Ferat Koçak over verkiezingssucces in Neukölln: “We hebben hier een beweging opgebouwd”

taz: Meneer Koçak, het was een van de verrassingen van de verkiezingsavond: met 30 procent van de eerste stemmen won u het directe mandaat voor links in het kiesdistrict Neukölln. Hoe heb je dat gedaan?
Ferat Koçak: Wij hebben naar de mensen geluisterd en hun echte problemen en zorgen centraal gesteld in onze verkiezingscampagne. Om dit te doen, hebben we 139.000 keer aangebeld en meer dan 50.000 gesprekken gevoerd . Op deze manier hebben we veel mensen bereikt die zich door de politiek in de steek gelaten voelen – en die vervolgens hebben ervaren: Er zijn mensen die om mij geven en zich inzetten om mijn levensomstandigheden te verbeteren.
taz: Dit was mogelijk dankzij de steun van honderden, voornamelijk jonge, mensen die campagne voor jullie voerden. Waar kwam deze opmerkelijke mobilisatie vandaan?
Koçak: Ik heb altijd heel duidelijk gezegd dat ik politiek anders wil bedrijven: niet van bovenaf, maar samen met de mensen. En veel mensen die voorheen weinig te maken hadden met de Linkse Partij of partijen in het algemeen, kunnen enthousiast worden over deze visie. Ik heb ook wortels in Neukölln, de solidariteit is groot. Mensen kennen mij van demonstraties en als overlevende van een brandstichting door extreemrechts . Het vertrouwen in mij als persoon heeft er ook toe geleid dat ik veel steun heb gekregen.
taz: Wat ga je met dit momentum doen na de verkiezingen?
Koçak: Het gaat meteen verder: we gaan door met de deur-aan-deurgesprekken, de volgende datum is 16 maart. We hebben nog niet bij alle deuren in Neukölln aangebeld! Voor ons ging het nooit alleen om campagne voeren. Wij hebben hier een beweging opgebouwd en dat werk wordt nu voortgezet. Dit doen we ook door gemeenschapsbijeenkomsten te organiseren en zo permanente ruimtes te creëren waar mensen in Neukölln politiek actief kunnen zijn.
taz: Nu zit je straks in de Bondsdag. Op welke onderwerpen wilt u zich daar met name richten?
Koçak: Mijn zorgen zijn de zorgen van de mensen in Neukölln. Ik zie mijn mandaat als een collectief mandaat, dus we beslissen samen. Maar achter veel van de problemen die in dit district spelen – huren, lokaal vervoer, afvalverwerking – schuilt natuurlijk de kwestie van herverdeling. Ik wil de druk hoog houden. En natuurlijk blijf ik strijden voor de zaken waar ik voor sta in het Huis van Afgevaardigden van Berlijn en op straat: antiracisme, antifascisme en klimaatrechtvaardigheid.
taz: Hoe ziet dit collectieve mandaat eruit?
Koçak: Belangrijk hierbij zijn de districtsvergaderingen, waar gezamenlijk beslissingen worden genomen. Ik heb ook contact met de districtsvereniging Neukölln. Uiteindelijk gaat het erom dat de lokale bevolking in zekere mate inspraak heeft in mijn mandaat. Maar het werkt ook andersom. Ik wil activisten in hun strijd ondersteunen, bijvoorbeeld het huurdersinitiatief van de Weiße Siedlung , dat ik begeleid naar de gezondheidsdienst. Mijn mandaat benadrukt dit nog meer. Dit is een andere manier om het mandaat te delen.
taz: Veel politici kwamen met grote beloftes naar de Bondsdag en stelden vervolgens hun kiezers teleur. Hoe ziet u dit gevaar? Links zal als kleinste oppositiepartij immers nauwelijks iets kunnen veranderen.
Koçak: Ik geef niet toe. Wij hebben vanaf het begin gezegd: alle andere partijen beloven de meest fantastische dingen vóór de verkiezingen. Dat doen we niet, behalve dat we met man en macht strijden voor de problemen van de inwoners van Neukölln en dat we in de Bondsdag onze middelen inzetten voor de hardwerkende mensen. Het zou teleurstellend zijn als ik niets zou doen. Maar mensen kunnen erop vertrouwen dat ik voor hen opkom en hen feedback geef. En ik heb mijn salaris altijd beperkt tot 2.500 euro, en dat zal ik in de Bondsdag ook blijven doen. Dit is een garantie voor de mensen dat ik niet te koop ben en dat ik trouw blijf aan mezelf en aan de mensen van Neukölln.
taz