De uitbreiding van het British Museum: van neutraliteit naar tact

De Britten hebben ervoor gezorgd dat een van de grootste culturele transformaties ter wereld in de komende jaren in Londen zal plaatsvinden. Als? Uitbreiding en karakterverandering van het vlaggenschip, het British Museum . De in Parijs wonende Libanese architect Lina Ghotmeh heeft de wedstrijd voor het herontwerp van de westvleugel van het gebouw gewonnen. Ze was genomineerd voor 60 projecten en vijf finalisten. De sleutels? Jouw gevoeligheid. Om de complexiteit van collecties aan te pakken, waarvan de oorsprong niet altijd duidelijk is, hebben de architect en haar team voorgesteld om archeologie te combineren met architectuur. Het resultaat is een open ruimte, een archeologische vindplaats die opnieuw onderzoek doet, waarbij de neutraliteit van Norman Fosters uitbreiding en de grootspraak van het oorspronkelijke neoklassieke gebouw van Robert Smirke worden losgelaten. Zo confronteert Ghotmeh het onderzoek naar de geschiedenis met schoonheid en nederigheid. In het nieuwe gebouw zullen texturen de oude definitie vervangen, zal twijfel de rondheid vervangen en zullen natuurlijke materialen het gevoel van ontdekking en respect voor wat er miljoenen jaren geleden gebeurde, verdiepen. De ontwerper zal dus op een nederige manier ingaan op de mens en zijn geschiedenis.

De archeologische vindplaats, de plek van ontdekking en viering, is de plek van waaruit Ghotmeh de functie van het museum opnieuw wilde vormgeven. Ver weg van het mausoleum, de tempel van kennis, de plek van de muzen of het vertoon van macht, stelt deze uitbreiding voor om de aard van het museuminstituut te heroverwegen. Niet vanuit een minimalistische weglating, maar vanuit een eerlijke, sociale, serene, historische en menselijke heroverweging van de kunsten. Paradoxaal genoeg biedt een archeologische vindplaats ons de mogelijkheid om ons een nieuw beeld te vormen van het verleden en, precies daarom, ook van de toekomst van wat er is gevonden. Zo wordt het heroverwegen van de betekenis van sculpturen, objecten en prestaties uit twee miljoen jaar menselijke geschiedenis een tweerichtingsverkeer.

Ghotmeh woont in Parijs en tekende in 2016 voor het Nationaal Museum van Tartu, Estland . Twee jaar geleden ontwierp zijn studio de werkplaatsen van het modehuis Hermès in Louviers, Normandië, waarbij hij in de architectuur het vakmanschap terugvond waar het bedrijf zo trots op is. Bij deze gelegenheid verklaarde de voorzitter van de jury, George Osborne, dat ze in Ghotmeh een architect hadden gevonden die een groot gevoel voor de geschiedenis van haar collectie combineert met een stem voor de toekomst. "We weten dat de galerieën en gebouwen onze miljoenen bezoekers zullen enthousiasmeren", zei hij. Omdat? Door de verrassing van twee eeuwen geleden, door de ernst en grootspraak van de behandeling, omarmt het nieuwe project een nieuwe vertrouwdheid, nabijheid en nederigheid, terwijl dezelfde verrassing behouden blijft. Museumdirecteur Nicholas Cullinan benadrukte de materiële gevoeligheid van de architect en de architectonische transformatie die hand in hand gaat met intellectuele transformatie.

De architect sprak van haar kant over dialoog. Ruimtes opnieuw vormgeven op basis van verbindingen met de wereld. Zijn filosofie, ‘een archeologie van de toekomst’, benadrukt de verantwoordelijkheid voor wat er gebouwd wordt. Naast de prijzen die hij tijdens zijn carrière heeft ontvangen - de Dezeen voor zijn Stone Garden in Beiroet in 2022 , of het Serpentine-paviljoen in 2023 - waren zijn Workshops voor Hermès zijn eerste positieve gebouw - dat niet alleen in staat was om het energieverbruik aan te vullen, maar ook om energie te accumuleren. Ghotmeh is hoogleraar aan Harvard, Toronto en Yale School of Architecture en zal in de komende jaren ook verantwoordelijk zijn voor het AIUIA Museum of Contemporary Art in Saoedi-Arabië.