En de oorlog is nog steeds aanwezig
Als er een land bestond dat nog wraakzuchtiger was dan Noronha , dan waren het wel de Verenigde Staten . Onze noorderbuur is niet in staat een aanval te weerstaan. Op 9 maart 1916 was de stad Columbus, New Mexico, getuige van de enige keer dat een Latijns-Amerikaans leger Amerikaans grondgebied aanviel. Vergezeld door 500 man vocht Pancho Villa een veldslag uit die de rust van dat eenzame stadje verstoorde en binnen zes uur praktisch verwoestte.
Niemand wist zeker wat Villa's motieven waren om een vreemd land aan te vallen. Toch beweren sommige historici dat de Centaur van het Noorden ervan overtuigd was dat de Verenigde Staten een gevaarlijk pact hadden met het Constitutionele Leger van Venustiano Carranza, dat de nationale soevereiniteit in gevaar zou brengen.
U BENT MOGELIJK GEÏNTERESSEERD IN: De armen
De aanval wekte de woede van onze noorderburen, die een expeditie van 10.000 soldaten naar Chihuahua stuurden met de bedoeling Pancho Villa , dood of levend, gevangen te nemen en zijn troepen te vernietigen. De Amerikaanse reactie mislukte; ze namen Villa niet gevangen, noch vernietigden ze zijn leger. De Mexicaanse samenleving reageerde vijandig op de aanval en dwong hen elf maanden later tot terugtrekking.
Bij een andere gelegenheid werden de Verenigde Staten binnengevallen door terroristen die met hun aanslagen paniek zaaiden. De wereld zal de val van de Twin Towers in New York nooit vergeten, wat leidde tot de massale aanval op Afghanistan en de moord op Osama Bin Laden, leider van Al Qaida. Het militaire offensief van de Verenigde Staten en andere NAVO-bondgenoten vond plaats tussen oktober 2001 en april 2021. In totaal kwamen 51.191 opstandelingen om het leven in Afghanistan, naast tussen de 47.000 en 71.000 burgers en tussen de 66.000 en 73.000 leden van de Afghaanse veiligheidstroepen.
Ook de grond- en luchtaanval van de Japanse Keizerlijke Marine op de Amerikaanse militaire basis Pearl Harbor op Hawaï zal niet worden vergeten. Na deze dodelijke verrassingsaanval ondertekende president Franklin D. Roosevelt vrijwel onmiddellijk de oorlogsverklaring aan Japan, die hij omschreef als "een datum die in schande zal voortleven".
Vier dagen later verklaarde nazi-Duitsland de oorlog aan de Verenigde Staten, die zich bij de geallieerde mogendheden aansloten in de strijd tegen de asmogendheden Duitsland, Italië en Japan. Zo begon in 1941 de Tweede Wereldoorlog. Bijna vier jaar later, op 6 augustus 1945, wierpen de Verenigde Staten hun eerste atoombom op Hiroshima, waarbij de Japanse stad vrijwel volledig werd verwoest en 140.000 mensen omkwamen, voornamelijk burgers en kinderen.
Onder de kinderen die getroffen werden door de Amerikaanse nucleaire aanval was Sadako Sasaki, een tweejarig meisje dat op 1700 meter van de plek woonde waar de bom viel. Door de kracht van de explosie vloog Sadako door een raam en haar moeder rende het huis uit, bang voor het ergste. Tot haar verbazing was het meisje nog in leven en ongedeerd.
Sadako groeide op als ieder ander meisje, tot ze negen jaar later duidelijke tekenen van nucleaire straling begon te vertonen. Eerst verscheen er een grote zwelling in haar nek en achter haar oren. Later kreeg ze purpura in haar benen. Een paar maanden na haar ziekenhuisopname werd ze overgebracht naar een andere kamer, waar ze een twee jaar ouder meisje ontmoette dat, net als zij, aan leukemie leed. Ze vertelde Sadako over een legende die zei dat iedereen die erin slaagde duizend papieren kraanvogels te maken, elke wens in vervulling zou zien gaan. In Japan is de kraanvogel een symbool van een lang leven en geluk.
Tot verbazing van velen wilde Sadako alleen maar wereldvrede. En dus begon ze, toen ze 12 werd, duizend origami kraanvogels te maken.
Maanden verstreken en Sadako maakte de ene kraanvogel na de andere, tot ze 1400 figuren had bereikt. Haar gezondheid verslechterde, tot Sadako op de ochtend van 25 oktober 1955 overleed.
Drie jaar later, nadat haar verhaal wereldwijd bekend werd, werd er een standbeeld van Sadako Sazaki geplaatst in het Vredespark van Hiroshima. De tekst op het standbeeld luidt: "Dit is onze roep, dit is ons gebed: vrede in de wereld."
Sindsdien komen er dagelijks honderden kleurrijke kraanvogels naar het monument, gemaakt door schoolkinderen van over de hele wereld, in de hoop op vrede.
Terwijl we vandaag de dag de 70e sterfdag van Sadako herdenken, is de wereld getuige van de uitbraak van het dodelijke oorlogsvirus. Het maakt een einde aan de hoop van ons allemaal die ooit droomden van vrede op aarde.
vanguardia
