Milei geeft toestemming voor de aankoop en het bezit van semi-automatische wapens

"Ik ben absoluut voorstander van vrij wapenbezit", zei Javier Milei voordat hij president werd. Hoewel hij zijn standpunt tijdens de verkiezingscampagne en na zijn verkiezing matigde , zijn de maatregelen van zijn regering gericht op de deregulering van burgerwapenbezit. Hij heeft de minimumleeftijd al verlaagd , het verkrijgen van vuurwapens gemakkelijker gemaakt en heeft nu, via een nieuw decreet, het huidige verbod op de aanschaf en het gebruik van semi-automatische wapens van zwaar kaliber, zoals geweren, karabijnen en machinepistolen, ingetrokken. "Het is een zeer gevaarlijke maatregel die geen enkel maatschappelijk voordeel oplevert", waarschuwt het Argentijnse Netwerk voor Ontwapening.
Besluit 397/25, ondertekend door Javier Milei en deze woensdag gepubliceerd, stelt "een speciaal autorisatieregime in voor de verwerving en het bezit van semi-automatische wapens met afneembare magazijnen", "afkomstig van wapens voor militair gebruik met een kaliber groter dan .22 LR". Het speciale regime moet nog worden ontwikkeld door de instantie die verantwoordelijk is voor de uitvoering ervan, het Nationaal Agentschap voor Gecontroleerd Materiaal (ANMAC).
Bij semi-automatische wapens wordt het herladen na het vuren door het apparaat zelf uitgevoerd: elke druk op de trekker is gelijk aan één schot. Ze verschillen van repeteerwapens, waarbij het herladen handmatig gebeurt, en van automatische wapens, waarbij meerdere schoten kunnen worden afgevuurd door de trekker ingedrukt te houden.
De maatregel van Milei maakt een einde aan een verbod dat in Argentinië sinds 1995 van kracht was, toen de aankoop en het bezit van semi-automatische wapens van hoog kaliber beperkt was tot het leger en de veiligheidsdiensten. Milei's decreet noemt drie redenen voor dit besluit. Ten eerste: "na meer dan 30 jaar [...] is het noodzakelijk om de controlemechanismen te heroverwegen". Ten tweede: het verbod betekende dat wapens die drie decennia geleden bestonden "niet konden worden overgedragen" na de dood van hun eigenaren, "wat de onregelmatige omstandigheden waarmee hun opvolgers te maken kregen, heeft vergemakkelijkt". En ten derde: "het is noodzakelijk om de mogelijkheid aan te pakken van het gebruik van de bovengenoemde gecontroleerde materialen bij sportactiviteiten of andere legale doeleinden."
"Het is een zeer gevaarlijke beslissing die geen enkel maatschappelijk voordeel oplevert. Waarom heeft de Argentijnse samenleving dit soort wapens in omloop nodig?", waarschuwt Julián Alfie, lid van het Argentijnse Netwerk voor Ontwapening. De expert wijst erop dat "de belangrijkste bron van wapens voor de illegale markt afleiding van de legale markt is" en "als er steeds meer dodelijke wapens op de legale markt worden gebracht, zal verdere afleiding mogelijk worden." Hij benadrukt ook dat deze wapens "zeer schadelijk zijn en duur", waardoor "ze uiteindelijk grote criminele organisaties ten goede zullen komen."
In Argentinië, waar 46 miljoen mensen wonen, zijn er bijna een miljoen geregistreerde wapenbezitters, met 1,7 miljoen vergunde wapens. Naar schatting is het aantal niet-geregistreerde wapens twee keer zo groot.
Wat wapens betreft, was Milei's retoriek altijd in lijn met die van andere leiders van extreemrechts wereldwijd. Hoewel ze tijdens de campagne van 2023 haar uitspraken ten gunste van vrij wapenbezit afzwakte, stelde het partijprogramma, La Libertad Avanza , "de deregulering van de legale markt en de bescherming van het legitieme en verantwoorde gebruik ervan door burgers" voor. Hoge functionarissen in haar regering verschenen op sociale media terwijl ze aan het schieten waren of poseerden met geweren en pistolen.
Decreet 397/25 maakt deel uit van een bredere reeks maatregelen. Afgelopen december verlaagde de president, eveneens bij decreet, de minimumleeftijd voor wapenbezit: de eis ging van 21 naar 18. Slechts een paar weken geleden kondigde de regering de digitalisering van de procedure voor het verkrijgen van een wapenvergunning aan, onder de naam "expresbezit". "Hoewel het een bureaucratische verandering was die op zich niet slecht is", meent Alfie, "was de boodschap van de regering: 'we willen het iedereen die zich wil bewapenen makkelijker maken', zonder enige waarschuwing over de risico's die bewapening met zich meebrengt. En dit gebeurt in de context van een falende toezichthoudende instantie, die momenteel negen inspecteurs in het hele land heeft."
In het specifieke geval van semi-automatische wapens staat de autorisatie ervan in contrast met de maatregelen die in andere landen zijn genomen, waar ze verboden zijn om het risico op geweld en overlijden te verminderen. In Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld werd de verkoop ervan in 2019 verboden, een maand na de aanslagen op twee moskeeën in Christchurch, waarbij 50 mensen om het leven kwamen .
EL PAÍS