The Boys Seizoen 4: Fans verrast door Homelander en politieke satire

Het vierde seizoen van 'The Boys' heeft een golf van kritiek losgemaakt van fans die de serie ervan beschuldigen 'woke' te zijn geworden. Verrassend genoeg lijken velen niet te begrijpen dat Homelander altijd al de slechterik was. Dit fenomeen onthult een gevaarlijke kloof in het begrip van de media.

The Boys, de veelgeprezen en bruut satirische serie van Amazon Prime Video, heeft zich altijd al laten voorstaan ​​op een gebrek aan subtiliteit. Vanaf de eerste aflevering schetste de serie een wereld waarin superhelden corrupte commerciële producten zijn en de leider, Homelander (Patriot), een narcistische sociopaat met grootheidswaanzin. Met de première van het vierde seizoen is er echter een verontrustend fenomeen ontstaan: een aanzienlijk deel van het publiek lijkt dit voor het eerst te beseffen, en ze zijn daar niet blij mee.

Op sociale media wemelt het van klachten waarin de serie ervan wordt beschuldigd 'woke' te zijn en een 'politieke agenda' te hebben. Veel kijkers uiten hun woede toen ze ontdekten dat Homelander, het personage dat ze ogenschijnlijk bewonderden, in werkelijkheid de slechterik van het verhaal is.

Vanaf het begin heeft The Boys een vernietigende kritiek geleverd, niet alleen op het superheldengenre, maar ook op de hedendaagse maatschappij. De serie parodieert genadeloos:

• * Corporatisme en mediamanipulatie via Vought International.
• * Religieus fanatisme en hypocrisie.
• * Celebritycultuur en de obsessie met imago.
• * En, steeds explicieter, de Amerikaanse politiek, waarbij Homelander een nauwelijks verholen allegorie werd voor autoritaire en populistische politieke figuren.

Het personage Homelander, gehuld in de Amerikaanse vlag en sprekend over wet en orde terwijl hij in het geheim (en nu publiekelijk) wreedheden beging, werd nooit als een held neergezet. Hij was bedoeld als kritiek op het idee van absolute macht zonder verantwoording.

"De serie is van alles. Subtiel is daar niet één van. Als je bijvoorbeeld vindt dat Homelander een held is, weet ik gewoon niet wat ik je moet vertellen", zei seriemaker Eric Kripke in reactie op de kritiek.

De reactie van een deel van het publiek weerspiegelt een zorgwekkend patroon in mediaconsumptie, waarbij satirische of kritisch geportretteerde personages als iconen worden geadopteerd door groepen die de ironie niet begrijpen. Dit is eerder gebeurd met figuren als Tyler Durden van Fight Club en Patrick Bateman van American Psycho.

In het geval van Homelander voelden sommige kijkers zich aangetrokken tot zijn macht, zijn anti-establishment retoriek en zijn schijnbare verzet tegen politieke correctheid, waarbij hij opzettelijk het geweld, het misbruik en de mentale instabiliteit negeerde die het personage kenmerken. Het vierde seizoen, door de politieke satire nog directer te maken – met verhaallijnen die de huidige polarisatie en desinformatie weerspiegelen – heeft het onmogelijk gemaakt om de boodschap nog langer te negeren.

De kritiek beperkt zich niet tot Homelander. De introductie van personages zoals Sister Sage, een superintelligente zwarte vrouw, en de verkenning van Frenchie's biseksualiteit zijn door dezelfde groepen omschreven als "gedwongen inclusie".

Deze reactie legt een fundamentele verdeeldheid in het publiek bloot:

• * Een groep die van de serie geniet vanwege het sociale commentaar, de zwarte humor en de kritiek op macht.
• * Een andere groep die blijkbaar alleen het geweld en het spektakel zag, voelt zich nu "verraden" als ze zich realiseert dat de serie een kritisch standpunt inneemt over ideologieën die ze zelf wellicht delen.

Hoewel sommigen het vierde deel van The Boys omschreven als het "zwakste" seizoen of als een seizoen met "vulplots", is het juist het meest provocerend gebleken. Niet vanwege het expliciete geweld, maar omdat het een deel van het publiek dwingt in de spiegel te kijken die de serie hen al vier jaar voorhoudt.