'Wie van zichzelf houdt, overwint de behoefte aan goedkeuring': Walter Riso

"Zelfliefde is de basis waarop we ons leven en onszelf bouwen, of we ons daarvan nu bewust zijn of niet. In een wereld die ons constant bombardeert met verwachtingen, kritiek en druk, is zelfliefde geen luxe, maar een essentiële noodzaak om volledig en authentiek te leven", zegt de Italiaanse psycholoog Walter Riso, specialist in cognitieve therapie met een masterdiploma in bio-ethiek en auteur van boeken die in meer dan twintig talen zijn vertaald. In zijn nieuwste werk, The 7 Pillars of Self-Love , wil hij het belang van zelfliefde voor persoonlijke transformatie overbrengen.

Walter Riso, een popularisator van alles wat bijdraagt ​​aan het verbeteren van de kwaliteit van leven en welzijn, benadrukt het belang van het recht van mensen op informatie. "Als liefkozingen depressie kunnen verminderen, waarom zou ik mensen dat dan niet vertellen? Waarom moet het zich beperken tot een academische setting?", waarschuwt hij.

Van Loving You So Much, I Forgot About Myself , Stronger Than Adversity , The Art of Being Flexible en Fall in Love with Yourself zijn enkele van haar eerder gepubliceerde titels. Ze verdeelt haar tijd tussen schrijven en universitaire colleges en haar klinische praktijk. Momenteel geeft ze les aan het RET Institute in Barcelona, ​​"de New Yorkse vestiging van Albert Ellis, het toonaangevende centrum voor cognitieve psychologie", merkt ze op. Daar doceert ze persoonlijke groei en zelfliefde vanuit een wetenschappelijk perspectief.

Soms is het lastig om complexe en zeer wetenschappelijke vraagstukken in eenvoudige taal te vertalen. Sterker nog, als het een technisch boek is, en ik heb er meerdere, schrijf ik het voor mijn collega's. En als ze het niet begrijpen, is dat hun probleem. Maar in mijn vorige boek, als je het niet kunt uitleggen, komt dat doordat je het niet goed begreep. Bij dit boek moest ik dingen twee keer herzien omdat ik zag dat ik het niet goed uitlegde. En dat is een verantwoordelijkheid. Wat mij motiveert, is het idee dat boeken veel negatieve dingen in de psychologie kunnen voorkomen. Als je erin slaagt een psychologisch gezonde leefstijl te beïnvloeden, neemt de kans op het creëren van een ziektebeeld af. Dit wordt veel gedaan in de wereld, maar er is een scheiding tussen verspreiding en zelfhulp.

Popularisering is, om zo te zeggen, wetenschappelijke zelfhulp. Er zitten wel wat zelfhulpaspecten in, maar zelfhulp is niet slecht. Het hangt ervan af hoe het wordt gedaan. 's Werelds meest vooraanstaande psychologen schrijven technische en populariserende teksten. Maar het is wetenschappelijke popularisering wanneer alle informatie die je verstrekt gebaseerd is op bewijs. Dat wil zeggen, je haalt het uit onderzoek.

Het wordt de laatste tijd beschouwd als een van de belangrijkste factoren voor mentale gezondheid. Niet de enige, maar wel een van de vele, maar wel een belangrijke. Zelfliefde is bijvoorbeeld een veerkrachtfactor bij depressie.

Ja. Een depressief persoon heeft een zeer hoge mate van verdriet. Zelfliefde komt niet met verdriet; het komt over het algemeen met de vreugde van zelfontdekking, van bewustzijn. Een depressief persoon beoordeelt zichzelf altijd negatief. Dat is hun belangrijkste kenmerk. De negatieve bias zorgt ervoor dat ze hyperkritisch zijn, in een staat van piekeren terechtkomen en constant negatieve gedachten over zichzelf hebben.

Omdat we opgevoed zijn om meer naar buiten dan naar binnen te kijken. Volgens onderzoek besteden we slechts 5 procent van de tijd die we hebben aan onszelf. De rest verspillen we buiten. Ons is geleerd om meer naar buiten dan naar binnen te kijken. En ons is geleerd dat andere mensen belangrijker zijn dan wijzelf. Als je zelfliefde hebt, zullen ze je niet zo gemakkelijk manipuleren. Je kent je grenzen, welke principes je kunt onderhandelen en welke niet. Wijsheid zit niet in het verbergen van je deugden, maar in het tonen ervan zonder erover op te scheppen. Degenen die zelfliefde hebben, overwinnen de behoefte aan goedkeuring. Je bent niets waard vanwege de medailles die je draagt, of vanwege wat je hebt, of vanwege prestige, macht of positie. Je bent alles waard, simpelweg omdat je leeft.

Zelfvertrouwen hoort bij zelfliefde. Zelfliefde is een veel dieper en breder concept . Zelfvertrouwen is ook een zelfbeoordeling van je persoonlijke waarde. Maar terwijl zelfliefde externe aspecten in ogenschouw neemt zonder de resultaten te zien, hangt zelfvertrouwen af ​​van de resultaten die je behaalt. Het wordt bepaald door prestaties. Als je zelfvertrouwen verbindt met zelfliefde en het voedt met zelfliefde, helpt zelfvertrouwen je om je doel te bereiken.

Precies. Wat van buiten een mislukking is, is vaak van binnen een succes. Misschien is succes het niet bereiken van je doel. Succes is je met alle macht inzetten. Michael Jordan zei: "Ik kan omgaan met mislukkingen. Ik kan het aan. Wat ik niet aankan, is het niet geprobeerd hebben."

Nee. Perfectionisme is een ramp. Wat we moeten veranderen, is het woord perfectionisme voor verbetering. Mensen zeggen "ik ben een perfectionist" als een deugd, maar perfectionistisch zijn is jezelf een doornenkroon opleggen. Het is denken dat je onfeilbaar moet zijn, dat je niet kwetsbaar of zwak bent. Als je zegt "ik wil de beste zijn", dan zit je in de problemen. Zeg niet "de beste", want dan ben je al aan het concurreren. Perfectionisme veroorzaakt angstproblemen. Het is een levensstijl.

Wanneer ze je waardigheid aantasten en je niet reageert. Ze tasten je waardigheid aan wanneer ze niet naar je luisteren. Wanneer je op een plek bent waar je niet gewenst bent en je daar blijft omdat je denkt dat je het verdient. Wanneer je jezelf vaak straft. Liefhebben is de ander laten verschijnen, de ander laten zijn zoals hij/zij is, hem/haar accepteren. Wanneer ze je onderdrukken, verpletteren, je ware zelf niet naar buiten laten komen, staat je waardigheid op het spel. Kant zei dat de mens een wezen op zich is, geen middel. Het is niet bruikbaar, het is onbetaalbaar. Wanneer iemand je manipuleert, je gebruikt als middel om een ​​doel te bereiken, objectiveren ze je. Wanneer je het gevoel hebt dat je jezelf vernedert; dat je onderhandelt met wat je niet zou moeten onderhandelen; dat anderen je zelf definiëren. In ieder geval, wanneer je je minder voelt, wanneer je je niet waardevol voelt, dat je niet veel voorstelt. Dan moet je wegrennen, iets doen, om gedragstherapie vragen, een boek van Riso of een ander lezen.

Veel dingen. Laat je kinderen zichzelf niet genadeloos straffen en bekritiseren. Soms, als een kind zegt "Ik ben een idioot" omdat het slecht presteerde in wiskunde, zeggen de ouders niets. Maar als het kind vloekt, zeggen de ouders wel iets. Kinderen zijn niet perfect; ze kunnen fouten maken. Ze moeten die corrigeren, maar ze moeten ze wel maken. Met andere woorden, perfectionisme, vergelijking en zelfkritiek zijn destructief. Terwijl je je kind leert zichzelf geen pijn te doen, moet je het ook leren zichzelf te prijzen. Dit heet zelfwaardering, en dat staat in geen enkele onderwijshandleiding. Het derde punt is dat je je kind toestaat zijn of haar principes te verdedigen terwijl ze die ontwikkelen, dat het begrijpt dat het grenzen kan stellen. Dat het "nee" kan zeggen.

Ik ging naar Spanje omdat de uitgeverij in Barcelona was. Mijn literair agent was in Barcelona. Ik had vrienden die in Barcelona woonden. En ik heb een tijdje lesgegeven aan de Universiteit van Barcelona. Ik kan altijd naar Napels; ik kan er met het vliegtuig in een uur zijn.

Ja, mijn eerste boek verscheen in de jaren 90. Zo'n 30 jaar geleden. En dat is een gegeven, want ik heb bijna 40 boeken gepubliceerd, vertaald in verschillende talen. Daarvan zijn er 33 in de populairwetenschappelijke literatuur.

Waarom doe ik dit? Omdat het nuttig is. Als het niet nuttig was, als het niet nuttig was, zou ik het niet doen. Ik heb ook een roman geschreven, genaamd Pizzería Vesubio , die zich afspeelt in Argentinië (het verhaal is verbonden met het verhaal van zijn vader en pizzeria's).

Cognitief therapeuten zijn experts in menselijke software. Je verwerkt interne en externe informatie. Binnen die interne informatie verwerk je je emoties, en uiteraard houden we rekening met het verleden. Maar het is een directieve therapie, waarbij ik in mijn geval de regie voer. Ik laat de patiënt niet zelf speculeren. Wat cognitief therapeuten doen, is handelen, confronteren, bespreken, we plaatsen de patiënt op hetzelfde niveau als wij. En we begeleiden of zaaien twijfel. Deze vorm van therapie gaat altijd gepaard met bibliotherapie, waarbij de patiënt schriftelijke informatie krijgt over de uit te voeren taken. Daaruit ontstaat zelfhulp, vanuit wat men aan therapeuten geeft, wat later populair werd.

Ja, natuurlijk. Houd er rekening mee dat veel psychologen in therapie mijn boeken en andere boeken van andere auteurs aanbevelen. Je moet controleren of ze professionals zijn, of wat ze zeggen waar is, of ze bibliografieën hebben. Want nu ga je online en vind je alles. Er zijn veel mensen die over zelfliefde praten, maar ze zeggen absurde dingen. Bovendien helpen deze boeken je te ontdekken of je een probleem hebt waarvan je niet wist dat je het had. Ze moedigen je aan om naar een therapeut te gaan.

Bio-ethiek is de studie van ethiek in de geneeskunde en in elke vorm van zorgverlening. Het behandelt zeer complexe kwesties, zoals euthanasie, abortus en transplantaties. En of de patiënt al dan niet het recht heeft om waardig te sterven. Bio-ethiek heeft de kracht om de geest zo ver mogelijk te brengen, omdat we problemen moeten aanpakken waarvan de oplossingen soms niet eens voor mogelijk worden gehouden. Daarom zijn er bijna overal bio-ethische commissies die overwegen wat er vanuit ethisch perspectief gedaan moet worden. Dit zijn enorme discussies.

Voor de natie (Argentinië) - GDA