Het pad van nieuwe auteurs: waar uitgevers vandaag de dag naar op zoek zijn

Voor een schrijver kunnen uitgeverijen soms lijken op een onneembare vesting die geen manuscripten kan leveren. Volgens experts in de uitgeverswereld is dit een situatie die vaak wordt opgelost door de markt te kennen en de behoeften en codes ervan te kennen.

De Mexicaanse Mayra González, literair directeur van de multinational Penguin Random House, en de Colombiaanse Andrea Montejo, woonachtig in New York en oprichter van literair agentschap Indent in 2007 , namen deze week deel aan het Centroamérica Cuenta-festival in Guatemala. In twee afzonderlijke interviews onthulden ze hoe de uitgeversmarkt nieuwe auteurs vindt en hoe ze benaderd kunnen worden.

Andrea Montejo legt uit dat bij haar literaire agentschap, als het gaat om de keuze van schrijvers die ze vertegenwoordigt, er een mix is ​​tussen gevestigde namen en nieuwe schrijvers . Het is haar enthousiasme om vanaf het begin met een nieuwe auteur te werken.

"Dit zijn projecten die mij echt voldoening geven, omdat ik het leuk vind om een ​​carrière vanaf nul op te bouwen en te denken: 'Laten we dit en dat doen', en om te zien hoe het groeit", legt de oprichter van het literaire agentschap Indent uit.

Mayra González, die een grote uitgeverij als Penguin Random House vertegenwoordigt, begrijpt dat buitenstaanders nog steeds denken dat ze zich vooral richten op gevestigde auteurs, "maar in werkelijkheid voegen hun catalogi steeds meer auteurs toe die hun debuutromans publiceren ."

"Dat hebben wij als uitgevers heel goed begrepen: literair discours moet voortdurend vernieuwd worden ; nieuwe intellectuele uitwisselingen en actuele gesprekken moeten deel uitmaken van onze catalogi", legt González uit.

"En het is zo dat literaire labels, waarvan er veel behoren tot de grote uitgeverijen, een aanzienlijk aanbod van gevestigde auteurs hebben, want in het geval van de literaire labels van Penguin Random House zijn we in ieder geval op zoek naar carrières en projecten, niet naar losse romans ; maar het is ook waar dat het enthousiasme om stemmen toe te voegen aan het persoonlijke stempel van elke redacteur en uitgever ons motiveert om te zoeken, te lezen en te onderzoeken," aldus de literair directeur.

Het gaat erom " die stemmen te vinden die verantwoordelijk zijn voor het voortzetten van het gesprek over boeken en die dit gesprek moeten doorgeven aan de toekomstige generaties", benadrukt hij.

González legt uit dat hij nieuwe auteurs altijd vertelt dat ze " niet bang moeten zijn voor literaire prijzen of workshops."

"Ik moedig mensen altijd aan om mee te doen aan literaire prijzen, omdat ze misschien niet winnen (...), maar voor uitgevers vormen deze lezingen, uitgevoerd door professionele recensenten en jury's, bakens die belichten welke andere teksten zij interessant vonden, naast de winnaar, en daardoor kan er een deur opengaan," zegt hij.

De literaire workshops worden daarentegen "gegeven door gerenommeerde mensen (...) die geloofwaardigheid hebben in de uitgeverswereld en die aanbevelingen kunnen doen, wat ze ook met mij hebben gedaan (...) Ik kan zeggen dat ik, dankzij prijzen en aanbevelingen, debuutromans heb kunnen publiceren en een loopbaan als mentor heb kunnen beginnen waarin ik een grote toekomst zie", zegt hij.

Montejo is duidelijk over de meest voorkomende aanpak als het gaat om het vinden van nieuwe schrijvers: "Ik denk dat mijn beste bron van nieuw talent meestal de auteurs zelf zijn, omdat zij onze smaak kennen."

De traditionele route, waarbij je rechtstreeks naar een uitgever of literair agent schrijft, heeft minder kans op succes vanwege de stortvloed aan manuscriptvoorstellen die ze ontvangen, "ongeveer 10 per dag, misschien wel 50 per week."

Soms komt de afwijzing snel, omdat er "heel veel mensen zijn die de website niet hebben gelezen" en boeken insturen die niets te maken hebben met hun "focus". Het is dus "heel belangrijk dat auteurs de uitgeverswereld een beetje begrijpen."

"Ik zal nooit schrijver worden, want ik denk dat het de moeilijkste baan ter wereld is (...), en als ze eenmaal een manuscript hebben, gaan ze langs de deuren en komen ze terecht in een wereld die van buitenaf gezien heel agressief overkomt," zegt ze. In hun workshops laten ze dus zien "wat er achter de schermen gebeurt."

Het is ook belangrijk om te leren hoe u uzelf moet presenteren aan een redacteur , of u zich wel of niet moet aanpassen aan markttrends en hoe u de uitgever kiest die 'het beste bij u past en welke niet'.

" Het gaat er niet om dat je helemaal losgaat, maar dat je heel selectief bent in wie je opzoekt, hoe je die mensen op een zo prettig mogelijke manier bereikt, en dat je ze niet lastigvalt. Je moet je volledig aanpassen aan de manier waarop deze sector werkt en je niet laten zien als een monster dat ondoordringbaar lijkt," zegt hij.

"Daarnaast is het belangrijk, als je auteur wilt worden , om andere auteurs te steunen, ze te leren kennen en een community op te bouwen. Dat zijn de mensen die je zullen aanbevelen of je zullen lezen," zegt hij.

En hij vraagt ​​ook om begrip van degenen aan de andere kant : "Die redacteuren die al die brieven en e-mails ontvangen, zijn tegelijkertijd bezig met het kiezen van de cover van het boek dat ze uitgeven, ze hebben contact met die auteur en corrigeren de tekst."

" De evaluatie van nieuw materiaal is, ik zou niet moeten zeggen, de laatste prioriteit, maar het is een luxe als er tijd is . En dat helpt ook om de angst aan de andere kant te verminderen", legt Montejo uit.