Homoniemen van de wereld, apart! / column van Óscar Acevedo

Een paar dagen geleden kreeg ik een WhatsApp-bericht dat me in spanning achterliet. Het bleek dat een vriendelijke naamgenoot me vanuit Canada had geschreven met de uitleg over wat er met zijn YouTube-account aan de hand was. In zijn respectvolle brief vertelde hij me dat er zes albums op dat account staan ​​die niet van hem zijn: zes fonogrammen die ik op verschillende platforms heb uitgebracht via de bekende contentaggregator CD Baby.

Geconfronteerd met deze ongebruikelijke situatie, nam ik contact met hem op om dit probleem op te lossen. Nadat ik zijn uitleg had ontvangen en de website van mijn aggregator had doorzocht, kreeg ik via de chat instructies over hoe ik een "artiestenscheiding" kon verwerken voor elk van de grote muziekdistributieplatforms. Dit proces zal enige tijd in beslag nemen, afhankelijk van de reactiesnelheid van elk platform.

Wat ik niet begrijp, is dat wij tweeën verschillende e-mailadressen en verschillende landen hebben geregistreerd op onze accounts. Deze verschillen zouden voldoende moeten zijn om elkaars werk afzonderlijk te beheren, hoewel ik niet denk dat dit probleem op de agenda staat van deze bedrijven met miljoenen gebruikers.

In het verleden heb ik de verwarring gezien die naamgenoten wereldwijd creëren . Het overkwam me op het New Delhi Jazz Festival toen, enkele seconden voordat ik het podium opging, de MC in mijn plaats een rockdrummer uit Santander aankondigde met dezelfde naam als ik en oorspronkelijk uit Colombia, om het helemaal af te maken. Ik denk dat dat de eerste biografie was die de MC online vond – plof!

Mijn in Canada wonende naamgenoot is ook muzikant, maar hij brengt elektronische muziek uit in de stijl van soundtracks, een andere activiteit dan de mijne. Net als al mijn collega's die tegenwoordig muziek maken, uploadt deze aimabele naamgenoot zijn werk naar platforms om zijn werk te verspreiden via het medium met het grootste bereik: digitaal.

Kortom, het bijhouden van auteursrechtelijk beschermde werken is een nachtmerrie voor onafhankelijke artiesten. De hoeveelheid muziek die op platforms wordt geüpload, overweldigt de mogelijkheden van individuen om hun rechten zelf te beheren, met beperkte middelen. Het is tijd om filters en categorieën te creëren zodat gebruikers hun content efficiënt kunnen beheren.