Luis Solano: “Mijn missie is om slechte boeken te lezen, zodat anderen goede boeken kunnen lezen.”

Het was mei 2005 en de Spaanse boekwinkels ontvingen, naast de tientallen nieuwe uitgaven van de maand, twee verschillende titels: In Search of Baron Corvo en Hunting for Love, van een onbekend label genaamd Libros del Asteroide . Achter die kopieën zat een unieke man: hij had rechten gestudeerd, was gespecialiseerd in bedrijfskunde en had in Barcelona voor Planeta gewerkt aan een project rond e-books. Met dat kapitaal en wat geld begon hij boeken uit te geven die hij vooral graag wilde hebben . Zijn naam is Luis Solano en twintig jaar later is hij tevreden over de reis. Hij heeft meer dan tweehonderd boeken gepubliceerd waar hij plezier in heeft, hij heeft een avontuur waarvoor hij zijn spaargeld heeft ingezet omgezet in een bedrijf dat meerdere mensen in dienst heeft en bovenal is hij gelukkig.

Solano kwam vlak voor de boekenbeurs naar Buenos Aires om de banden van zijn uitgeverij met lezers, auteurs en boekverkopers aan deze kant van de oceaan te versterken. Ondanks de ups en downs van de Argentijnse economie blijft het merk zich inzetten voor deze markt, die het interessant vindt ook al is deze complexer dan Mexico, waar het zijn catalogus ook distribueert. De boeken van de Amerikaanse journaliste en filmmaker Nora Ephron en die van Rachel Cusk werden door hun lezers met spanning afgewacht; Een benijdenswaardige collectie bestaat onder meer uit de onvergetelijke Hamnet van de Ierse Maggie O'Farrell .

In een bar in Palermo, die verlaten is omdat de bar voor 12 uur sluit, spreekt Solano met Clarín over de boeken die met elkaar verbonden zijn door een band van composietmateriaal, prachtig vakmanschap en kleine bloemen als kenmerk, het werk van de Catalaan Enric Jardí.

–Hij studeerde rechten en daarna bedrijfskunde. Waarom zou je je aan boeken wijden?

–Als kind hield ik al van lezen, en boeken bleven een belangrijk iets, zelfs tijdens mijn rechtenstudie. Ik hield van schrijven, maar ik vond mezelf niet zo getalenteerd. Daarom kwam ik er niet op uit dat ik in die wereld een professionele carrière zou kunnen hebben, omdat er voor een literatuurstudie weinig professionele mogelijkheden waren. Literatuur kon dus een hobby zijn en nadat ik mijn diploma had behaald, besloot ik een masteropleiding bedrijfskunde te volgen. Hierdoor kon ik jarenlang werken in de consultancy en bij startups in de telecommunicatiesector. Via dat werk kwam ik bij Planeta terecht om hen te helpen bij de lancering van het e-boek. Die ervaring hielp me de economische mechanismen achter de boekenwereld te begrijpen, en ik dacht: ik kan het net zo goed proberen: "Ik ga dit spaargeld hier een paar jaar beleggen. Als het goed gaat, prima, en als het niet goed gaat, geen probleem," zei ik tegen mezelf. Enige tijd later besefte ik dat ik mijn roeping had gevonden.

–Je zegt dat je bij Planeta veel hebt kunnen leren over de boekenbranche. Hoe zag dat bedrijf eruit en hoeveel is het veranderd?

–De economische kant is vrij stabiel. In Spanje bedraagt ​​de korting ongeveer 55%. De overige 45% gaat naar de uitgever. De auteur ontvangt 10% van het boek en houdt 35% van de verkoopprijs. Daarnaast moet u de kosten betalen voor het redigeren en drukken van het boek, voorschotten aan de auteurs van vervolgboeken en andere kosten. Als het om een ​​buitenlandse roman gaat, moet je 3.000 exemplaren drukken en de helft daarvan verkopen om er winst mee te maken. Als het een Spaanse schrijver is, met 700 of 800 exemplaren, kan ik de investering misschien terugverdienen. Desondanks wist ik, toen ik de uitgeverij oprichtte, dat het geen business was om rijk te worden, maar dat ik dacht dat ik mijn brood kon verdienen met iets wat ik leuk vond om te doen. En dat is goed gegaan. Twintig jaar later werken we bij de uitgeverij met een team van acht mensen en alles gaat goed. Wat in de loop van de tijd is veranderd, is niet zozeer de economie van de sector, die is vrij stabiel gebleven, maar meer de manier waarop boeken worden gedistribueerd en de concurrentie waarmee ze te maken hebben. Toen wij in Spanje begonnen met het uitgeven van boeken, waren er vijf televisiekanalen, geen sociale media en bestonden de meeste media uit gedrukte media. Tegenwoordig wordt vrijwel alle informatie digitaal geconsumeerd, televisie wordt gestreamd en sociale media zijn de norm. Wij uitgevers hebben het geluk dat lezen nog steeds een toevluchtsoord is voor mensen, waardoor ze zich kunnen afzonderen van de ruis die de digitale wereld genereert. En voor de rest moeten we blijven zoeken naar boeken en lectuur die het heden voor de lezer verhelderen en hem helpen erover na te denken en het beter te doen.

–Terwijl de markt de neiging heeft zich op te splitsen in literaire genres, leeftijden, mannen of jongens, onderhoud jij één enkele collectie. Omdat?

–Vanaf het begin werd de uitgeverij opgevat als een uitgever die literatuur wilde produceren, dat wil zeggen boeken met literaire waarde. Het idee dat ik had en nog steeds heb, is dat een lezer die naar een boekwinkel gaat, op zoek is naar een verhaal dat verteld kan worden. En Libros del Asteroide is een uitgeverij die boeken verkoopt die een mooi verhaal vertellen, en het heeft geen zin om die te segmenteren en een andere vormgeving te gebruiken afhankelijk van of het verhaal op ware gebeurtenissen is gebaseerd of volledig verzonnen is. Daarom is er maar één collectie. Een andere reden is dat de uitgever weinig maar wel goed wil publiceren. We produceren tussen de 21 en 22 boeken per jaar en willen dat graag zo houden (tussen de 20 en 25). Dat lijkt misschien veel, maar voor een uitgeverij die al zo lang bestaat, is dat eigenlijk te weinig. Als we plotseling essays of goed gedocumenteerde biografieën van duizend pagina's zouden gaan publiceren, zou dat een ander soort boek zijn en waarschijnlijk in een andere bundel moeten worden uitgegeven. Maar wat wij doen is heel goed, onderling verbonden, heel goed verenigd binnen dezelfde collectie, en het zou zonde zijn om ze naar een andere collectie te verplaatsen. Er is namelijk een heel mooi citaat van Juan Ramón Jiménez waarin staat dat boeken in verschillende edities verschillende dingen zeggen. Met andere woorden, het feit dat ze in deze bundel worden gepresenteerd, zorgt ervoor dat het soort lectuur dat u de lezer aanbiedt, bepaald wordt.

–Wie kiest de boeken en hoe stel je een samenhangende serie samen met zulke uiteenlopende auteurs?

–Het curatorschap blijft bij mij. Ik heb lezers die al lang met mij samenwerken en ik heb iemand die op Mallorca woont en werkt en een beetje met mij spart, maar uiteindelijk ben ik degene die de beslissingen neemt over de publicatie ervan. Als ik twijfels heb over iets, bespreek ik het met mijn team en bespreken we het, maar degene die enthousiast moet zijn over het boek, ben ikzelf. Daarom zoek ik naar verhalende boeken, naar boeken die mijn ogen een beetje hebben geopend voor nieuwe werkelijkheden, voor nieuwe manieren om naar de wereld te kijken. Het belangrijkste kenmerk van een redacteur is nieuwsgierigheid, en ik ben een heel nieuwsgierig persoon. Ik wil mezelf graag afvragen waarom dingen op een bepaalde manier gebeuren, ik wil graag begrijpen waarom dingen gebeuren en ik ben alert op alles wat nieuw voor me lijkt. Ik deel mijn enthousiasme voor nieuwe dingen graag met anderen. In die zin zie ik wel iets in de evolutie van de catalogus, wat ook te maken heeft met het feit dat mijn leven verandert en de dingen die mij interesseren ook veranderen, hoewel mijn taak als redacteur altijd is om slechte boeken te lezen zodat anderen goede boeken kunnen lezen.