Sakiko Nomura fotografeert de magie van duisternis

Armando G.Tejeda

Correspondent

La Jornada krantDinsdag 25 februari 2025, p. 3

Madrid. De Japanse fotografe Sakiko Nomura beweert dat zij de werkelijkheid weerspiegelt zoals die is . In zijn beelden kent de duisternis duizenden nuances; de blikken, tientallen beelden en schaduwen, altijd aanwezig, of het nu gaat om bloemen, naakte lichamen of eenzame, vervallen hotelkamers, duizenden mogelijke interpretaties.

De Mapfre Foundation in Madrid opende de tentoonstelling Tender is the Night, de eerste grote retrospectieve in Europa van een van de meest raadselachtige fotografen van de hedendaagse Japanse cultuur.

Nomura, geboren in Yamaguchi in 1967, volgde al op jonge leeftijd een onorthodox pad; Na haar eerste experimenten met de camera besloot ze assistente te worden van een van de grootste figuren uit de Japanse fotografie, Noboyoshi Araki. Hij was bekend om zijn reportages waarin hij de smerigheid en het geweld in de hotelkamers van prostituees in Tokio vastlegde. Ze werkte twintig jaar met hem samen. In die tijd leerde ze niet alleen zijn visie kennen, maar ook de manier waarop hij die realiteit uitbeeldde.

Tijdens een kort gesprek met de media in Madrid probeerde Nomura de sleutels tot zijn fotografie te ontcijferen, tot die nuances van duisternis, tot die eenzame figuren die bijna altijd met een melancholische blik verschijnen, tot die stedelijke landschappen die verontrusten met hun spookachtige stilte.

Ik beeld de werkelijkheid eenvoudigweg af zoals die is. Degenen die verschijnen zijn mensen met wie ik contact heb onderhouden; Er zit een verhaal achter. Ik maak geen foto's van mannelijke naakten uit een vooropgezet idee van breuk of vernieuwing , legt Nomura uit, die in veel publicaties onvrijwillig de 'mannelijke naaktfotograaf ' wordt genoemd, een definitie die ze niet leuk vindt en die ook niet bij haar werk past.

De foto's zijn donker, korrelig en zelfs wazig; Ze tonen een wereld van dubbelzinnige en mysterieuze schaduwen, die tegelijkertijd ook iets feestelijks hebben.

Een zinvolle reis naar Granada

De tentoonstelling in Madrid presenteert de werken van Sakiko Nomura op thema. Dat kan specifiek zijn, zoals bloemen, naakten, dieren of portretten van een bekende kabuki-acteur, maar ook omdat ze deel uitmaken van haar fotoboeken, zoals Night Flight, of omdat ze dezelfde technische kenmerken delen, zoals de serie Another Black Darkness. Tot slot worden enkele foto's getoond die hij in de zomer van 2024 in Granada heeft gemaakt, ter gelegenheid van een reis die hij maakte en die, zo legde hij uit, voor mij heel belangrijk is geweest, omdat ik door een reeks verhalen het leven van mijn vader, die al aan dementie lijdt, beter heb leren kennen .

De curator van de tentoonstelling, historicus Enrique Juncosa, legde uit dat Nomura zich aangetrokken voelt tot duisternis als het tegenovergestelde van licht. In haar foto's spelen de nacht en de schaduwen, het zwakke licht en de onscherpe elementen vaak een centrale rol in de scènes, alsof ze op zoek is naar een uitweg of het licht aan het einde van de reis. De elementen of personen die zij afbeeldt, lijken voort te komen uit de magie die de duisternis biedt, en die de kunstenaar soms pas tijdens de ontwikkeling ontdekt .

De titel van de retrospectieve, Tender is the Night, is geïnspireerd op de titel van Francis Scott Fitzgeralds roman Tender is the Night, gepubliceerd in 1934. Net als in de roman zijn de hoofdpersonen in de scènes op Nomura's foto's jong en aantrekkelijk. Ze tonen ook de kracht en spanning van erotisch verlangen, maar dan met grote tederheid. Haar naakten, waar ze het meest bekend om is, zijn bijna altijd in zwart-wit geschilderd, in nachtelijke sferen, mysterieus en vol schaduwen, met zichtbare korrel of onscherp, afgewisseld met afbeeldingen van dieren of stillevens, vooral bloemen, stadsgezichten, interieurs van hotelkamers, atmosferische verschijnselen, licht en reflecties in beweging , aldus de conservator.

De tentoonstelling is vanaf vandaag tot en met 11 mei in Madrid te bezichtigen.

Van de redactie

La Jornada krantDinsdag 25 februari 2025, p. 3

Het boek Memoirs of a Shipwreck: The Story of the Galleon of Nuestra Señora del Juncal, uitgegeven door het Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis (INAH) en uitgeverij Mar Adentro, belicht een van de meest tragische gevallen in de maritieme geschiedenis van Nieuw-Spanje.

Het werk, de eerste titel in de collectie Ariles de la Mar, werd gecoördineerd door Roberto Junco en de historicus Flor Trejo Rivera, die samen met de archeoloog Carlos León Amores het zinken van het galjoen Nuestra Señora del Juncal beschrijft, dat plaatsvond op 1 november 1631 aan de kust van de Sonda de Campeche, na een storm die de tragedie veroorzaakte.

Ongeveer 350 opvarenden leden schipbreuk bij het ongeluk, van wie er 39 overleefden; Onder water bevond zich een enorme lading bestaande uit meer dan een miljoen zilveren munten en reales, duizend en een half arrobas aan fijn graan, iets meer dan duizend arrobas aan wild graan en nog eens 4000 aan indigo, 2500 pond zijde, 405 quintals en 26 dozen chocolade, om maar een paar van de producten te noemen. Elke arroba bevat 12,5 kilogram aan vracht.

30 jaar na de start van het onderzoek

Het boek, dat essays van meer dan 20 specialisten bundelt, werd afgelopen zaterdag gepresenteerd op de 46e Internationale Boekenbeurs van het Palacio de Minería; Het valt samen met de 30e verjaardag van het begin van het onderzoek naar het scheepswrak door de Subdirectorate of Underwater Archaeology (SAS) van het INAH, onder leiding van Roberto Junco Sánchez, die samen met historicus Flor Trejo Rivera en archeoloog Carlos León Amores aan het publiek in de Rectorengalerij uitlegde dat Nuestra Señora del Juncal voor het eerst werd genoemd in 1971 in Shipwrecks of the Western Hemisphere, 1492-1825, van Robert Marx, en dat het een van de meest begeerde scheepswrakken werd.

Bovendien werd verduidelijkt dat “de Juncal tegen het einde van de 20e eeuw een van de meest gewilde schepen was. "Het besluit om een ​​project op te zetten om het te lokaliseren, toonde echter aan hoe belangrijk het was voor Mexico, omdat het in onze territoriale wateren lag, en voor Spanje, omdat het een oorlogsschip van dat land was", legt archeoloog Junco Sánchez uit.

Het laatste moment

De zoektocht werd in 2014 officieel gemaakt met de ondertekening van een intentieverklaring voor wetenschappelijke samenwerking om de vloot van Nieuw-Spanje tussen 1630 en 1631 te bestuderen. Hierdoor kon er van 2021 tot 2022 een tentoonstelling worden gehouden in het Algemeen Archief van Indië in Sevilla. Deze trok meer dan 100.000 bezoekers en de catalogus bevatte de essays die nu in het boek worden gepresenteerd, samen met een nautische infographic en illustraties van die tentoonstelling.

Flor Trejo zei: Toen ik voor het eerst het verhaal van de schipbreuk las, kreeg ik kippenvel. Je ziet in zekere zin het laatste moment van een verhaal dat later tot de zoektocht leidde .

Onderzoeker Matilde Souto zei dat slechts 39 bemanningsleden de tragedie overleefden, na 17 dagen varen. Het schip zonk vanwege een gebroken romp. Dat was het gevolg van een reeks fouten, zoals overmatige belading, varen bij slecht weer, de aanpassingen die het had ondergaan om het schip geschikt te maken als oorlogsschip en de slijtage die was ontstaan ​​doordat het zo lang gestrand was geweest in de haven van Veracruz. Zelfs de dood van de generaal en kapitein van het schip, Miguel Echazarreta (die werd vervangen door Andrés de Aristizábal, met wie het schip zonk), werd gezien als een slecht teken .

Volgens Salvador Rueda Smithers, directeur van het Nationaal Historisch Museum, behandelt het boek onderwerpen die van groot belang zijn voor de onderzeese exploratie, zoals maritieme technologie, artillerie en handel in de 17e eeuw, het dagelijks leven aan boord van de galjoenen die de Carrera de las Indias bevoeren en hun plaats in de politiek en economie van het Spaanse Rijk en zijn onderkoninkrijken.