Vrienden, familie en honderden fans nemen in Madrid afscheid van Manuel de la Calva.

Enkele minuten na elf uur deze woensdag verzamelden tientallen mensen zich voor de deuren van het hoofdkantoor in Madrid van de Algemene Vereniging van Auteurs en Uitgevers (SGAE). De geïmproviseerde uitvaartkapel stond op het punt open te gaan om afscheid te nemen van Manuel de la Calva, de helft van het gisteren overleden Dúo Dinámico , in de instelling waar de muzikant 766 geregistreerde nummers naliet en die hem vorig jaar de eremedaille toekende. Zijn familie was al binnen: zijn zoon Daniel, "die het volhield"; zijn dochter Victoria, zijn vrouw Mirna Carvajal; en zijn broer in opleiding, Ramón Arcusa, de andere helft van het legendarische duo. Zo begon een lange dag waarin het Palacio de Longoria negen uur lang open zou blijven voor het publiek: van elf uur 's ochtends tot acht uur 's avonds. De tientallen fans van de vroege ochtend groeiden al snel uit tot honderden, en naarmate de dag vorderde, overschreed het aantal de 500.

Ook veel vrienden, figuren uit de Spaanse muziek, zijn naar de SGAE gekomen, sommigen sterk beïnvloed door het werk van De la Calva en zijn partner. Zoals Massiel, die in 1968 het Eurovisie Songfestival won en haar carrière met La la la lanceerde. "Het is niet van mij, het is van hen," maakte de zangeres bij aankomst duidelijk. "Het komt van de groep die een tijdperk heeft gedefinieerd en pop naar Spanje heeft gebracht," vervolgde ze opgewonden. Het was een zware dag waarop non-stop werd gesproken over muziek en de nummers die een heel tijdperk kleur gaven. Arcusa kondigde het gisteren zelf aan in een bericht op zijn X-account: "Huil niet om hem, hij zou het niet leuk vinden. Hij was de ziel van het Duo, altijd vrolijk, optimistisch, positief. Zing met hem mee in dit afscheid."

En haar vrienden hebben geluisterd, sommigen letterlijk, zoals Regina do Santos, de beroemde Braziliaanse zangeres van de televisie uit de jaren negentig, die "meer dan twintig optredens" deelde met De la Calva. "Hij was erg vrolijk, net als ik, en hij wil dat we hem zo herinneren. Hij heeft lang geleefd en maakte deel uit van de grootste popgroep die Spanje ooit heeft gehad", zei ze voordat ze een heel kort fragment van "Resistiré " inzette. En als er deze woensdag één titel werd genoemd, dan was het wel dat volkslied dat tijdens de COVID-pandemie in Spanje in 2020 opnieuw opdook als een banier van verzet. Ook José Miguel Fernández Astrón, Loreto Valverde en Paco Clavel herdachten haar, die over zijn vriend zei: "Het is een onherstelbaar verlies, maar zo is het leven." "Hij was een zeer bescheiden persoon, erg belangrijk in onze carrières. Een geweldig persoon en een nog betere componist."

Carlos Toro, de schrijver van de tekst van die mijlpaal, "dat intergenerationele lied waar grootmoeders, kinderen en kleinkinderen naar luisteren", liep ook met gebroken hart voorbij. "Manolo sterft nooit helemaal. Liedjes zijn onsterfelijk, en Resistiré is een volkslied", zei hij bij aankomst.

Ook de minister van Cultuur, Ernest Urtasun, die namens de regering aanwezig was om "een van de grootste kunstenaars van het land te eren", liet de gelegenheid niet voorbijgaan om over het lied te spreken, vooral over de heropleving ervan tijdens de pandemie "als een hymne van verzet". Over het duo zei hij: "Mijn moeder was een groot bewonderaar en ik luisterde er thuis als kind naar. Voor mij, zoals voor veel gezinnen in Spanje, was het een familieaangelegenheid." Ook andere politieke autoriteiten waren aanwezig, zoals de waarnemend burgemeester van Madrid, Inma Sanz, en de minister van Cultuur, Toerisme en Sport van de regionale overheid, Mariano de Paco.

Maar als muziek iets heeft, dan is het wel de kracht om duizenden mensen te inspireren. En bij het afscheid van een van de leden van de pioniersgroep van het fanfenomeen in Spanje waren zijn fans aanwezig. Velen van hen, vrouwen boven de 65. Sommigen gekleed in merchandise uit een ander tijdperk, anderen met bloemen in hun handen, en nog veel meer in tranen terwijl ze afscheid namen van "de herinnering aan hun jeugd". Of zoals Goyi Herrera, zittend in haar rolstoel, gewapend met een zwart-witfoto gesigneerd door het duo, als talisman om die herinneringen te bewaren.

Er waren ook de meest onvoorwaardelijke fans, zoals Loli Novillo, Julia Cedillo en Pilar Fernández, een trio van tachtigers die Lasdinámicas vormen, de fanclub die de groep al meer dan 50 jaar volgt en die nog steeds een paar fanpagina's op Facebook en Twitter beheert. " Zij waren onze jeugd; we volgden hen overal . En op de concerten waren we weer 15. Net als zij raakten ze nooit moe", zeggen ze, bijna verenigd in één stem. En ze maken van de gelegenheid gebruik om een ​​van de geheimen van het succes van het Duo te onthullen: "Van alle artiesten die er zijn geweest, heeft niemand zo goed voor de fans gezorgd als zij. Ze hebben zo goed voor ons gezorgd. Ze zijn altijd heel aanhankelijk geweest voor iedereen; zelfs vandaag de dag hebben hun families ons goed behandeld. We zullen Dinamica's zijn tot de dood."