Gucci en Prada: luxemerken voor de armen die er rijk uit willen zien? Een onderzoek suggereert dit

Uit een recent onderzoek blijkt een verrassende realiteit van de luxemarkt: iconische merken als Gucci en Prada zouden zich vooral richten op mensen uit de middenklasse die een hogere economische status nastreven, in plaats van op de echt rijken.

Het debat over wie de echte consumenten van luxemerken als Gucci en Prada zijn, heeft een nieuwe wending genomen. In tegenstelling tot de algemene opvatting dat alleen miljardairs deze prestigieuze merken dragen, blijkt uit een recente analyse, die inmiddels is verspreid en discussie heeft opgeroepen in marketing- en consumentenkringen, dat een aanzienlijk deel van de omzet afkomstig is uit een onverwachte sector: de middenklasse met sterke aspiraties voor status.

Dit fenomeen, ook wel aspiratieconsumptie genoemd, beschrijft de neiging van individuen om producten en diensten aan te schaffen die horen bij een sociaaleconomische groep waartoe ze graag willen behoren, zelfs als dit een aanzienlijke financiële inspanning vergt. Luxemerken vormen met hun krachtige verhaal van exclusiviteit en succes het perfecte vehikel voor deze projectie.

Uit het betreffende onderzoek (waarvan de specifieke details en de volledige methodologie door experts worden geanalyseerd) blijkt dat de marketingstrategie van veel high-end modehuizen bewust of onbewust op dit segment is gericht. Het gaat er dan niet zozeer om mensen aan te trekken die al rijk zijn, maar juist om mensen die als zodanig gezien willen worden.

Zichtbaarheid van logo's: Producten met opvallende logo's (het zogenaamde logomania) zijn vaak populairder bij deze groep, omdat ze direct voor sociale signalering zorgen.

Instappunten: Artikelen zoals accessoires, parfums en kleine lederwaren fungeren als 'instapproducten' in de wereld van luxe en zijn voor een middenklassebudget toegankelijker dan een haute couture-kledingstuk.

Invloed van sociale media: Door de voortdurende blootstelling aan een weelderige levensstijl op digitale platforms wordt de drang om deze levensstijl na te bootsen versterkt.

Volgens analisten van consumentengedrag hebben luxemerken de kunst van het verkopen van een droom tot in de puntjes beheerst. Ze creëren een sfeer van onbereikbaarheid die, paradoxaal genoeg, het verlangen naar bezit aanwakkert bij mensen die deze objecten zien als een manier om sociaal erkend te worden. Het is niet zo dat de echt rijken deze producten niet consumeren, maar hun consumptiepatronen zijn vaak anders, discreter en minder afhankelijk van de externe bevestiging die een zichtbaar logo biedt.

Voor de ambitieuze middenklasse kunnen een Gucci-tas of een paar Prada-schoenen daarentegen een tastbaar symbool van succes en persoonlijke ontwikkeling zijn, een investering in hun imago in plaats van in de intrinsieke waarde van het object.

"Echte exclusiviteit zit niet altijd in de prijs, maar in authenticiteit en intrinsieke waarde. Iets wat bij ambitieuze consumptie vaak over het hoofd wordt gezien, omdat de nadruk ligt op externe signalen", aldus een socioloog die gespecialiseerd is in consumententrends.

Dit gedrag is niet zonder kritiek. Enerzijds kan het leiden tot buitensporige schulden of tot het prioriteren van materiële goederen ten koste van meer fundamentele ervaringen of behoeften. Aan de andere kant roept het vragen op over authenticiteit en sociale druk in het digitale tijdperk.

Het is echter ook een weerspiegeling van de gewenste sociale mobiliteit en de manier waarop merken een taal zijn geworden voor het communiceren van identiteit en ambities. Het onderzoek nodigt uit tot een diepere reflectie op wat we belangrijk vinden en waarom, en op de manier waarop de strategieën van merken als Gucci en Prada zich aanpassen aan deze verlangens, of deze zelfs vormgeven. De volgende keer dat u iemand met een luxeartikel ziet, kan het verhaal achter die aankoop complexer zijn dan u denkt.

Volg ons op ons X La Verdad Noticias-profiel en blijf op de hoogte van het belangrijkste nieuws van de dag.