Pedro geeft een feestje

"We moeten het goede voorbeeld geven: het is geen consumentisme, het is geen restaurantbezoek, het is geen reizen – het is niet het beste voorbeeld voor een ambtenaar; het is zelfs niet rondrijden in grote vrachtwagens. Wat is dat gedoe met een paar lijfwachten en nu... nou, ik ga niet verder... Al die dingen die een fortuin kosten, en merkkleding, en ik weet niet wat, nee, we komen voort uit een grassrootsbeweging." Dit zei president Claudia Sheinbaum op 10 april, en het is relevant gezien het uitbundige feest waarmee vakbondsleider en Morena-coördinator in de Kamer van Afgevaardigden, Pedro Haces, zijn zestigste verjaardag vierde.

Natuurlijk hebben wetgevers, net als ieder mens, het recht om een ​​nieuw levensjaar te vieren, wat, afgeteld, eigenlijk een jaar minder is. Maar er zijn manieren en plekken om te vieren; vooral als het gaat om een ​​politicus die zogenaamd een geloofsgenoot is van de president van de Republiek en daarom solidair is met de bezuinigingen die zij bepleit.

De viering van afgevaardigde Haces, bijgewoond door vertegenwoordigers van verschillende politieke partijen, vond plaats in de exclusieve privéclub Caroline's 400 in het St. Regis Hotel, gelegen aan de Paseo de Reforma. "Ontdek Caroline's 400, de nieuwe speakeasy in het hart van Mexico-Stad, een plek die de New Yorkse samenleving uit de Gilded Age oproept", schreef Alex Ocaña, lifestyle-redacteur van het tijdschrift ¡Hola! México. Restaurant Caroline's, "waar exclusiviteit tot leven komt", is beperkt toegankelijk voor leden en biedt luxe gerechten met prijzen variërend van 320 tot 9900 pesos.

Voor zover ik weet is meneer Haces, leider van de Autonome Confederatie van Arbeiders en Werknemers van Mexico, financieel rijk, dus hij kan zijn geld uitgeven aan wat hij maar wil of waar hij voldoening uit haalt, zoals het overslaan van de volle Kamer om naar Madrid te reizen om de stierengevechten op de beurs van San Isidro vorig jaar bij te wonen. Of het achterlaten van zijn stem in de vorm van een hologram toen er over het Constitutionele Suprematie-initiatief werd gestemd, en hij was in de Verenigde Staten – maar zijn geest was er niet – waar hij naartoe ging om, net als zijn maandelijkse bezoeken, het kantoor van zijn Confederatie in Washington te bezoeken, aldus hem. Hoewel sommigen beweren dat zijn afwezigheid te wijten was aan zijn aanwezigheid in New York voor de laatste wedstrijd van de World Series. (We zullen het later met zijn baas Ricardo Monreal hebben over zijn helikoptertrip – zijn gereedschap –.)

Een voorbeeld van hoe macht de persoonlijkheid van degenen die macht uitoefenen transformeert, is dat de voormalige voorvechter van volksbelangen, Senaatsvoorzitter Gerardo Fernández Noroña, de kritiek op zijn partijgenoot herhaalde en als volgt reageerde: "Nou, als het mijn recht is, heeft het geen zin. Ik reis zoals ik wil; ik feest zoals ik wil; ik koop wat ik wil; het is mijn geld, het is het product van mijn arbeid, wat heeft dat te maken met het overheidsbezuinigingsbeleid? Het heeft er absoluut niets mee te maken. Nu blijkt dat je in een sloppenwijk moet wonen omdat je deel uitmaakt van de transformatiebeweging." Noch om de heilige te verbranden, noch om hem niet te laten schitteren, beste senator, het gaat erom de bezuinigingslijn van de president te volgen.

Op een keer, na een evenement te hebben verlaten, sprong de genoemde wetgever in een Zweedse pick-uptruck: "Hij is niet van mij; Volvo heeft hem aan mij geleend," zei hij verontschuldigend, "omdat de mijne, zonder overdrijving, al vier maanden in de werkplaats staat. Volvo is een geweldig merk, maar de reserveonderdelen komen uit Zweden." Hopelijk is het onderdeel al aangekomen, zodat de senator in zijn eigen Volvo pick-uptruck kan rondreizen. Lang leve de pick-uptruck van kameraad Fernández Noroña!