Nadat ze asteroïde 2024 YR4 hadden ontdekt, registreerden ze ook andere objecten die richting het zonnestelsel gingen

Nadat ze meteoriet 2024 YR4 hadden geïdentificeerd en de mogelijkheid hadden overwogen dat de baan ervan in 2032 de baan van de aarde zou kruisen, ontdekten onderzoekers begin februari een reeks stellaire objecten die vanuit een nabijgelegen sterrenstelsel naderden.

De ruimteomgeving wordt gekenmerkt door permanente risico's, waar de vorming en vernietiging van hemellichamen een constante realiteit is die ook onze planeet beïnvloedt.

Hoewel zowel NASA als de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA meldden dat de kans op een botsing van 2024 YR4 klein is , wezen wetenschappers van de University of Western Ontario in Canada erop dat Alpha Centauri onbekend materiaal hierheen "zou kunnen hebben gestuurd".

Volgens het onderzoek van astrofysici Cole R. Gregg en Paul A. Wiegert zijn er momenteel meer dan een miljoen ongeïdentificeerde objecten die afkomstig zijn uit dat nabijgelegen zonnestelsel en die daar ook rondzwerven. Er zijn zelfs talloze voorbeelden te vinden in ons eigen zonnestelsel.

Onderzoekers hebben vastgesteld dat gravitationele interacties in Alpha Centauri, dat bestaat uit Alpha Centauri A, B en Proxima Centauri, een dermate significante uitwisseling van energie tussen de sterren en planeten veroorzaken dat er gesteenten in onze omgeving worden uitgestoten.

(Interessant: asteroïde 2024 YR4 zou in Colombia kunnen neerstorten ).

In 2017 werd in het systeem een ​​100 meter lang object zonder lokale oorsprong geregistreerd, dat de naam Oumuamua kreeg. Na analyse door Canadese wetenschappers werd vermoed dat dit hemellichaam afkomstig was van Alpha Centauri en een afstand van 4,25 lichtjaar had afgelegd.

Geschat wordt dat dit soort materiaal er wel 10 miljoen jaar over kan doen om daar aan te komen en vervolgens vast komt te zitten in de Oortwolk, het ijzige gebied dat het zonnestelsel begrenst.

Omdat slechts één op de miljoen van deze objecten met de meest geavanceerde telescopische technologie kan worden gedetecteerd, is het een uitdaging om onderscheid te maken tussen de echte objecten.

In de analyse zeiden de specialisten: "Hoewel volwassen sterrenstelsels waarschijnlijk minder materiaal uitstoten dan die in hun planeetvormende jaren, vergroot de aanwezigheid van meerdere sterren en planeten de waarschijnlijkheid van gravitationele verspreiding van de leden van een eventueel overgebleven planetesimaal reservoir, net zoals asteroïden of kometen momenteel uit ons zonnestelsel worden geworpen."

Ook werd vastgesteld dat deze objecten kunnen variëren van microdeeltjes tot grote rotsen. Geschat wordt dat er elk jaar ongeveer 10 interstellaire meteorieten van Alpha Centauri de aarde bereiken.

Naar verwachting zal de stellaire structuur over 28.000 jaar het dichtst bij ons zonnestelsel komen, wat mogelijk een ongekende interstellaire uitwisseling teweeg zal brengen.

Gedurende die langere periode krijgen wetenschappers de kans om opkomend gedrag te analyseren, hoewel het nog duizenden jaren zal duren voordat grootschalige gevolgen voor de aarde zich voordoen.

Bovendien wordt verwacht dat deze aanpak deeltjes oplevert die organisch materiaal bevatten van de planeten Alpha Centauri. Deze gegevens kunnen relevante informatie opleveren over de mogelijkheid van leven dat vergelijkbaar is met dat op aarde.

De onderzoekers concludeerden: “Een diepgaand begrip van de mechanismen waarmee materiaal van Alpha Centauri naar het zonnestelsel kan worden overgebracht, verdiept niet alleen onze kennis van interstellair transport, maar opent ook nieuwe wegen voor het verkennen van de onderlinge verbondenheid van sterrenstelsels en het potentieel voor materiële uitwisseling in de hele Melkweg.”

The Nation (Argentinië) / GDA.

*Deze content is gemaakt met behulp van kunstmatige intelligentie, op basis van informatie gepubliceerd door La Nación (GDA) en is beoordeeld door een journalist en een redacteur.