Mallorca: stranden, geschiedenis en smaken om verliefd op te worden

Hier vieren we veel en wandelen we rustig, eten we goed en eren we het land, snuiven we wat frisse lucht op en vermijden we de politiek. Wat doen ze het goed. Met de zee voor het raam zou het weinig zin hebben hem binnen te laten. Als alleen al de blik ernaar de ziel vult als een pas ontstoken liefde.

Santiago Rusiñol, Catalaans schilder en toneelschrijver, beschrijft Mallorca in Het eiland van de kalmte (1922) en suggereert dat het gen dat zo kenmerkend is voor de Mallorcaanse mens, namelijk dat hij goed overweg kan met sereniteit, verborgen zit in het eiland zelf. Hierdoor leven we natuurlijk met onze rug naar de urgentie van de tijd en de continentale stress. Brengt u uw leven door op dit eiland van rust? "Is het niet eerder zo dat het blijft?" vroeg Miguel de Unamuno zich af. En hij zei: "Een prachtig land om langzaam oud te worden." Perfecte woorden om het paradijs te beschrijven.

Dit is Mallorca. Het is net zo boeiend als de sirenes die Odysseus hypnotiseerden. Wie komt, die komt, zo zegt men. Een mysterieuze en vreemde plek, met lange zomers en warme herfsten . Misschien is het juist de magie die besloten ligt in de smaken, zonsondergangen, middeleeuwse muren en de eindeloze zee die deze stad de afgelopen jaren tot een toeristische trekpleister heeft gemaakt.

Ondertussen roepen de doodsbange inwoners van Mallorca met cijfers om een ​​einde aan de overbevolking: de archipel die Robert Graves en enkele anderen omschreven als de authentieke Hesperiden zag in 2024 een recordaantal van 20 miljoen zielen passeren, een vijfde van degenen die in Spanje aankwamen op de 3.667 km² waar iets meer dan 1,2 miljoen mensen wonen.

Zoveel bezoeken voelen als een invasie. En het litteken daarvan dragen ze met zich mee in hun geschiedenis. Eerst de Carthagers (7e eeuw v.Chr.); daarna de Romeinen (3e eeuw v.Chr.), die er 500 jaar bleven, en later de Vandalen. In 533 de Byzantijnen en in 902 de Arabieren. Ze zijn genezen van de angst.

Mallorca voor jongeren, Mallorca voor gezinnen, Mallorca voor ecotoerisme, Mallorca alleen voor volwassenen... Mallorca heeft voor ieder van hen een schat te bieden. Zolang je maar een aantal basisuitgangspunten bij de hand hebt. Eén daarvan is een minimaal verblijf van acht dagen. Het is niet eens de moeite waard als het je eerste keer is. Het zou te duur zijn en het eiland zou leeg aanvoelen.

Palma is een charmante en overzichtelijke stad die u met eigen ogen en te voet kunt – en móét – verkennen. Om de stad te verlaten, naar de stranden te gaan die wat verder weg liggen , om de pla te verkennen, een vlak gebied dat zich uitstrekt van het midden tot het noorden van het eiland, of om de Tramontana te ontdekken, een werelderfgoedlocatie die met zijn bochten en tegenbochten en weelderige begroeiing soms doet denken aan de Zeven Merenweg.

De tocht begint met een wandeling over de Gabriel Alomar Avenue naar de boulevard, waar u de zee kunt begroeten en een echte buiging kunt maken. Plan dit kruispunt in, want het is een belangrijk punt. De promenade loopt onder verschillende namen links en rechts langs wat de 'buik' van de stad zou kunnen zijn, als die er zou zijn, tussen Portixol in het oosten en het Marivent Paleis, de koninklijke residentie, in het westen.

Het is al omgeven door het blauw van de Middellandse Zee. Aan de rechterkant vindt u het Parque de la Mar, de kathedraal, die u absoluut moet bezoeken, en het Almudainapaleis met zijn tuinen en fonteinen, vlak bij de Plaza de la Reina. Daar begint de Passeig del Born, maar voordat we die oplopen, en aangezien we op vijf meter afstand zijn, zijn een paar stappen voldoende om La Lonja te zien, een juweeltje uit de 15e eeuw. Tegenwoordig is het een gratis tentoonstellingscentrum en was het de hoofdzetel van de College of Merchants. 's Avonds is het een geweldige mix van eten, kunst en plezier waar jong en oud dol op zullen zijn.

Na de wandeling is een hapje eten een must. Ongeacht leeftijd, beroep of geslacht: niemand kan Mallorca betreden zonder een coca de patatas (een heel luchtige aardappelknoedel) met warme chocolademelk te proberen bij San Joan de S'Aigo, een familiebedrijf dat al drie eeuwen op het eiland gevestigd is.

Op alle drie de locaties is alles heerlijk. De oudste, daterend uit 1700, bevindt zich aan de Carrer de la Sang (Bloedstraat), vlak bij de kerk van Santa Eulalia. De oudste kerk op het eiland, in Calatrava, maakt deel uit van de oude Joodse wijk en is ouder dan de muur. Er is er nog een niet zo ver weg, op de Avenida Alejandro Roselló en Sindicato. Daar kun je zonder reservering niet binnenkomen, net als bij het nieuwste filiaal, op Gaspar Benassar 1900.

In elke bar waar je stopt, kun je een typisch Mallorcaans ontbijt proberen: koffie met melk en pa amb oli (uitgesproken als pamboli), licht geroosterd brood dat met olie is ingesmeerd en met tomatenpulp is ingesmeerd. Het niet uitvoeren van de test is strafbaar. Veel mensen voegen plakjes York (hier zeggen we niet gekookte ham, maar York) of ham (het is niet nodig om 'rauwe' ham toe te voegen) toe.

En je mag het zeker niet nalaten om minstens één keer een portie ensaimada te proberen: de authentieke, de echte, de Mallorcaanse. In San Pedro heeft de Balearen-gemeenschap die zich daar in de jaren vijftig vestigde, er inmiddels een aantal verzameld die niet ver achterblijven.

In Palma moet u zeker een bezoek brengen aan Fornet de la Soc, een gastronomisch pareltje op slechts enkele meters van het hoofdtheater, aan de eerder genoemde loodrechte straat die – let wel – van naam verandert afhankelijk van het gedeelte. Deze heet Plaça de Weyler. Nou ja, een enkele reis. Het beste Balearische gebak, bereid met eeuwenoude technieken. Allemaal handgemaakt. Het maakt niet uit of het wit is (geen vulling, gewoon deeg), van gebak, chocolade of chantilly-crème.

Er zijn uitgestrekte stranden en smalle stranden, soms sensueel, soms ruw, soms nauw ... Vlak of steil, glooiend of wild, wellustig of voorspelbaar. Gladde of exfoliërende zandkorrels. Het water is altijd warm en doorzichtig en tussen je voeten liggen kiezels en spelen vissen.

Direct daar, onder de kathedraal en een paar blokken verder naar het oosten, ligt San Antoni, dat u lopend kunt bereiken. En iets verderop, in Portixol, een niet al te grote baai, vol met bars en restaurants, en verderop Ciudad Jardín en El Molinar, een kust waar de oppervlakte tegenwoordig torenhoog is, maar die nog steeds de charme heeft van de vissershaven die het ooit was.

In de wijk Playa de Palma, naast de luchthaven, ten oosten van de stad, vindt u resorts met een Caribische sfeer.

In het oosten ligt Calviá, vol met droomstranden en baaien. Voor sommige hebt u een auto nodig, maar voor andere kunt u het beste de bus nemen. Cala Mayor, Illetes, Palmanova, Magaluf, Costa de la Calma, Santa Ponca, Paguera, de mooiste. Weinig golven en warm water. Een mooie wandeling is om vroeg op te staan ​​en naar de stranden van Alcudia en Pollença te gaan. Deze stranden liggen op 45 minuten van het stadscentrum, maar hebben net iets andere landschappen, net iets enthousiastere golven en de mogelijkheid om Playa de Muro te bezoeken, dat wordt beschouwd als een van de beste ter wereld.

Valldemossa is een klein stadje, maar het heeft een enorme aantrekkingskracht. De kronkelende weg, de olijfgaarden langs de rand en de kastelen tussen de struiken, de vegetatie die je ontroert. Een uitstapje naar een andere dimensie op minder dan een half uur van het stadscentrum.

Het is de moeite waard om er een dag door te brengen. Een week. Of het leven, zoals Michael Douglas, die steeds meer tijd wil doorbrengen in D'Estaca, het huis dat aartshertog Ludwig Salvator kocht voor zijn vriendin op Mallorca en waar de acteur in 2024 zijn 80e verjaardag vierde.

La Cartuja, het liefdesnest en kuuroord van de schrijver George Sand en de muzikant Frederic Chopin, is de parel van de plaats. Aurore Dupin, barones van Dudevant, haar echte naam en titel, koos deze enclave in de Tramuntana om de winter van 1838/39 door te brengen met de pianist die, nog steeds ernstig getroffen door zijn luchtwegen, meesterlijke stukken schreef in deze kloosters. Ze vertelde over deze ervaring in A Winter in Mallorca.

Op vijftien minuten afstand ligt Deià, een prachtig dorpje dat beroemd werd door de grote Engelse schrijver Robert Graves, die hier zijn laatste productieve veertig jaar woonde en het omtoverde tot een toevluchtsoord voor kunstenaars.

In de buurt is Fornalutx een bezoek waard. Dit steile dorp werd in de 12e eeuw door de Arabieren gesticht. Alleen al om de Puig Major, de hoogste berg van het eiland, met zijn brede vallei aan de voet, eens in je leven te zien. En er was nog iets anders te voelen. Zijne Majesteit, de stilte. Ongelooflijk.

Het is waar dat juli en augustus niet alleen warm maar ook druk zijn, maar dat is niet zo erg. Het is heel begrijpelijk dat de inwoners van Mallorca verlangen naar het Mallorca van vroeger, dat eeuwige toevluchtsoord zonder uren of tijd. Eeuwenlang een geheim paradijs.

Maar het derde millennium biedt nog maar weinig geheimen, en de netwerken leggen alles bloot. De toeristen stromen toe, hongerig naar de magie waarover ze gelezen hebben. Niet iedereen vindt het, maar ik kan bevestigen dat het bestaat. En ik kan bevestigen dat Mallorca veel meer is dan een zonvakantie.

Om het te voelen, te begrijpen en te proeven, moet je drie woorden in je huid en ziel prenten die de inwoners van Mallorca altijd zeggen en die klinken als een mantra: "Er is geen haast." Er zit zoveel verborgen in die drie woorden.