Jessica Bouzas en een Wimbledon-doorzettingsprijs die nu al als te weinig voelt: "Dit is niet genoeg voor mij."

Ze gaat zitten om de Spaanse pers te woord te staan ​​alsof ze ervoor gemaakt is. Rustig en hartelijk, benaderbaar en vriendelijk, Jéssica Bouzas (Vilagarcía de Arousa, 22 jaar, nummer 62 van de wereld – al bijna in de top 40) bevindt zich in de tweede week van Wimbledon, voor het eerst gekwalificeerd voor de achtste finales van een Grand Slam, en beseft dat ze het verdiend heeft. Ze versloeg Dayana Yastremska met 6-1, 2-6, 6-3, waarmee ze haar plafond en haar stilte doorbrak na een hard bevochten en gewetensvolle weg om hier te komen.

"Ik had na de derde ronde een beetje een doorn in mijn zij; ik had er al een paar gespeeld en ik ben erg tevreden over hoe ik de wedstrijd heb aangepakt. Het is puur geluk om te zien dat je vooruitgaat, dat we een barrière hebben overwonnen die we in gedachten hadden en waar we echt naar uitkeken," zegt de Galiciër. En ze waarschuwt: "Dit is niet genoeg voor mij, helemaal niet. Sterker nog, ik kijk er echt naar uit om me te concentreren op de volgende ronde, ik wil meer, en zo gaat het ook, door op dezelfde voet verder te gaan. Wat ik vooral probeer te doen, is niet te ontspannen, niet hier te blijven. Ik ben erg blij met wat ik hier doe, maar ik wil daar niet stoppen. Ik wil meer, en de basis daarvan is om door te gaan met dezelfde ambitie, met hetzelfde werk, en dat morgen dezelfde dag is als vijf jaar geleden, toen we de dag vrij hadden voor de tweede ronde. Ik denk dat je ervan geniet als het voorbij is en je een beetje terugziet van alles wat je hebt gedaan."

Ze zal ervan genieten als het voorbij is, en ze werkt eraan om er zo snel mogelijk een einde aan te maken. Nu ze het ene plafond heeft doorbroken, waarom zou ze dan niet aan het volgende denken? "Ik voel me meer dan bevrijd, ik voel me gemotiveerd. Het geeft me de wil om door te gaan, om nog meer in mezelf te geloven, en om te weten dat dit mogelijk is. Een vierde ronde en verder, wat met moeite haalbaar is. Ik ben meerdere keren derde geworden, en uiteindelijk wist ik dat ik het kon."

Een pad van volwassenheid dat al een tijdje gaande is. "Bovenal is mijn mentaliteit veranderd: ik kom hier om het heel goed te doen, niet alleen maar om te verschijnen en te zien wat er gebeurt. Vorig jaar heb ik situaties meegemaakt die ik nog nooit eerder had meegemaakt, en die je uiteindelijk moet doorstaan. Het is waar dat wanneer je je eerste Wimbledon-finale haalt en op Center Court speelt tegen de regerend kampioen, een normale eerste ronde bijna de normaalste zaak van de wereld lijkt."

Nu gelooft ze het. Jéssica Bouzas is niet meer dezelfde persoon die tevreden was met een wedstrijd op het hoofdtoernooi van Wimbledon, Roland Garros of de US Open. Nu kan ze alles wat ze wil: "Ik begin het te geloven. Hoewel tennis een sport is die weken duurt, moet je heel stabiel zijn, en dat is waar geweldige spelers tot hun recht komen. Ik wil blijven werken om dat niveau te bereiken. Er kunnen goede weken zijn, weken die minder goed zijn, maar mijn belangrijkste doel is om dat niveau op een gegeven moment te bereiken."

Voor de volgende ronde: Liudmila Samsonova. "Ik ben een speelster die helemaal niet naar haar tegenstanders kijkt. Ik ken er een paar omdat we eerder tegen elkaar hebben gespeeld of samen hebben getraind. Het klopt dat ik nu een paar keer met Samsonova heb getraind, en natuurlijk leer je elkaar een beetje kennen, maar ik laat alles over aan mijn coach, Roberto. Ik probeer nergens naar te kijken en laat hem me uren voor de wedstrijd een beetje vertellen hoe het zal zijn, en zo werk ik graag." Bouzas concentreert zich op Bouzas, en voorlopig op de achtste finales van Wimbledon.