Miguel Delibes, Barça-kroniekschrijver

–Ben je geïnteresseerd in voetbal ?

-Niets. Of om preciezer te zijn: bijna niets.

Tussen 1949 en 1965 werkte Miguel Delibes (Valladolid 1920-2010) voor het Catalaanse weekblad Vida Deportiva , waarvoor hij nieuws over Real Valladolid versloeg en reportages schreef over de voetbalwedstrijden tussen Barcelona en Espanyol die in het Zorrilla-stadion werden gespeeld. In een interview dat in juli 1954 werd gepubliceerd, erkende de beroemde schrijver en romanschrijver dat zijn relatie met voetbal strikt economisch van aard was. Het kantoor van de correspondent voorzag hem van broodnodige inkomsten.

"Ik beschouw voetbal, en ik verontschuldig me voor mijn onvermijdelijke afwijkende meningen, als iets van zeer relatief belang. In mijn ogen, en vanuit Valladolid, kan ik er nauwelijks een andere rechtvaardiging voor vinden dan wat we lokaal patriottisme zouden kunnen noemen. Het feit dat elke zondag duizenden – en wie weet miljoenen – mensen over Valladolid praten, zelfs via iets zo onbelangrijks als voetbal, vind ik grappig en plezierig. Dat een linksbuiten of een fullback twintig keer meer verdient dan wat ik verdien met een roman waar ik al een jaar aan werk, vind ik eerlijk gezegd oneerlijk," legde hij uit.

De romanschrijver signeerde zijn artikelen in 'Vida Deportiva' als Miguel del Seco

De auteur van meesterwerken als Five Hours with Mario en The Holy Innocents had slechts één bekende sportieve hobby: jagen. Toch zou het interessant zijn om zijn voetbalkronieken uit de vergetelheid te redden, al was het alleen maar om de helderheid van zijn proza te bewonderen. Het contact tussen Delibes en Vida Deportiva kwam op de eenvoudigste en meest directe manier tot stand: via Josep Vergés, die in Barcelona redacteur was van zowel Delibes' literaire werk als van het weekblad, dat werd gedrukt in de werkplaatsen van La Vanguardia in de straat Pelayo.

Onder de uitgebreide correspondentie die de Stichting Miguel Delibes bewaart, bevinden zich talrijke brieven tussen de schrijver en de redacteur, die zelfs hebben geleid tot de publicatie van een boek, Miguel Delibes-Josep Vergés. Correspondentie, 1948-1986 uitgegeven door Destino. Zo aanvaardde Delibes op 6 juni 1949 het aanbod van de correspondent en schreef: "Wat betreft onpartijdigheid van oordeel, geloof ik dat ik, hoewel ik niet oud ben, al lang genoeg voetbalfan ben om mij vrij te voelen van die koppige passie die de sereniteit van een beginneling in welke activiteit dan ook overschaduwt." In het antwoord van Ediciones Destino staat het volgende: "Voor elk regulier artikel, elke keer dat een Catalaans team in Valladolid speelt, betalen wij 150 peseta's."

Zestien seizoenen lang zag Delibes in La Liga de beste spelers van Barcelona en Espanyol door Zorrilla paraderen en beoordeelde hun prestaties. In een aantal gevallen moest hij lastige wedstrijden analyseren, aangezien het Blaugrana-team niet bepaald goed ontvangen werd in Valladolid, vooral niet in de tijd van Kubala. De Catalaanse journalist Celestí Martí Farreras schreef in die jaren een verklaring waarin hij het volgende samenvatte: "Wat er in Valladolid is gebeurd, laat zien dat er op sommige gebieden in Spanje iets is dat verder gaat dan sport."

Delibes ondertekende zijn kronieken met de naam Miguel del Seco en beschreef bijvoorbeeld de ernstige incidenten, met rode kaarten en het stilleggen van de wedstrijd in december 1954, of het schandaal van een halve finale van de beker in mei 1952, met een 3-1 thuisoverwinning die de 5-0 nederlaag van Barcelona in de heenwedstrijd niet goedmaakte. ‘We hebben in het voetbal een mysterieuze aaneenschakeling ontdekt,’ schreef Delibes, ‘die scheidsrechterlijke fouten een onvermoede dimensie geeft.

De toeschouwers in Valladolid koesterden in hun borst een gevoel van wrok jegens Jáuregui [scheidsrechter van de eerste wedstrijd in Les Corts], omdat ze de woede van scheidsrechter Marrón [de scheidsrechter van Zorrilla] hadden geuit toen hij niet floot voor een onvrijwillige handsbal van Seguer in het strafschopgebied en een overtreding, ditmaal opzettelijk, van Biosca op Olcina in het strafschopgebied.”