Normand Legault of waarom Montreal de moderne Formule 1 decennia vóór Liberty Media ontdekte

Toen Liberty Media in 2016 de Formule 1 overnam van Bernie Ecclestone , maakte de grote baas Chase Carey zijn bedoelingen duidelijk met één zin: "We willen dat elke Grand Prix als een Super Bowl is." In die typisch Amerikaanse mentaliteit, die de wereld door hun eigen bril bekijkt, wilden ze dat het evenement verder zou gaan dan een sportwedstrijd en hét evenement van het jaar zou worden voor een land of een stad. Precies wat Formule 1 sinds 1978 voor Montreal en Canada is geweest .

De uitgangspunten van Liberty Media waren heel duidelijk . "We willen een grote internationale luchthaven, een stad of commercieel knooppunt van wereldklasse, en een eersteklas cultureel, gastronomisch en entertainmentaanbod." Dit betekende dat de dagen van circuits zoals Paul Ricard of de Nürburgring geteld waren . Als Frankrijk of Duitsland Formule 1 willen, moeten ze denken aan races in stedelijke of semi-stedelijke gebieden in Parijs of Berlijn, maar niet op locaties ver van de voorzieningen en attracties van een grote stad.

In die zin is het geen verrassing dat Imola van de kalender verdwijnt . Hoe mooi en historisch doordrenkt het Italiaanse circuit ook is, het is de antithese van het concept dat Liberty Media voor ogen heeft. Reden te meer om Imola vaarwel te zeggen, want in Italië heb je het alternatief Monza , dat traditie combineert met de nabijheid van een grote stad als Milaan , 's werelds epicentrum van mode en design.

Circuits zoals Silverstone en Spa-Francorchamps worden gered door specifieke omstandigheden die nauw verbonden zijn met hun geschiedenis. Maar zelfs dit garandeert hun voortbestaan ​​op lange termijn niet. De Grand Prix van België zou een wisselende aanwezigheid hebben, en de Grand Prix van Groot-Brittannië zal op Silverstone blijven zolang er geen alternatieven zijn in Londen of omgeving. Of je het nu leuk vindt of niet, Liberty Media wil Miami of Las Vegas , plekken waar je vanaf het circuit naar een vijfsterrenhotel of zelfs een grote stad kunt lopen.

Montreal zag het eerder dan wie dan ook

Hoewel het Gilles Villeneuve-circuit niet als stratencircuit wordt geclassificeerd, is het dat in feite wel. Het ligt op een iconisch deel van Montreal , Notre Dame Island . Deze strook land, gelegen midden in de enorme Saint Lawrencerivier, werd aangelegd met alle grond die werd gewonnen voor de aanleg van de metro van de stad. Omdat het samenviel met de Olympische Spelen van 1976 , werd het gebruikt om een ​​kanaal te creëren voor de roeiwedstrijden.

Toen het gevaar van het Mosport -circuit eind jaren zeventig steeds zorgwekkender werd, waarschuwde de Formule 1 Canada dat ze ofwel een veiliger circuit moesten zoeken, of dat ze het met de competitie zouden moeten doen. En toen stonden de sterren gunstig: voor het eerst in hun geschiedenis hadden de Canadezen een idool genaamd Gilles Villeneuve om te volgen, en de nasleep van de Olympische Spelen liet een strategisch deel van de stad oncomfortabel ongebruikt. Zo ontstond een stratencircuit op een blanco vel papier, dat leek op een permanent circuit. Het beste van twee werelden.

Wanneer er geen raceauto's racen, worden de wegen gebruikt voor het verkeer op het eiland, dat naast het circuit ook het Olympisch roeikanaal, een recreatiepark, een kunstmatig strand, een congrescentrum en het Montreal Casino herbergt. Dit alles is bereikbaar met het openbaar vervoer. Dit is precies wat Liberty Media zoekt in de nieuwe Grand Prix. Maar naast de geschiktheid van de locatie, streeft de huidige promotor van de Formule 1 ook naar het publieke en politieke succes van het evenement, en in die zin staat Montreal op nummer 1 .

Een van de sleutels tot het succes van elke Grand Prix is ​​dat burgers het evenement omarmen en er met trots hun eigen draai aan geven . En denk niet dat het makkelijk was. Canada was een van de eerste races die afhankelijk was van overheidsgeld om de organisatiekosten van het evenement te dekken. Dit is grotendeels te danken aan Normand Legault , een sleutelfiguur in de geschiedenis van deze race. Hij was jarenlang de organisator, maar zijn invloed reikte veel verder dan alleen de logistiek.

Een sleutelfiguur

Legault wist hoe hij met linkse en rechtse politici moest omgaan om ervoor te zorgen dat ze de race altijd steunden. Maar zijn commerciële visie was zijn grootste succes. Hij was degene die de winkels en restaurants van de stad liet tooien met geblokte vlaggen ; hij was de eerste, tientallen jaren geleden, die creëerde wat ze nu een fanfeest noemen, alsof het de nieuwste promotierage was. En, belangrijker nog, hij was iemand met de standvastigheid en de juiste hoeveelheid vaardigheid om altijd goed te onderhandelen met Bernie Ecclestone . En de geschiedenis leert ons hoe belangrijk het is om een ​​goede band te hebben met de promotor.

Liberty Media , net als Bernie Ecclestone in zijn tijd , zet alles op alles om iedereen die een Grand Prix wil organiseren tot de laatste euro te persen. Er staat een rij kandidaten, en ze bluffen niet. Maar Legault wist ook hoe hij van zijn race een onmisbaar evenement op de kalender kon maken. Aanvankelijk werd de verplaatsing van de datum van de herfst naar de tweede zondag in juni gerechtvaardigd door de weersomstandigheden. Maar de werkelijke reden was om de 24 uur van Le Mans tegen te plannen . Het doel was om te voorkomen dat Formule 1-coureurs daar zouden racen en daarmee hun televisiezendtijd zouden stelen.

En Montreal is altijd een enorm succesvolle race geweest qua bezoekersaantallen en kijkcijfers. Het was bijna altijd de best bekeken Grand Prix van het seizoen. Alsof dat nog niet genoeg was, was het Circuit Gilles Villeneuve vaak de enige Formule 1-basis in Noord-Amerika. Naast Canada absorbeerde het ook het machtige noordoosten van de Verenigde Staten en zelfs Mexico in al die jaren dat er geen race was. Daarom ging Legault de uitdaging van Ecclestone aan en verdubbelde hij zijn prijs.

Om te voorkomen dat Ecclestone's eisen ten onder zouden gaan, sloot Legault zich aan bij de autoriteiten en de magnaat moest definitief toegeven.

In 2009 gaven de Canadese lokale, regionale en nationale overheden toe aan Ecclestones eisen, en dat jaar vond er geen Grand Prix plaats . Canadezen leden een economisch verlies van meer dan $ 150 miljoen, maar de Formule 1, zoals eerder vermeld, leed veel meer verlies. Legault koos de kant van de autoriteiten om te voorkomen dat Ecclestones eisen hem zouden ruïneren, en de tycoon werd gedwongen toe te geven en het jaar daarop een nieuw contract te tekenen dat zijn eisen met precies de helft verlaagde.

Als er iemand was die Ecclestone waardeerde, dan waren het wel degenen die hem overboden in de onderhandelingen, en daarom was Normand Legault altijd een van zijn supporters . Legault was er altijd duidelijk over dat, met belastinggeld, de rekeningen moesten kloppen en de voordelen voor burgers tastbaar en transparant moesten zijn om de zaken houdbaar te houden. Uiteindelijk, als er een spiegel is waarin je de Formule 1 van Liberty Media kunt begrijpen, dan is het Canada wel. Zij waren degenen die het model daadwerkelijk hebben bedacht... veertig jaar geleden .