Santa Fe had bijna een wonder verricht en verdronk op de oever: uitgeschakeld in de Copa Libertadores; de doelen

Santa Fe verrichtte een wonder toen alles verloren leek door de serie tegen Deportes Iquique te beslissen over strafschoppen. En daar verdronk hij door slecht richten. Hij miste vier van de vijf schoten en ontbrak daardoor in een Copa Libertadores die slechts 180 minuten duurde.

Santa Fe moest met grote achterstand beginnen roeien, want aan de 2-1 uit de heenwedstrijd werd nog een tegentreffer toegevoegd: na amper zes minuten viel de verdediging in slaap na een korte rebound van doelman Andrés Mosquera Marmolejo en Stefan Pino scoorde de 0-1 voor Deportes Iquique.

Ewil Murillo zorgde opnieuw voor een voorsprong van één doelpunt met een prachtig schot van middellange afstand. Het schot stuiterde van de grond en verraste doelman Leandro Requena. Santa Fe-fans barsten in de 14e minuut los met een luide kreet.

Maar Santa Fe kreeg het daarna zwaar te verduren. Er was geen creativiteit en het idee van coach Pablo Peirano om Edwar López in te brengen in plaats van Harold Santiago Mosquera, om zo een meer collectief spel te creëren, pakte helemaal niet uit.

Sterker nog, Deportes Iquique kwam in de laatste fase van de eerste helft bijna opnieuw op voorsprong bij Techo. Pino gleed uit en kon de rebound niet meer verzilveren, terwijl hij de bal voor zich had en niemand hem dekte...

De bal was eigendom van Santa Fe, maar de bal raakte onderweg doelloos. Peirano verving uiteindelijk López en bracht Omar Albornoz in het veld. Mosquera verscheen in het laatste half uur op het veld als vervanger van Murillo, net als Angelo Rodríguez, die Omar Frasica verving. En de Chilenen lieten met hun vaardigheden de tijd verstrijken.

De wanhoop was groot op het veld en tegen het einde van de wedstrijd was er een incident dat slecht had kunnen aflopen: Edson Puch stond op het punt een ballenjongen aan te vallen, maar die rende richting de kleedkamer, terwijl Hugo Rodallega hem de weg blokkeerde. De scheidsrechter schikte de zaak in der minne en gaf beide spelers gele kaarten.

Het valt niet te ontkennen dat het team van Peirano het altijd probeerde: ze losten 29 schoten, waarvan 14 op doel. Aan het einde van de wedstrijd was hij dicht bij een wonder: in de tweede minuut van de achtste blessuretijd raakte Mosquera de paal met een bal. En dat deed hij in de zevende minuut, na een voorzet van Lucas Ríos, Christian Camilo Mafla kopte erin en leidde de serie naar strafschoppen.

Alle inzet van Santa Fe tijdens de wedstrijd leek verloren te gaan bij de eerste strafschop: Omar Albornoz schoot de eerste treffer binnen. Maar Mosquera Marmolejo liet alles bij het oude en stopte een schot van Víctor Dávila, dat heel centraal ging en hij met de verkeerde hand wist te stoppen.

Ríos, die de assist gaf bij de 2-1, schoot de bal op positie maar zonder kracht, en Requena stopte de schot. En Salinas vergaf het niet: hij brak het doelpunt van Marmolejo en zette het Chileense team op voorsprong.

Angelo Rodríguez schoot hard en links van de keeper om het eerste doelpunt van Santa Fe te scoren. En César Fuentes, bij het derde schot van Deportes Iquique, schoot de bal bijna naar Mundo Aventura: hij gleed uit en zette zijn voet onder de bal.

Daniel Torres, het symbool van Santa Fe, sloeg de bal heel hard en gooide hem bovendien over het doel. En Bryan Soto liet de kans om zijn team weer op voorsprong te zetten niet onbenut: hij schoot ze hard en hoog.

Alles lag in de voeten van Hugo Rodallega, die in Iquique de illusie had gewekt. Jorquera maakte de bal los toen hij het vijfde schot stopte. De Chilenen zitten nog steeds in de Libertadores en Santa Fe kampt met een enorme mislukking.