Hoe zou het zijn als de wereld een fatsoenlijke plek zou worden?

Soms vraag je je af of het mogelijk is om een ​​einde te maken aan deze duizelingwekkende toename van crises die het grootste deel van de mensheid treffen, aan deze schaamteloze barbaarsheid die het leven bekort, zelfs voor degenen die er nog maar net aan begonnen zijn. Soms vraag je je af hoe het mogelijk is dat er, met zoveel geld in de wereld, kinderen zijn die niet naar school kunnen, mensen die sterven op zoek naar een fatsoenlijk leven, en hele volkeren meedogenloos worden gestraft met geweld, bombardementen en honger als oorlogswapen .

Maar er zijn ook momenten van kansen. Momenten waarop veel mensen samenkomen en dezelfde vragen stellen, en nadenken, en bouwen, en maatregelen, veranderingen en toezeggingen voorstellen die, indien geïmplementeerd, deze wereldwijde trend die het leven en de gemeenschappelijke regels die het beschermen, verstikt, zouden veranderen . Veranderingen die de constructie van een vriendelijke en rechtvaardige wereld voor iedereen die erin leeft, zouden bevorderen.

Een van die momenten is hier en nu. Eind juni vindt in Sevilla de Vierde Conferentie over Financiering voor Ontwikkeling plaats. Een lange en ietwat koude titel, maar met veel gevolgen, want deze conferentie is wellicht de laatste kans om politieke besluiten te nemen die ons in staat stellen de doelen te bereiken die in Agenda 2030 zijn vastgelegd en zo de mensenrechten, de bescherming van de planeet en de zorg voor het heden en de toekomst te waarborgen.

De conferentie van Sevilla zou de ruimte moeten zijn om te beslissen of we een systeem moeten blijven handhaven dat onrecht in stand houdt en dezelfde oude mensen beloont, of dat we, eens en voor altijd, gehoor geven aan de roep om fatsoen en ons inzetten voor een wereld zonder extreme ongelijkheid. Of, zoals het liedje luidt, een humanere, minder vreemde wereld.

Gezond verstand en menselijkheid

Politieke vertegenwoordigers van over de hele wereld zullen deze bijeenkomst bijwonen. Het zou niet zomaar een afspraak moeten zijn tussen de vele die hun agenda vullen; een moment om opnieuw toezeggingen te ontduiken en in plaats daarvan de machtigen op de schouder te kloppen. Dat mag niet gebeuren; dat kunnen we niet toestaan. We leven in tijden die te complex zijn om deze kans te laten liggen.

Duizenden organisaties over de hele wereld eisen dat overheidsgeld niet wordt gebruikt voor de financiering van wapens, maar in plaats daarvan voor scholen, ziekenhuizen, gezonde omgevingen en een cultuur van vrede.

Deze conferentie werd voor het eerst gehouden in Monterrey in 2002 , grotendeels gedreven door de onvrede van landen in het Zuiden over de historische en structurele onrechtvaardigheden die hun ontwikkeling altijd hebben belemmerd en nog steeds belemmeren. Maatschappelijke organisaties van over de hele wereld hebben zich bij dit voorstel aangesloten en vragen zich al meer dan twintig jaar af hoe het mogelijk is dat de economie en de financiële wereld schaamteloos de opgeblazen schatkist van de machtigen spijzen ten koste van de meerderheid. Maar we hebben al die tijd ook besteed aan het ontwikkelen van voorstellen die aantonen dat er andere modellen bestaan ​​en dat het verdedigen van het leven noch naïef noch utopisch is, maar puur gezond verstand en menselijkheid, omdat het om het welzijn van iedereen gaat.

Het is geen toeval dat het nu plaatsvindt, en ook niet dat de locatie Sevilla is. De laatste keer dat het plaatsvond, was in 2015 in Addis Abeba. Sindsdien is het internationale landschap aanzienlijk veranderd. Het is tijd om de toen gemaakte afspraken, die nooit volledig zijn nagekomen, te herformuleren en te vernieuwen. En dat is ook noodzakelijk in een Europees land: vanwege de noodzaak om beslissingen te nemen die rechtvaardigheid garanderen, de aangerichte schade herstellen en de verplichtingen van de landen in het Noorden jegens die in het Zuiden nakomen.

Als er geld is, is er dan ook politieke wil?

We vragen geen wonderen. Het is het absolute minimum. Want hoewel de militaire uitgaven in 2024 meer dan $ 2,7 biljoen (€ 2,3 biljoen) bedroegen en $ 7 biljoen werd toegewezen aan de subsidie ​​van fossiele brandstoffen , blijven ontwikkelingshulpverplichtingen onvervuld en hebben miljoenen mensen geen toegang tot voedsel, schoon water, onderwijs of basiszorg. Het financieringstekort om Agenda 2030 te realiseren nadert de $ 4 biljoen per jaar. De rapporten zeggen het, en bovenal, de miljoenen mensen die de gevolgen van dit falen ondervinden, voelen dat ook. Het is onfatsoenlijk.

Ons heden en onze toekomst staan ​​op het spel. De regels die we onszelf hebben opgelegd om de wereld te besturen, staan ​​op het spel. Ook het voortbestaan ​​van de democratie staat op het spel.

We kwamen aan in Sevilla met gegevens die aantonen dat ontwikkeling niet wordt gemeten in bbp , maar in rechten, welzijn en vrijheid. Duizenden organisaties wereldwijd eisen dat overheidsgeld niet wordt gebruikt voor de financiering van wapens, maar voor scholen, ziekenhuizen, gezonde omgevingen en een cultuur van vrede. Want de veelgeroemde veiligheid is juist afhankelijk van het garanderen van fundamentele rechten, en in geen geval van het uitgeven van meer dan 2% van het bbp aan wapenaankopen.

Wij eisen dat een feministische, milieu-, mensenrechten- en vredesgerichte benadering alle voorstellen doordringt. Wij eisen de kwijtschelding van onrechtmatige schulden. Wij eisen de financiering van samenwerking die alles herstelt wat geplunderd is en nog steeds geplunderd wordt; een samenwerking die luistert, samenwerkt en de toegezegde fondsen zoveel jaar geleden garandeert. Wij stellen voor om degenen die de meeste schade hebben aangericht te reguleren; een einde te maken aan ondoorzichtigheid en belastingparadijzen. Wij eisen verantwoording.

De voorstellen liggen op tafel, met nauwkeurigheid en menselijkheid uitgewerkt. We roepen de politieke vertegenwoordigers die in Sevilla aanwezig zullen zijn op: het is aan jullie om deze kans te laten liggen of, integendeel, te grijpen om respect voor het leven in al zijn vormen te waarborgen. Van onze kant zullen wij beschikbaar blijven en ons hiervoor inzetten. Ons heden en onze toekomst staan ​​op het spel; de regels die we onszelf hebben opgelegd om de wereld te besturen en het voortbestaan ​​van de democratie zelf staan ​​op het spel. Het goede nieuws is dat we ideeën genoeg hebben; nu hoeven we ze alleen nog maar duidelijk en resoluut in de praktijk te brengen. Menselijkheid en fatsoen zullen ons dankbaar zijn.