“Ruimtevaartorganisaties moeten op sciencefiction vertrouwen om hun monsterlijke uitgaven te rechtvaardigen”: De Marsmythe door de eeuwen heen

Matt Damon in Ridley Scotts "The Martian" (2015). EVERETT/AURIMAGES

Google Nieuws Abonneer om te lezen

Om verder te gaan

"De volheid en het toppunt van geluk voor de mens," zei Seneca, "is […] de hemel in te vliegen en de meest verborgen uithoeken van de natuur te doordringen. Met welk een voldoening lacht hij, te midden van deze sterren waar zijn gedachten vliegen, om de mozaïeken van onze rijkdom, en om onze Aarde met al haar goud [...]. " Stoïcijnse filosofie inspireert nog steeds veel astronomen, in hun voortdurende zoektocht naar het beste zicht op de hemel en zijn sterren. Dit geldt zelfs wanneer ze parlementslid zijn. Arnaud Saint-Martin, 46, verkozen afgevaardigde van La France insoumise (LFI) voor Seine-et-Marne, neemt altijd de tijd om zijn telescoop tevoorschijn te halen in zijn huis in Cher. "Het is een ongelooflijk moment: je bent alleen, in stilte, met je blik gericht op de sterren, met je blik gericht op de natuur, en je begint te filosoferen." » Stilte vandaag, afgewisseld met gesprekken met zijn 11-jarige dochter, bekeerd tot de astronomie, en luisterend naar podcasts van astrofysicus Françoise Combes.

Saint-Martin, onderzoeker aan het CNRS en verbonden aan het Europees Centrum voor Sociologie en Politicologie (de erfenis van Bourdieu), wil de basis leggen voor een 'sociologie van de ruimte' op het snijvlak van geschiedenis en onderzoek naar machtsverhoudingen. 'De ruimte is een vakgebied waar veel...