De 25-jarige zanger Tyreek McDole heeft alles in zich om uit te groeien tot een van de grote stemmen van de jazz.

Nadat we hem, vlak voor de start van de derde avond van het Nice Jazz Fest op zaterdag, onder de airconditioning in de kleedkamers van het Théâtre de Verdure hebben gezeten, laten we hem allereerst weten dat Frankrijk nu al heel veel van hem houdt.

En Tyreek McDole bevestigt met een brede glimlach dat hij "een beetje verrast" is door dit enthousiasme, dat tot uiting komt in de interesse van promotors, de media (Jazz News magazine heeft onlangs zijn nieuwste cover aan hem gewijd) en iedereen die een van zijn shows bezoekt.

"Misschien heb ik geluk dat ik een goed team en een concept heb, een beetje uniek, ik weet het niet", probeert hij uit te leggen.

Een geschenk uit de hemel dat pas laat in het leven wordt ontdekt

Eén ding vergat de Haïtiaans-Amerikaan, opgegroeid in St. Cloud, een klein stadje in Florida, te vermelden. En het publiek van Jazz à Toulon vanavond op de Place de l'Équerre (21.00 uur, gratis toegang) zal het vanaf de eerste noten merken: Tyreek McDole heeft een door de goden gezegende stem.

En verrassend genoeg duurde het lang voordat hij zich dit realiseerde. Aan de Osceola County School of the Arts pakte hij voor het eerst de trompet op na het zien van De Prinses en de Kikker .

Vervolgens stapte hij over op percussie, van pauken naar vibrafoon. In 2018 was hij pas 18 toen een klasgenoot, die een hoofdrol zou spelen in Stephen Sondheims musical Into The Woods , gewond raakte.

"Omdat ik het hele boek kende, bood ik aan om de wolfspartij te zingen. Mensen keken me aan en zeiden dat ze niet wisten dat ik daartoe in staat was", herinnert de man zich die nu in New York woont.

"De dirigent van de jazzband van de school stond achter in de zaal, hij hoorde me en vroeg me om met de band mee te doen aan de Duke Ellington-competitie."

We kunnen gerust zeggen dat Tyreek McDole een snelle leerling was. In 2023, vijf jaar na zijn zangdebuut, won hij de prestigieuze Sarah Vaughan Competition, waarmee hij Samara Joy en Gabrielle Cavassa opvolgde en de tweede man werd met zijn naam op de prijzenlijst.

De stem van een wijze man

Hij werd op de voet gevolgd en werd al snel gezien als een serieuze kandidaat voor de opvolging van grote zangers als Hugh Coltman, Kurt Elling of Gregory Porter. Hij liet zich niet bedwelmen of verblinden door deze vroege lof.

Ondanks zijn jonge leeftijd toont Tyreek McDole een zekere wijsheid. "Ik heb hoop en ambities, ik ben gefocust op mijn carrière. Maar om ons heen gebeuren er zoveel vreselijke dingen, oorlogen, hongersnoden. Terwijl ik met die angst worstel, probeer ik erachter te komen wie ik ben, wat mijn plaats in deze wereld is, wat het betekent om dit soort muziek te spelen als zwarte man vandaag de dag. Ik heb niet alle antwoorden, maar ik geef erom."

Voordat hij vertrekt, verheldert Tyreek McDole, ontspannen in zijn net in Nice gekochte witte linnen pak, zijn gedachten. "In mijn zwaarste momenten heeft muziek me genezen. Of het nu Debussy of Wayne Shorter is. Ik hoop een niveau te bereiken waarop ik mensen op dezelfde manier kan helpen."