Deze woensdag is de film te zien in de bioscoop: in "Aux jours qui venir", gefilmd in Nice, vecht Zita Hanrot tegen een giftige ex

Onafhankelijkheid, kracht, vastberadenheid, diversiteit. In meerdere opzichten belichaam je de moderne vrouw in de film. Hoe kies je je rollen om deze indruk over te brengen?

Het is vleiend! Ik probeer dit beeld niet bewust te cultiveren. De films die ik kies, resoneren met onderwerpen die me raken. Bijvoorbeeld in De Nacht van de Twaalfde over de moord op een jonge vrouw, Annie Colère, over het recht op abortus in de jaren 70, of A mon seul désir, over de bevrijding van het lichaam, behandelen we strijd die nog steeds actueel is. Het is triest om te zien dat sommige van deze strijdpunten in veel landen nog steeds relevant zijn. Deze maatschappelijke thema's weerspiegelen mijn vragen. De indruk die ik wek, komt waarschijnlijk daarvandaan.

"In the Days to Come" gaat rechtstreeks in op geweld tegen vrouwen. Het gaat ook in op hun solidariteit...

Zusterschap is essentieel. Het legitimeert ervaringen en doorbreekt isolement. Mijn personage, Laura, is ontsnapt aan haar relatie met Joachim, gespeeld door Bastien Bouillon, maar blijft getekend. Ze lijdt aan slapeloosheid en mist zelfvertrouwen. In haar reconstructie is ze verder dan Shirine, gespeeld door Alexia Chardard, maar ze zal haar helpen vooruit te komen. Haar positie is complex. Ze is niet bevrijd, maar zoekt contact omdat ze zich sterk genoeg voelt. We moeten respecteren dat niet iedereen deze capaciteit heeft. Soms zijn we er niet klaar voor, soms niet, en dat is menselijk. Kracht wordt geboren wanneer vrouwen verklaren dat dit geweld ondraaglijk is. Zonder deze eenheid blijven we alleen, in een staat van onbegrip.

Hoe bouw je je leven weer op na zoveel geweld? Heb je met vrouwen gesproken die dit hebben meegemaakt ter voorbereiding op de rol?

Dit geweld, vooral psychologisch, is alomtegenwoordig. Wederopbouw vereist erkenning van het lijden. Ik vond een scène geweldig waarin Laura met Shirine over rechtvaardigheid praat. De juridische procedure, hoe moeilijk ook, is cruciaal om te bevestigen dat dergelijke daden onacceptabel zijn.

Ook de band met Joachim moet Laura onderhouden, want hij is nog steeds de vader van hun kind...

Ze hield van hem. We zien het in de glimlach die ze hem geeft. Er was liefde, verlangen, gedeelde dromen, en die blijft. Ze laat haar kind van zijn vader houden, maar geeft hem de sleutels om te voorkomen dat hij door die liefde beschadigd raakt. Laura veroordeelt Joachims daden, maar accepteert deze emotionele band die ze niet kan uitwissen. Ze communiceert met haar dochter, met heldere, intelligente woorden, om haar te beschermen tegen een falende vader. En wanneer ze tegen haar schreeuwt, trekt ze haar eigen gewelddadigheid in twijfel, in een poging deze cirkel te doorbreken.

Is het voor u vandaag de dag essentieel om een vrouw te zijn en een geëngageerd kunstenaar?

Aan het begin van mijn carrière wilde ik niet te veel over mijn afkomst of mijn gemengde afkomst praten. Maar ik realiseerde me dat het jongeren helpt om zich uit te spreken over representatie en racisme in de audiovisuele sector, vooral degenen die ik op het Conservatorium ontmoet. Ze vertellen me dat het hen goed doet om te zien dat iemand zich met deze kwesties bezighoudt. Het is niet het hoofdthema in mijn leven, maar nu pak ik het openlijk aan. In het verleden hebben figuren zoals Aïssa Maïga de weg voor me vrijgemaakt, en ik wil hetzelfde doen voor de nieuwe generatie.

Het verhaal

Mooi, hedendaags. De dertigjarige Laura (Zita Hanrot) probeert haar leven weer op te bouwen na een tumultueuze relatie met Joachim (Bastien Bouillon). Ze leidt een ogenschijnlijk vredig leven en voedt haar jonge dochter alleen op. Maar het ongeluk van Shirine (Alexia Chardard), Joachims nieuwe partner, brengt haar verleden weer aan de oppervlakte. De twee vrouwen, ten prooi aan het geweld van dezelfde man, zullen elkaar geleidelijk aan gaan steunen...

Onze mening

Bastien Bouillon is een film die je niet mag missen en blijft filmmakers inspireren. Zo gaven ze hem onlangs rollen als geliefden uit het verleden, zoals in Partir un jour en Connemara , die vanaf september in de bioscoop te zien zijn.

Tussen deze twee rollen speelt de acteur, die onthuld wordt in De Nacht van de Twaalfde , een giftige man, brengt zijn metgezellen onder zijn invloed en vermenigvuldigt de excessen van woede. Het bijzondere aan het scenario is dat het het perspectief van twee vrouwen inneemt: de moeder van zijn kind, die de kracht vindt om een stap terug te doen, en zijn huidige partner, die ziet hoe de val zich op haar sluit. Gefilmd in een donker Nice, ver van clichés, behandelt Aux jours qui vient het psychologische en fysieke lijden van de slachtoffers in verschillende stadia van hun reis. De aanpak blijft echter academisch en schiet in de eerste helft tekort door een verwarrende parallelle montage en een slecht gecontroleerd thrilleraspect, dat toon mist.

De acteerprestaties – met name die van Bastien Bouillon – en de sterke boodschap die de regisseur overbrengt, compenseren deze fouten deels. Een nuttige film dus.

CC

VAN NATHALIE NAJEM (Frankrijk). Met Zita Hanrot, Bastien Bouillon en Alexia Chardard. Drama. Speelduur: 1u40. Onze beoordeling: 2/5