Meurthe-et-Moselle. Ga met de hond wandelen vanuit de berghut Mordant in Toul.

Robert Miran - 'Bob' voor zijn vrienden - is net als 69 andere mannen en vrouwen lid van de hondenuitlatersvereniging Mordant. De naam van deze vereniging verschaft ons vrijwel alle informatie.

Wanneer deze vrijwilligers voor het eerst aankomen in het asiel aan de Route de Villey-Saint-Etienne in Toul, wordt hen gevraagd een formulier in te vullen, € 10 per jaar te betalen en zo vaak als ze willen te gaan wandelen: wekelijks, maandelijks of zelfs jaarlijks. "Er wordt niets opgelegd", benadrukt de manager van het asiel, Antoine Guérin. Op woensdag-, donderdag- en vrijdagmiddag worden ze uitgenodigd om bij de ingang van het asiel te staan en een hond aan de lijn te krijgen – riem aanwezig – en een wandeling te maken over de witte paden die door het nabijgelegen bos slingeren. Sommigen nemen meerdere dieren tegelijk mee. Anderen geven de voorkeur aan één-op-één wandelingen. Sommigen wisselen van hond. Weer anderen hebben hun "favorieten".

Robert Miran, al zo'n vijftien jaar een vaste bezoeker van deze wandelingen, heeft één voorkeur: lastige honden uitlaten. De "temperamentvolle" honden die volgens de manager "nooit in een gezin geplaatst kunnen worden" en die "we niet aaien". "Toch is er wel iets gaande tussen de vrijwilliger en hen", zegt Antoine Guérin. Van de 85 tot 90 honden in het asiel komen er vijf niet in aanmerking voor deze wandelingen, "omdat ze bijvoorbeeld niet weten hoe ze aan de lijn moeten lopen". Maar van de hele dag in een box blijven is geen sprake: net als alle asielhonden worden ze om de beurt losgelaten in het asiel of in een aangewezen park om hun benen te strekken.

Toch blijven wandelingen de ideale decompressiekamer voor de hondenpopulatie. "Sommigen veranderen van karakter door zoveel buiten te zijn," juicht hun beschermer. Soms adopteren dieren zelfs hun looprek... Antoine Guérin noemt een hond die, in plaats van gehoorzaam terug te keren naar het asiel, in de kofferbak van zijn looprek sprong en hem uiteindelijk adopteerde. Of Martine en Florence, die elk drie honden in huis namen die ze vroeger uitlieten. Deze vrijwilligers zijn óf huisdiereigenaren óf hebben geen mogelijkheid om er een te hebben, maar kunnen "doen alsof" ze een frisse neus halen, waar mens en dier uiteindelijk samenkomen.