Voordat ze deze winter terugkeerden om op te treden in Grasse en La Seyne, spraken Ballaké Sissoko en Piers Faccini met ons over hun muzikale vriendschap.

Ze zijn al meer dan twintig jaar vrienden, toen ze nog voor hetzelfde onafhankelijke label speelden. Zo lang duurde het voordat deze twee getalenteerde muzikanten Our Calling vormgaven, een gezamenlijk album dat in februari 2025 uitkwam.

In deze poëtische ode aan migratie zijn de twee snaarinstrumenten, de kora van de Malinese meester Ballaké Sissoko en de gitaar van de Britse folkzanger Piers Faccini, subtiel met elkaar in gesprek.

Het duo was op tournee en betoverde het festival Jazz à Porquerolles met een afsluitende avond met het traditionele Mandingo-instrument.

Ze deelden het podium met Sona Jobarteh, een baanbrekende Gambiaanse componiste en de eerste professionele vrouwelijke kora-speler, een instrument dat vroeger traditioneel alleen door mannen was voorbehouden.

Echt muzikaal gesprek

Op het podium ontpopte de creatieve samenwerking tussen Piers Faccini en Ballaké Sissoko zich tot een ware muzikale dialoog. "Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat we iets samen moesten doen", zegt Piers Faccini. "Ik wilde Ballaké echt ontmoeten, veel meer leren over zijn muziek, over de modi, over de ritmes, om een echt muzikaal gesprek te kunnen voeren."

Ver verwijderd van het cliché van een zogenaamd universeel karakter van muziek, herinnert Piers Faccini ons eraan dat "we vergeten dat er talloze muzikale talen in de wereld zijn. Muziek wordt pas universeel wanneer we de muziek van anderen leren. Het is net als een taal. Als iemand geen Frans spreekt, kan hij of zij niet zeggen dat Frans deel uitmaakt van een universele taal."

"Als we spelen, zijn we vrij om naar elkaar toe te bewegen."

Om het album te ontwerpen, het resultaat van deze lange wederzijdse leerervaring, "ging ik meerdere keren naar zijn huis. Want om mensen te leren kennen en begrijpen, leer je volgens onze traditie de meeste details kennen door naar hun wedstrijden te gaan" , aldus Ballaké Sissoko.

"We communiceren veel via onze ogen", legt de korameester uit. Dit is essentieel om improvisatie en gevoel de vrije loop te kunnen laten.

Hoewel Piers Faccini de teksten van de melodieën in het Engels schreef, hebben deze, met uitzondering van Ninna Nanna , een Siciliaanse tarantella, "een schrijfstijl die echt Mandingo is, of uit de Malinese cultuur en haar repertoire."

En ook de tarantella-uitzondering neemt een specifieke plaats in op het album: "We hebben dit stuk gekozen omdat het een modus is die we ook in Mandingo-muziek zullen horen", legt hij uit. "We stelden het ons voor als een symbolische brug tussen Zuid-Europa en Afrika, die een route voor ons zou uitstippelen."

Deze route zou ook die van de nachtegaal kunnen zijn die op de albumhoes staat, een zang- en trekvogel die het hele jaar door van de Middellandse Zee naar de Sahel vliegt.

"Het is een symbool van vrije migratie. Als we spelen, hebben we volledig de vrijheid om naar elkaar toe te migreren, elkaar te ontmoeten en met elkaar in dialoog te gaan", legt Piers Faccini uit.

"Dat is wat cultuur en muziek zijn, het is hetzelfde: muziekstijlen zijn systemen die zich hebben verspreid. We vinden ze terug in de Mandingo-muziek, die we ook vinden in flamenco, in klassieke Arabische muziek en in Zuid-Italië. Het is omdat er deze gesprekken waren, tussen volkeren en religies, die mensen met elkaar verbonden," benadrukt de gitarist. " Het lijkt ons belangrijk om dat te onthouden."

Instrumenten verkennen... voorbij clichés

Voor Ballaké Sissoko draagt globalisering ook bij aan deze culturele en muzikale uitwisselingen: "Ik ben erg nieuwsgierig, want het is waar dat we aan onze kant niet per se veel westerse instrumenten kennen, zelfs niet in Afrika. In onze cultuur behield elke etnische groep lang geleden zijn eigen muzikale identiteit. Er was niet zoveel vermenging."

Vandaar dat Ballaké Sissoko ook wil samenwerken met uiteenlopende muzikanten, om zo de instrumenten van anderen te leren kennen en de duizend mogelijkheden van zijn eigen kora te verkennen, voorbij de clichés.

>> Voor degenen die de Porquerolles-voorstelling hebben gemist: het duo keert op 7 november terug naar Grasse (in het Théâtre de Grasse) en op 7 maart 2026 naar La Seyne-sur-Mer.