Rechter Sonia Sotomayor heeft haar collega's bij het Hooggerechtshof zojuist op de hak genomen vanwege hun lafheid

Maandagmiddag laat, diep in de schaduw van de schaduwlijst, heeft het Hooggerechtshof mogelijk de perfecte, aristotelische combinatie van wetteloosheid en lafheid bereikt . Zoals we allemaal weten van de maatschappijleer, kan de president niet eenzijdig een ministerie van het kabinet, opgericht bij wet door het Congres, opheffen. (Er staat nog een klein dingetje in de weg, namelijk Artikel 1 van de Grondwet.) Maar de zorgvuldig geconstrueerde conservatieve meerderheid in het huidige Hooggerechtshof laat zich door dergelijke kleine obstakels niet weerhouden van zijn taken als zeskoppige schoothond. In wezen heeft het de president laten weten dat hij een ministerie van het kabinet kan afschaffen door simpelweg bijna iedereen die er werkt te ontslaan. Het is een opmerkelijk document, omdat de meerderheid niet eens doet alsof er een wettelijke basis voor haar beslissing is. Het schort simpelweg een beslissing op van een federale districtsrechtbank hier in de Commonwealth (God behoede het!) die de president het recht ontzegde om een ministerie van het kabinet te schrappen. Wat ons rest is een helder en gepassioneerd protest van rechter Sonia Sotomayor, waaruit blijkt dat zij overduidelijk weet dat wat de regering doet een goocheltruc is waarmee het ministerie van Onderwijs simpelweg zal verdwijnen. Uit dat protest:

Wanneer de uitvoerende macht publiekelijk haar voornemen aankondigt om de wet te overtreden en vervolgens die belofte nakomt, is het de plicht van de rechterlijke macht om die wetteloosheid te controleren, niet om die te bespoedigen. Twee lagere rechtbanken hebben de gelegenheid te baat genomen om de massaontslagen voorlopig te verbieden, terwijl de rechtszaak nog loopt. In plaats van de status quo te handhaven, grijpt dit Hof nu echter in, heft het verbod op en staat het de regering toe om door te gaan met de ontmanteling van het ministerie. Die beslissing is onverdedigbaar. Het geeft de uitvoerende macht de bevoegdheid om wetten in te trekken door alle wetten te ontslaan die nodig zijn om ze uit te voeren. De meerderheid is ofwel willens en wetens blind voor de implicaties van haar uitspraak, ofwel naïef, maar hoe dan ook is de bedreiging voor de scheiding der machten in onze Grondwet ernstig...

...Het ministerie heeft niet uitgelegd hoe het ontslaan van de helft van het personeelsbestand van het agentschap van de ene op de andere dag de efficiëntie zou verbeteren, noch hoe het agentschap zijn wettelijke taken zou kunnen blijven uitvoeren.

De reden voor die stilte werd al snel duidelijk. In verklaringen aan de pers bevestigde McMahon dat de personeelsreductie "de eerste stap was op weg naar een totale sluiting" van het ministerie, zoals bevolen door de president. Evenzo antwoordde McMahon, toen hem tijdens een hoorzitting in het Congres werd gevraagd of het ministerie "een daadwerkelijke analyse had uitgevoerd om te bepalen wat de gevolgen van [de personeelsreductie] zouden zijn" voor het vermogen van het ministerie om zijn wettelijke taken uit te voeren, "nee".

...De president moet ervoor zorgen dat de wetten getrouw worden uitgevoerd, en niet erop gericht zijn ze te ontmantelen. Die basisregel vormt de basis van de scheiding der machten in onze Grondwet. Toch beloont de meerderheid vandaag de dag een duidelijke schending van dat kernprincipe met noodhulp.

Dat zijn een heleboel woorden om te zeggen: "Jullie clowns menen dit echt. "