Het ware doel van Stephen Millers terreurbewind

Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.

Donald Trumps "grote, mooie wetsvoorstel", dat eerder deze maand werd aangenomen, trok 170 miljard dollar uit voor immigratiehandhaving en grensbeveiliging, waardoor ICE de grootste wetshandhavingsinstantie in de geschiedenis van de federale overheid werd. Zelfs vóórdat dat geld is uitgegeven, is de immigratie-aanpak van de Trump-regering hun kenmerkende beleid geweest, ook al laten peilingen zien dat het enorm impopulair is . In de aflevering van deze week van Amicus sprak Dahlia Lithwick met Aaron Reichlin-Melnick , senior fellow en voormalig beleidsdirecteur bij de American Immigration Council, een pro-immigranten non-profitorganisatie, over de manieren waarop het immigratie-sleepnet van Trump - de invallen, detenties en deportaties - zich op de grond heeft gemanifesteerd, terwijl het tegelijkertijd in de rechtbanken wordt afgehandeld en lang voordat het op de gehoopte schaal wordt gefinancierd. Hun gesprek, dat hieronder te zien is, is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.

Dahlia Lithwick: Wat is er de afgelopen zes maanden veranderd op het gebied van immigratiehandhaving?

Aaron Reichlin-Melnick: De grootste veranderingen hebben plaatsgevonden in de inzet van personeel van andere wetshandhavingsinstanties, de verandering in onderliggende tactieken en het doel van hoe interne immigratiehandhaving eruitziet. We hebben duizenden federale agenten, van de FBI, de DEA, de ATF, de Marshals Service, de Postal Inspection Service en zelfs de rechercheurs van de IRS (Financial Crimes and Enforcement), overgeplaatst om de mankracht van Immigration and Customs Enforcement te versterken, waardoor het aantal mensen dat ze ter plaatse hebben om immigratiehandhaving uit te voeren, gemakkelijk is verdubbeld.

De andere grote verandering is wie ze als doelwit kiezen en hoe. Toen we elkaar in januari spraken , zei ik dat ICE vooral gericht toezicht houdt: agenten hebben lijsten met namen, gaan de gemeenschap in en arresteren specifieke mensen. Onder Trumps tweede regering begonnen ze het gebruik van zogenaamde collateral arrestations uit te breiden, waarbij ze niet alleen de ene persoon op hun lijst arresteerden, maar als die persoon in de buurt van iemand anders was, ondervroegen ze die mensen gewoon over hun status en arresteerden ze iedereen die ze aantroffen die geen papieren had. Maar dat waren in wezen nog steeds dezelfde soort gerichte arrestaties die ICE al tientallen jaren uitvoert.

Maar in mei, ontevreden over het tempo van de deportaties , riep Stephen Miller alle 25 veldkantoordirecteuren van de ICE-handhavings- en uitzettingsoperaties bijeen, evenals alle 25 veldkantoordirecteuren van ICE Homeland Security Investigations (de twee belangrijkste onderdelen van de dienst). Miller verzamelde zich in een kamer in Washington met die agenten, minister van Binnenlandse Veiligheid Kristi Noem en lobbyist Corey Lewandowski, en zou naar verluidt tegen de ICE-agenten hebben geschreeuwd. Hij vertelde hen dat ze niet de cijfers haalden die hij wilde, de cijfers die Trump tijdens zijn campagne had beloofd. Vanaf nu ging het om kwantiteit boven kwaliteit.

Binnen enkele dagen na die bijeenkomst begonnen de zaken er heel anders uit te zien. De invallen in Los Angeles begonnen een week later. We zagen arrestaties bij de immigratierechtbank en ICE-incheckers, mensen die naar plaatsen gingen waar immigranten zich aan de regels hielden, kwamen opdagen voor hun rechtszitting en hen opnieuw arresteerden. Sindsdien hebben we een veel agressievere handhaving gezien, waarbij ICE dagelijks records van "arrestaties" behaalde. Maar weet je, ik zet arrestaties hier tot op zekere hoogte tussen aanhalingstekens, omdat een deel hiervan herdetentie is. Het is niet zo dat ze nieuwe mensen arresteren; ze arresteren gewoon mensen die al in het systeem zitten opnieuw.

Die verandering in mei zorgde ervoor dat ICE dingen deed die we ze niet meer hadden zien doen sinds de slechte oude tijd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst, in de jaren 70 of 60, toen je het soort razzia's had die je niet meer zag in het tijdperk waarin professioneel politiewerk een gewoonte werd.

Naast die arrestaties door de immigratierechtbank en die grootschalige patrouilles in Los Angeles, die uiteindelijk leidden tot de inzet van de Nationale Garde, is er ook een enorme toename te zien in invallen op werkplekken. Tijdens de eerste Trump-regering vonden er slechts vier of vijf grote invallen op werkplekken plaats – hoewel één daarvan wel zeven verschillende vleesverwerkingsfabrieken op één dag betrof. Nu zien we er een of twee per week , en ze vallen niet alleen plekken aan waar ze maandenlang onderzoek naar hebben gedaan. Ze voeren I-9-controles uit bij willekeurige restaurants en bedrijven. Ze hebben invallen gedaan bij nagelsalons, vleesverwerkingsfabrieken en renbanen in zowel rode als blauwe staten.

Dit alles gecombineerd zorgt voor een veel agressiever handhavingstempo, een verandering in de manier waarop die handhaving wordt uitgevoerd, en een verandering in wie ze als doelwit kiezen bij gerichte arrestaties. De primaire doelwitten zijn nog steeds mensen met een strafblad of een definitief uitzettingsbevel, maar bij deze bredere operaties jagen ze gewoon op iedereen die ze kunnen vinden, en als gevolg daarvan is het percentage arrestanten dat eerder in aanraking is geweest met het strafrechtsysteem enorm gedaald. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze invallen veel zichtbaarder werden na dit nieuwe handhavingstempo, en dat Trumps goedkeuringsscore op het gebied van immigratie ook kelderde.

We zien dus ook ICE- en Border Patrol-agenten die overal in het land lijken te werken aan wat lijkt op binnenlandse politietaken, en dat doen ze zo ver van de grenzen en zeker ver buiten de 160-mijlszone . Maar ik zou graag willen dat u deze vormen van wetshandhaving uitlegt: welke mensen doen binnenlandse politietaken, en ook het leger, en waarom ze niet allemaal tegelijkertijd dezelfde missie zouden moeten uitvoeren.

Als je ICE en DHS in het algemeen bekijkt, neigen veel mensen ertoe ze te verwarren met één grote kluwen immigratiehandhaving. Maar in werkelijkheid doen Border Patrol en ICE een paar verschillende dingen. Border Patrol is de afgelopen eeuw voornamelijk een reactieve instantie geweest. Ze waren gestationeerd aan de grens met als doel mensen te vangen die de grens overstaken. Ze gingen er niet op uit om mensen te vinden die de immigratiewetgeving overtraden. ICE daarentegen, dat voortkwam uit de binnenlandse handhavers van de INS, had als doel om mensen op te sporen die de Border Patrol waren gepasseerd of die hun visum hadden overschreden, en die mensen in hechtenis te nemen. Het belangrijkste verschil tussen die twee doelen is dat Border Patrol niet kon bepalen wie er in hechtenis zou worden genomen, omdat ze gewoon wachtten tot mensen de grens overstaken en hen dan zouden tegenhouden. Maar ICE weet over het algemeen wel wie ze achterna zitten, en zo opereren ze al tientallen jaren.

Dat alles verschilt van de Homeland Security Investigations-afdeling van ICE, die eigenlijk de oude afdeling voor strafrechtelijk onderzoek van de Amerikaanse douane is. Ze lijken een beetje meer op de FBI. Ze moeten daadwerkelijk mensen arresteren voor overtredingen van het strafrecht, wat betekent dat ze het soort bewijs moeten verzamelen dat nodig is om iemand voor de rechter te veroordelen zonder enige twijfel. Al die verschillende instanties hebben historisch gezien dus anders gewerkt. Wat we nu zien, is dat al die drie instanties steeds meer samenwerken om te werken aan één doel: interne handhaving. En dat lijkt allemaal op wat ICE in het verleden met handhavings- en uitzettingsoperaties heeft gedaan: een veel lagere bewijslast, met als doel zoveel mogelijk mensen op te pakken.

Border Patrol heeft al eerder een aantal vormen van interne handhaving uitgevoerd. Ze doen dit soort zogenaamde rondrijdende patrouilles, waarbij een Border Patrol-agent – een beetje zoals een wijkagent – rondrijdt in zijn SUV. Als hij iemand ziet waarvan hij vermoedt dat die de immigratiewet overtreedt, kan hij die persoon aanhouden, zijn status controleren en, als blijkt dat hij geen papieren heeft, arresteren. Veel van de video's die we zien van Border Patrol die vanuit Los Angeles komt, zijn rondrijdende patrouilles, en dat is precies wat een rechter in de stad de overheid zojuist heeft verboden op manieren die de grondwet schenden. De rechter oordeelde dat Border Patrol's manier om vast te stellen of iemand mogelijk de immigratiewet overtreedt, gewoon was om te zeggen: "Oh, er staan een stel Latino's bij deze bushalte. Ik ga ze allemaal aanhouden en ondervragen." Dat is geen redelijk vermoeden van een immigratieovertreding. Los Angeles heeft een extreem grote Latino-bevolking, van wie velen Amerikaans staatsburger of legale permanente inwoner zijn, en je kunt de immigratiestatus niet alleen op basis van uiterlijk bepalen. Dat is wat de grenspatrouille deed, terwijl ICE voornamelijk gerichte operaties blijft uitvoeren, waarbij ze tenminste een naam op een papiertje hebben staan van wie ze zouden moeten arresteren. We hebben ICE nog niet veel van dit soort rondtrekkende patrouilles zien uitvoeren.

Maar dat is moeilijk te zeggen. Als er een busje arriveert, iemand grijpt en in het busje gooit, is de kans groter dat het ICE is dan Border Patrol.

De overheid beweert dat alleen al het feit dat men in Zuid-Californië rondhangt en van Latijns-Amerikaanse afkomst is, voldoende is om een vermoeden van schuld vast te stellen.

Een van de eisers in de zaak in Los Angeles is een Amerikaans staatsburger die bij een autowasstraat werkt. De Border Patrol was meerdere keren naar de wasstraat gekomen en had andere mensen daar ondervraagd, waaronder andere werknemers bij de wasstraat, en sommigen van hen waren illegaal. Bij twee eerdere gelegenheden was de Border Patrol naar de wasstraat gekomen, had mensen zonder papieren aangetroffen en gearresteerd. Nu, de derde keer dat ze naar de wasstraat kwamen, werd deze man, die daar al tien jaar werkt en een Amerikaans staatsburger is, aangehouden en ondervraagd door de Border Patrol. Hij liet zijn identiteitsbewijs zien. Ze zeiden: "Dat is niet genoeg. We moeten je paspoort zien." En hij zei: "Ik heb mijn paspoort niet bij me." En ze zetten hem achterin een auto en reden hem ergens anders heen. Op dat moment was hij feitelijk gearresteerd. Ze controleerden zijn identiteitsbewijs, haalden hem door een database en zeiden: "Ja, het blijkt dat hij een burger is." Ze brachten hem terug en zetten hem weer af bij de wasstraat. Ze verontschuldigden zich niet eens bij hem. De overheid betoogde voor de rechtbank dat ze een redelijk vermoeden hadden om hem op te pakken, omdat hij zich op een locatie bevond waar eerder illegale immigranten waren aangetroffen. De rechter merkte op: "U geeft ter plekke toe dat u geen redelijk vermoeden had, want het kan geen redelijk vermoeden zijn dat u gewoon een Latino bent die zich op een locatie bevindt waar eerder illegale immigranten zijn aangetroffen." Zo werken deze operaties echter wel.