Kunnen wij vandaag de dag pacifisten zijn?

De vraag naar pacifisme lijkt misschien provocerend nu wapens aan de poorten van Europa denderen, het Midden-Oosten in brand staat en de militaire uitgaven wereldwijd de pan uit rijzen zonder dat iemand zich er iets van aantrekt. Maar wat is er precies gebeurd dat ons ertoe heeft aangezet om oorlog als een reële mogelijkheid te beschouwen, waar we op voorbereid moeten zijn, terwijl wapens amper veertig jaar geleden nog als iets smerigs werden beschouwd en oorlog een afschuwelijk overblijfsel uit het verleden?

Laten we eerlijk zijn: er hebben zich twee of drie belangrijke gebeurtenissen voorgedaan die het "vredesdividend" – een slogan die werd bedacht toen de USSR instortte en daarmee de dreiging van een aanval van tanks van het Warschaupact op West-Europa – plotseling tot een betekenisloze bezwering hebben gemaakt, of op zijn minst vreselijk achterhaald. Tussen de opkomst van de jihadistische dreiging, de heropleving van het nationalisme en de waanzinnige ambities van Poetin , vastbesloten om een groter Rusland te herbouwen door de voormalige Sovjetrepublieken te heroveren, is Europa opnieuw een mogelijk oorlogsgebied geworden, temeer daar de Amerikaanse bondgenoot plotseling van kant wisselde en het Oude Continent aan zijn lot overliet.

Zo zijn de pacifisten van gisteren voor velen de oorlogsstokers van vandaag geworden, en zo kan Emmanuel Macron oproepen tot herbewapening zonder dat jongeren daardoor de straat op gaan. Jongeren hebben allang begrepen dat hun toekomst, tussen klimaatverandering en de strijd van waanzinnige leiders, niet met rozengeur en maneschijn zou zijn. Vooral omdat bepaalde woorden en symbolen hun betekenis lijken te hebben verloren. Als Donald Trump , een van de grootste brandstichters ter wereld, zoveel moeite heeft gedaan om een ontmoeting met Vladimir Poetin in Alaska te organiseren en te proberen de oorlog in Oekraïne te beëindigen, dan is dat omdat hij ervan droomt de Nobelprijs voor de Vrede te ontvangen. Zelfs als dat een vrede der dwazen betekent, die nieuwe oorlogen in de hand werkt.