'Mijn hele leven heb ik mensen ongelijk moeten geven': Hannah Hampton, de Engelse keeper met een ernstige scheelziendheid, neemt wraak

Donderdagavond, net uitgeroepen tot nationale heldin, behield Hannah Hampton een zekere waardigheid. Na de kwalificatie van de Drie Leeuwinnen voor de halve finale van het EK tegen Zweden (2-2, 3-2 na strafschoppen) , benadrukte de 24-jarige keeper, die werd uitgeroepen tot beste speelster van de wedstrijd na het stoppen van twee strafschoppen, tegenover de media de uitdagingen waarmee ze te maken had gehad bij de nationale ploeg: "Ik heb moeilijke jaren gehad bij de nationale ploeg. Mijn teamgenoten weten hoe hard ik heb gewerkt, hoe moeilijk het was, en hoeveel ze me hebben geholpen om weer gelukkig te zijn in dit shirt."

Hampton verwees impliciet naar haar afwezigheid eind 2022 door bondscoach Sarina Wiegman, volgens The Guardian vanwege gedragsproblemen die de vrouw altijd heeft ontkend. Vervolgens moest de Chelsea-doelvrouw zich losrukken uit de schaduw van de zeer populaire Mary Earps (32 jaar), die een sleutelrol had gespeeld in de Europese titel voor vrouwen in 2022, voordat ze eind mei met een knal haar interlandpensioen aankondigde toen ze zich realiseerde dat haar jonge rivale nu een basisspeler zou worden.

Hoewel haar introductie als nummer 1 in een chaotische context verliep, heeft Hampton overtuigende prestaties geleverd in Zwitserland. Een dynamiek die vergelijkbaar is met die op clubniveau, aldus fullback Ève Périsset, die tot januari naast haar in Londen speelde: "Bij Chelsea was het hetzelfde. Hannah kwam in 2023 als nummer 3 en ze werd uiteindelijk nummer 1. Ze is een supercompetitiespeler, die haar haat voor nederlagen tijdens wedstrijden op ons overbracht."

“Al op jonge leeftijd werd mij verteld dat ik niet op hoog niveau zou kunnen voetballen.”

Een strijdlustige mentaliteit waarvan ze de oorsprong vertelde tijdens een persconferentie op 20 juni: "Mijn hele leven heb ik moeten bewijzen dat mensen ongelijk hadden over mij. Al op jonge leeftijd werd me verteld dat ik niet op hoog niveau zou kunnen voetballen, en toch sta ik hier, voor u."

Op 12-jarige leeftijd, toen Hampton voor Stoke City speelde, stelden artsen vast dat haar ernstige scheelzien haar dieptezicht belemmerde en haar ervan weerhield om professioneel te spelen. Dit bleek onterecht, want hoewel de visuele beperking van de Blues-keeper haar soms hindert in het dagelijks leven (ze heeft bijvoorbeeld moeite om een glas water te vullen zonder het vast te houden), heeft ze er tijdens wedstrijden nooit last van.

"De hersenen compenseren altijd, het zijn andere referentiepunten voor mensen met een visuele stoornis."

"Ik heb nooit gemerkt dat Hannah ook maar de minste moeite heeft met diepte", bevestigt Camille Abily, assistent-coach van Chelsea . "We hebben dit onderwerp zelfs nooit met haar besproken. Hannah heeft uitstekend voetenwerk en staat altijd goed gepositioneerd op haar lijn..." Deze observatie verbaast orthoptist Vivien Vasseur, die bij de Rothschild Foundation met topsporters werkt, niet: "Zoals we bijvoorbeeld zagen bij Florian Cazenave, die zijn rugbycarrière kon voortzetten na het verlies van een oog, zorgen de hersenen uiteindelijk altijd voor compensatie, andere referentiepunten voor mensen met visuele stoornissen. Dit proces stelt mensen met scheelzien in staat om 3D-zicht te hebben, wat weliswaar verminderd is, maar uiteindelijk dicht in de buurt komt van dat van mensen zonder scheelzien." Een cerebrale correctie die, in Hamptons geval, duidelijk heeft bijgedragen aan het versterken van zijn mentale vermogens.