David Popovici 'overmand door angst' dagen voor het winnen van twee wereldtitels

In de gangen van het olympisch zwembad in de Singapore Sports Hub staat een file van sterren per vierkante meter. In de benauwde mixed zone waar journalisten en zwemmers opeengepakt staan, ziet Léon Marchand , die net de wereldtitel op de 200 meter wisselslag heeft gewonnen, de aankomst van de grote jongens uit de finale van de 100 meter vrije slag. Zijn landgenoot Maxime Grousset, 7e (47,59) in het hoofdtoernooi op donderdag 31 juli, gevolgd door de Amerikaan Jack Alexy (2e, 46,92) en de Australiër Kyle Chalmers (3e, 47,17).

Dan arriveert eindelijk David Popovici, die er tevreden uitziet. De 20-jarige Roemeen kan juichen, hij is opnieuw wereldkampioen in de discipline. Sterker nog, met de beste Europese tijd en de op één na snelste tijd ooit (46,51 seconden). Amper elf honderdsten van een seconde verwijderd van het verpletterende record van de Chinees Pan Zhanle – een dag eerder uitgeschakeld in de halve finale – op de Olympische Spelen van Parijs 2024 (46,40 seconden).

Ook David Popovici's gezicht verraadt opluchting. Voor hem zijn de WK's voorbij. En ze hadden nooit kunnen beginnen. "Ik ben gewoon blij dat ik hier ben", zegt hij, zich ervan bewust dat hij in minder dan een week een caleidoscoop aan emoties heeft ervaren. Na zijn eerste overwinning van de week op de 200 meter vrije slag op dinsdag, sprak hij minutenlang over de pijn die hem een paar dagen eerder had aangevreten. Zonder filter, in een moment van grote oprechtheid.

Je hebt nog 72,47% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.