De oorlog tussen Rusland en Oekraïne: waar het nu staat en waar het naartoe zou kunnen gaan

In de meeste westerse landen, waaronder Canada, wordt de viering van de vlagdag met een soort welwillend, ingetogen enthousiasme ontvangen.

Zelden is het een intense gebeurtenis, zoals in Oekraïne het geval is.

President Volodymyr Zelenskyy bracht dat sentiment zaterdag scherp onder de aandacht, een dag voordat premier Mark Carney Kiev bezocht als speciale gast voor de viering van de Onafhankelijkheidsdag en Canada's blijvende steun aan Oekraïne beloofde.

Zelenskyy merkte op dat tot 20 procent van zijn land nog steeds onder Russische bezetting is , na 3,5 jaar van een grootschalige oorlog waarin elke dag kleine stukjes van Oekraïne verdwijnen.

"Deze vlag is een doel en een droom voor veel Oekraïners in tijdelijk bezette gebieden van Oekraïne", zei Zelenskyy. "Ze houden de vlag. Ze houden hem omdat ze weten dat we ons land niet aan een bezetter zullen schenken."

Meer dan in voorgaande jaren is de vlag als symbool – en waar hij wappert – van groot belang voor Oekraïners, aangezien sommige westerse leiders praten over territoriale concessies en het achteloos hertekenen van kaarten onder het mom van het sluiten van een deal.

Het sentiment werd zondag nog sterker toen de Oekraïners de 34e verjaardag van hun onafhankelijkheid van de voormalige Sovjet-Unie herdachten.

Het is de mijlpaalgebeurtenis van 24 augustus 1991 die de Russische president Vladimir Poetin probeerde terug te draaien. Eerst met een oorlog bij volmacht in de oostelijke Donbas-regio en met de grootschalige invasie van 24 februari 2022, waarmee deze laatste oorlog begon.

Er zijn nog maar weinig bijvoeglijke naamwoorden over om het soort oorlog waarmee Oekraïne te maken heeft te beschrijven. Ze zijn allemaal al gebruikt.

Op de een of andere manier zijn de woorden bruut, slopend, verpletterend en meedogenloos hun kracht kwijtgeraakt om volledig over te brengen wat er zich afspeelt aan de ruim 1.000 kilometer lange frontlinie en wat voor leven soldaten en burgers hier dagelijks moeten leiden.

We lezen over de dagelijkse regen van raketten en drones op steden, dorpen en gehuchten die in de vuurlinie van burgers liggen.

De oorlog op de grond krijgt minder aandacht.

'Dit is niet eerlijk', zegt soldaat

In de oblast Soemy, een provincie in het noordoosten, wisselen Oekraïense troepen klappen uit met ongeveer 50.000 Russische troepen in een poging hen terug te dringen naar de grens.

Iets zuidelijker rukten de Russen onlangs op bij de verwoeste dorpen Lyman, Toretsk en Velykomykhailivka.

Oekraïense troepen trokken vorige week op bij de strategisch belangrijke stad Pokrovsk in het oosten. Eerder deze zomer voerden Russische troepen daar een verrassingsaanval uit, nadat ze maandenlang vastzaten in hun pogingen om de Oekraïense aanvoerlijnen te doorbreken.

Hier en daar een paar kilometer, daar een paar honderd meter – het werd allemaal betaald met enorme emmers bloed aan beide kanten.

"Dus we blijven vechten, en dan besluit iemand dat we ons moeten terugtrekken omdat we dit of dat gebied moeten opgeven? Dit is niet eerlijk", vertelde een Oekraïense soldaat met de roepnaam Motomoto deze week aan Reuters aan het front in de stad Zaporizja.

Zijn opmerkingen waren een reactie op het spektakel van de top in Alaska, waar Poetin tijdens zijn ontmoeting met de Amerikaanse president Donald Trump geen centimeter afweek van zijn al lang bestaande eis dat Oekraïne alle oblasten Cherson, Zaporizja, Donetsk en Loehansk in het zuiden en oosten van het land zou afstaan.

Rusland controleert slechts een deel van deze gebieden en Zelenskyy schatte onlangs dat het, met het huidige tempo van de opmars, vier jaar zou duren voordat Rusland de regio volledig zou bezetten.

Voorafgaand aan de top zei Trump dat zowel Kiev als Moskou grondgebied zouden moeten opgeven om de oorlog te beëindigen.

Zelenskyy hield de Oekraïense vlag echter stevig vast en verwierp de oproep resoluut toen hij Trump vorige week in het Witte Huis ontmoette.

Toch, volgens een Gallup-peiling die begin augustus vóór de top werd gepubliceerd, is 69 procent van de Oekraïners voorstander van een zo snel mogelijk onderhandeld einde van de oorlog. Maar uit een opiniepeiling in juni bleek dat 78 procent van de ondervraagde Oekraïners de eis om onbezette Oekraïense gebieden aan Rusland over te dragen, afwees.

Met andere woorden: vrede, maar niet tegen elke prijs.

Het is misschien een irrelevant punt.

Rusland heeft de principiële eis van Oekraïne voor sterke veiligheidsgaranties, gesteund door de VS en de NAVO, afgewezen om te voorkomen dat de oorlog over een paar jaar weer oplaait.

Nu de frontlinie stagneert en de solidariteit tussen de troepen aan het front wankelt, en de bevolking thuis geschokt en oorlogsmoe is, heeft Oekraïne weinig andere keus dan de Russen op de plek waar ze wonen, aan te vallen met aanvallen van lange afstand.

The Wall Street Journal meldde dit weekend dat het Pentagon het gebruik door Oekraïne van enkele langeafstandswapens, zoals het Army Tactical Missile System (ATMS), een supersonische tactische ballistische raket met een kort bereik, had verboden. De beperkingen werden in stilte ingevoerd als resultaat van het vredesproces.

Dat heeft Oekraïne er niet van weerhouden om drones in te zetten om het Russische leger en de olie-infrastructuur in Rusland aan te vallen. Ook heeft het land veel publiciteit gekregen door aanvallen uit te voeren op het bezette deel van Oekraïne.

Er komt echter een dag dat de Amerikaanse beperkingen geen betekenis meer hebben.

Zelenskyy vertelde vorige week op een persconferentie dat Oekraïne van plan is om deze winter te beginnen met de massaproductie van zijn in eigen land ontwikkelde langeafstandskruisraket Flamingo.

Het zou de strategische verhoudingen op zijn kop kunnen zetten met zijn vermogen om verder te vliegen, tot wel 3000 kilometer. Het routinematig uitvoeren van dergelijke aanvallen zou de oorlog naar een heel nieuw niveau tillen.