Het fascinerende achtergrondverhaal achter een bizarre Substack-post van het ministerie van Buitenlandse Zaken

Vorige week publiceerde het ministerie van Buitenlandse Zaken een opvallend radicaal stuk op zijn officiële Substack. Het stuk, getiteld "De noodzaak van beschavingsbondgenoten in Europa", beschuldigde de Europese regeringen ervan "een agressieve campagne tegen de westerse beschaving zelf" te voeren.

Volgens auteur Samuel Samson hebben deze westerse landen zich tegen hun eigen erfgoed gekeerd: ze hebben de democratie ingeruild voor een repressief liberalisme dat het hart van hun eigen beschaving dreigt uit te roeien.

"Het wereldwijde liberale project bevordert niet de bloei van de democratie. Het vertrapt de democratie, en daarmee ook het westerse erfgoed, in naam van een decadente heersende klasse die bang is voor haar eigen volk", schrijft Samson.

Samson stelt dat Duitse en Franse strafrechtelijke onderzoeken naar extreemrechtse facties politiek gemotiveerde repressie zijn, maar levert geen bewijs voor deze opmerkelijke bewering over de interne politiek van belangrijke bondgenoten. Hij overdrijft de ( werkelijke ) problemen met de vrijheid van meningsuiting in Groot-Brittannië, terwijl hij de enige autoritaire staat in de Europese Unie (het rechtse Hongarije) witwast. Hij presenteert een bizarre intellectuele geschiedenis van de Onafhankelijkheidsverklaring, waarbij hij Jeffersons belangrijkste invloeden (de liberalen van de Verlichting) vervangt door Aristoteles en Thomas van Aquino.

Het essay is niet alleen slecht onderbouwd: het heeft ook beleidsmatige implicaties. Samson beledigt en bedreigt bondgenootschappelijke regeringen, en suggereert dat de VS op de een of andere manier gestraft zullen worden als Europese staten hun beleid inzake vrijheid van meningsuiting, verkiezingsbeheer en (om de een of andere reden) migratie niet veranderen.

Minister Rubio heeft duidelijk gemaakt dat het ministerie van Buitenlandse Zaken altijd in het belang van Amerika zal handelen. De terugval van de democratie in Europa heeft niet alleen gevolgen voor Europese burgers, maar ook in toenemende mate voor de Amerikaanse veiligheid en economische banden, evenals voor de vrijheid van meningsuiting van Amerikaanse burgers en bedrijven, schrijft hij. "We zullen het niet altijd eens zijn over de reikwijdte en tactiek, maar concrete acties van Europese regeringen om de bescherming van politieke en religieuze uitingen, veilige grenzen en eerlijke verkiezingen te garanderen, zouden een welkome stap voorwaarts zijn."

Samuel Samsons titel is "Senior Adviseur voor het Bureau voor Democratie, Mensenrechten en Arbeid", maar hij is geen ervaren diplomaat. Sterker nog, hij is afgestudeerd in 2021 en heeft geen achtergrond in Europese zaken of buitenlands beleid . Zijn laatste functie was "Directeur Strategische Partnerschappen" (een fondsenwervende functie) bij American Moment, een rechtse organisatie die zich inzet om jongeren met een Trump-aanhang te vinden voor juniorfuncties.

Maar hoewel Samsons weg naar het vormgeven van de Amerikaans-Europese betrekkingen onconventioneel is, is het zeker niet onbedoeld. Zijn eigen openbare geschriften suggereren dat het het resultaat is van een bewuste strategie – een poging om de Amerikaanse regering te vullen met radicale tegenstanders van het filosofisch liberalisme die deze willen vervangen door een vorm van illiberaal christelijk bestuur.

Samson beschreef deze strategie in een essay uit 2021 als "de infiltratie van de machtige instellingen van het liberalisme door rechtse postliberale agenten". Hij zei dat de strategie de moeite waard was om na te streven, en dat American Moment een organisatie was die zich toelegde op het omzetten van het basisidee in "tastbare actie". (Noch State, noch American Moment reageerde op verzoeken om commentaar.)

Zijn promotie op het ministerie van Buitenlandse Zaken is een duidelijk bewijs dat deze radicaal-rechtse strategie van ‘entryism’ – een kleine groep die probeert zich bij een andere organisatie aan te sluiten met de bedoeling deze van binnenuit te veranderen – zijn vruchten afwerpt.

Toen het ministerie van Buitenlandse Zaken het stuk van Samson op zijn Substack publiceerde, gaf het een duidelijke boodschap af, niet alleen aan Europa maar ook aan gelijkgestemde rechtse radicalen: ze konden hun vlag openlijker planten op veroverd gebied.

Ongeveer tien jaar geleden werd Adrian Vermeule, hoogleraar aan de Harvard Law School, beroemd als pleitbezorger van een idee dat ‘integralisme’ wordt genoemd: in wezen een rechtse katholieke leer die oproept tot het afschaffen van de barrière tussen kerk en staat.

Hij beschouwde het liberalisme, in filosofische zin, als een gruwel. De obsessie met rechten en vrijheden ondermijnde fundamenteel de 'traditionele' morele waarden die Vermeule essentieel acht voor de menselijke bloei. De enige oplossing was de staat te doordringen van religieuze waarden – met name conservatieve katholieke waarden.

Maar hoe kun je in de Verenigde Staten zo'n samenleving bereiken, waar 20 procent van de bevolking katholiek is – en de meesten van hen zelf geen aanhangers van Vermeule zijn? Zijn antwoord, dat hij " ralliement " of " integratie van binnenuit " noemt, is een entryistische campagne die zich richt op de bureaucratie. Je krijgt een paar sleutelfiguren in machtsposities, en dan duwen ze de burgers stilletjes richting een plek waar ze een soort "postliberale" staat accepteren.

‘De enorme bureaucratie die door het liberalisme is gecreëerd in het streven naar een fata morgana van gedepolitiseerd bestuur, kan door de onzichtbare hand van de Voorzienigheid worden aangewend voor nieuwe doeleinden, en het grote instrument worden waarmee een substantiële politiek van het goede kan worden hersteld’, schreef Vermeule in een essay uit 2018 .

Deze argumenten droegen ertoe bij dat Vermeuele een leidende stem werd in de zogenaamde postliberale beweging: een losse groep rechtse religieuze conservatieven die zijn radicale kritiek op onze huidige politieke instellingen deelden (zo niet zijn integrale oplossing). Postliberale ideeën werden vooral populair onder jonge conservatieven , die vonden dat de conservatieve consensus van vóór Trump uitgeput en achterhaald was.

Samuel Samson was één van hen.

Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Texas in Austin in 2021 volgde hij een eenjarig junior fellowship aan het Thomistic Institute – een katholieke denktank in Washington D.C., verbonden aan de Dominicaanse orde van monniken. Tijdens die fellowship schreef hij een artikel voor de American Spectator waarin hij Vermeule's strategie om het liberalisme te vernietigen, onderschreef.

Samson noemde Vermeueles ideeën "de populaire blauwdruk voor Amerika's opkomende post-liberale rechterzijde" en schreef: "Ik geloof dat de offensieve strategie... onze inspanning waard is." Hij maakt zich echter zorgen dat de strategie corruptierisico's met zich meebrengt: dat jonge ambtenaren en medewerkers van het Congres die in Washington wonen, corrupt zullen raken door te leven op een plek die wordt gedefinieerd door liberale waarden.

"Het offensieve karakter van de strategie vereist dat de agenten zich gedurende langere tijd, zelfs levenslang, in de kern van het Amerikaanse liberalisme bevinden", schrijft hij. "Daardoor brengt de strategie agenten volledig in contact met de verleidingen van het liberalisme – sirenes die verleidelijke liederen zingen over genot, seksuele vrijheid, materieel gewin, macht, prestige en sociale inclusie – en de agent wenkt om het project naar nieuwe, minder gezonde doelen te leiden."

Samsons oplossing voor dit gevaar is dat radicale intreders zich gaan verdiepen in de studie. "Lees geweldige boeken over de westerse, christelijke en klassieke tradities – en ook over de tradities die zich daartegen verzetten", schrijft hij. "Ja, de praktische vaardigheden van netwerken, wetgeving en redevoering zijn ook belangrijk, maar los van de speculatieve waarheid zijn ze allemaal functioneel waardeloos."

Ietwat ironisch genoeg was Samsons volgende stap om fondsenwerver te worden. Maar de organisatie waar hij voor zou werken, American Moment, was er een waarvan Samson geloofde dat die de missie van Vermeule verder zou brengen.

American Moment, opgericht in 2021 door drie jonge conservatieven — Saurabh Sharma, Nick Solheim en Jake Mercier — werd geïnspireerd door een essay dat in 2020 werd geschreven door de huidige vicepresident JD Vance .

Vance stelde dat de conservatieve beweging gevangen zat in haar eigen donoren: dat de volledige professionele infrastructuur van rechts door de macht van het geld gedwongen werd zich te wijden aan organisaties die de open benadering van handel en migratie steunden waar de Trump-beweging zich tegen verzette.

‘Echte verandering,’ schreef Vance, ‘vereist dat we ons realiseren dat zoveel van het conservatisme, Inc. afhankelijk is van de status quo.’

Sharma, Solheim en Mercier richtten American Moment op om die afhankelijkheid te doorbreken: om een ​​kader van populistische juniormedewerkers te creëren. Met Vance in hun bestuur creëerden ze een database van gelijkgestemde jongeren om aan te nemen voor functies aan het begin van hun carrière, een fellowship-programma om jonge rechtse populisten naar Washington D.C. te halen, en organiseerden ze zelfs sociale evenementen om een ​​sterkere rechtse jongerencultuur in de hoofdstad te creëren.

Hun inspanningen zijn redelijk succesvol geweest. American Moment werkte aan Project 2025 en Sharma is momenteel speciaal adviseur bij het Presidential Policy Office (dat toezicht houdt op de aanstelling van politieke benoemingen binnen de uitvoerende macht).

American Moment is niet helemaal zoals Samson het beschreef voordat hij er werkte. Hoewel hij in zijn essay uit 2021 beweerde dat het was gebouwd om Vermeules integralistische ideeën te implementeren, hanteerden de leiders een meer oecumenische benadering. Ze verhieven conservatieven uit allerlei rechtse subculturen, niet alleen katholieke postliberalen, zolang ze maar de juiste Trump-vriendelijke beleidsopvattingen hadden.

"De basisaanpak van 'Nou, we gaan ons eigen -isme doen en op die manier politiek bedrijven' valt uit elkaar", vertelde Sharma in 2023 aan Ian Ward van Politico . "Je tekent jezelf in feite in als een luidruchtige, maar uiteindelijk verslagen minderheid."

Toch suggereert het feit dat een integralist als Samson daarin slaagde en het vervolgens gebruikte als springplank naar een hoge positie in de regering van Trump, dat dit het succes van de door Vermeule geïnspireerde rechtse mensen mogelijk maakte .

Pogingen om een ​​meer Trump-vriendelijke groep conservatieve kaderleden te vormen, zouden steevast kansen creëren voor radicale jonge rechtsen, vooral als ze al nadachten over toetredingsstrategieën voor de politiek. Dat elementen in de top van het land sympathiek stonden tegenover de partij – met name Vance, een zelfbenoemde "postliberaal" die sterk beïnvloed werd door Vermeueles ideologische bondgenoten – heeft de zaken ongetwijfeld geholpen.

Kortom, het opiniestuk van het ministerie van Buitenlandse Zaken is geen eenmalig feit. Het is een teken dat een werkelijk radicale ideologische beweging haar strategie om de politieke mainstream te bereiken, succesvol ten uitvoer heeft gebracht.

Dit verhaal is bewerkt voor de nieuwsbrief On the Right. Elke woensdag verschijnen er nieuwe edities. Meld je hier aan .