Ik ben opgegroeid aan de rand van een van de gevaarlijkste stranden ter wereld - en ik vond het geweldig

Piha Beach in Nieuw-Zeeland wordt vaak omschreven als wild, afgelegen, ruig en gevaarlijk. De kolossale golven die tegen het gitzwarte zand beuken zijn formidabel en de omliggende kliffen zijn een hotspot voor vallende rotsen.

Zelfs de weg ernaartoe is een steile, kronkelige uitdaging.

Eigenlijk is dit een strand dat bezoekers lijkt te ontmoedigen, maar Piha Beach was jarenlang mijn vaste stek. Ondanks de inherente risico's kan ik me geen adembenemendere locatie voorstellen.

Een rit van 20 minuten bracht mij naar Piha Beach, een ritje waar ik met de ramen van de auto van genoot.

Mijn trouwe oude Toyota Vitz denderde over de kronkelende weg door het groene subtropische regenwoud, vol met het oorverdovende gezang van cicaden – vooral intens tijdens de hoogzomer. Te midden van de kakofonie van de cicaden waren de melodieuze roepjes van de inheemse vogels van Nieuw-Zeeland te horen, die een vreemde symfonie vormden, meldt de Express .

Terwijl u de laatste bocht neemt in de weg die door de Waitakere Ranges in West Auckland slingert, komt het glinsterende zwarte zand van het strand tevoorschijn. Het strekt zich onder u uit vanaf de top van de heuvel.

Ten noorden ligt Lion Rock, een enorme rotsformatie die vanaf het strand in de woeste golven uitsteekt. Deze 15 miljoen jaar oude vulkanische rotsformatie, vernoemd naar zijn gelijkenis met een liggende leeuw, werpt een indrukwekkende schaduw over het strand.

Toen ik klein was, kon je naar de top van deze torenhoge berg klimmen en neerkijken op de strandgangers, die er vanaf die hoogte zo klein uitzagen als mieren. Door vallende rotsen is de berg echter in de loop der tijd instabiel geworden en is het pad nu verboden terrein.

De unieke zwarte kleur van het zand is te danken aan de oude vulkaanuitbarsting van Taupo. Deze gebeurtenis was zo krachtig dat de lucht zelfs in landen als China en Rome rood kleurde.

Het zand dat steeds weer op Piha Beach aanspoelt, is ijzerrijk, waardoor het zeer aantrekkelijk is. Door de donkere kleur kan het er in de zomermaanden ook verschroeiend heet worden.

Zomergasten zie je vaak vanaf hun strandlakens bij de duinen naar de waterkant rennen. Sommige strandgangers nemen een handdoek of bodyboard mee om af en toe te ontspannen in het brandende zand.

Ik heb ooit een paar sandalen in het zand zien smelten vanwege de intense hitte.

Zodra je de oceaan bereikt, hopelijk met je voeten nog intact, word je begroet door de formidabele kracht van de branding. De golven zijn werkelijk ontzagwekkend, en als je een ervaren zwemmer bent, belooft het een van de meest opwindende zwempartijen die je ooit zult meemaken.

Het is echter cruciaal om nooit het water te naderen als de surfreddingsclub niet aanwezig is. Je kunt zien of er een strandbewaking is aan de hand van de vlaggen die aangeven welke delen van het water veilig zijn om te zwemmen - zorg er altijd voor dat je tussen deze vlaggen zwemt, want negeren kan gemakkelijk fataal zijn.

De stromingen zijn ontzettend sterk, dus ook al begint u tussen de vlaggen, dan is het belangrijk om de stroming in de gaten te houden. Zo voorkomt u dat u buiten het patrouillegebied wordt meegesleurd.

Elk jaar komen tientallen mensen in levensgevaarlijke situaties op zee terecht en moeten ze gered worden. Er is zelfs een realityshow gewijd aan de strandwachten die hun eigen leven op het spel zetten om roekeloze toeristen te redden die de regels overtreden.

Ondanks de risico's is een duik in Piha een buitengewone ervaring. De golven gooien je heen en weer en zijn krachtig genoeg om je met minimale inspanning weer terug naar de kust te sleuren.

Dit prachtige strand moet je echt gezien hebben om het te kunnen waarderen. Ik heb het geluk gehad een aantal van 's werelds mooiste stranden te bezoeken, maar Piha zal altijd een uniek plekje in mijn hart hebben.