Door het middenveld van Madrid in evenwicht te brengen, riskeert Alonso de vleugels van Bellingham te raken
Bij Jude Bellingham draait het allemaal om oplossingen.
Hij duikt op met legendarische tackles waarmee hij het doel redt, verschijnt in het andere strafschopgebied met even legendarische bijdragen aan doelpunten - hij is een echte Winston Wolf uit "Pulp Fiction". Hij lost problemen op.
Maar hij vertegenwoordigt er ook één. Een flinke. (En nee, niet de schouderblessure die hij eindelijk met een kleine operatie zal verhelpen zodra dit WK voor clubs is afgelopen.)
Juist het feit dat Bellingham een uiterst bevoorrechte voetballer is, gezien zijn vraatzuchtige competitiedrang, zijn atletische capaciteiten en bovenal zijn ouderwetse mentaliteit van "ren overal heen, doe alles, wees de ultieme box-to-box-speler", maakt hem voor de leek de belichaming van een schooljongensheld. Daarom hebben de fans van Madrid, vanaf zijn allereerste wedstrijd in het Santiago Bernabéu vorig seizoen, zo vaak "Hey Jude" gezongen.
Ze zijn dol op hem. Hij zweet zich helemaal door het clublogo heen, hij zet zijn lichaam op het spel, pijn is niets voor hem, en vaker wel dan niet leveren die oplossingen Real Madrid punten op die hun beroemde credo "Alles geven tot de laatste seconden" benadrukken.
Wat is dan het probleem , hoor ik u vragen? Het probleem is dat manager Xabi Alonso dezelfde situatie heeft geërfd die zijn voorganger, Carlo Ancelotti, tot waanzin dreef.
Zowel de vorige als de huidige trainer van Real Madrid waren uitstekende centrale middenvelders die de UEFA Champions League wonnen toen ze nog hun voetbalschoenen droegen. Ze hebben niet alleen de macht om de speelstructuur van het eerste elftal van Madrid naar eigen inzicht te organiseren, ze hebben ook een bevoorrechte kennis van hoe de machinekamer van het middenveld hoort te werken. Ze prediken het niet alleen, ze deden het.
Vooral vorig seizoen, nadat Toni Kroos met pensioen ging, wilde Ancelotti per se Bellingham inzetten als de man die het middenveld zou verankeren, het geheel bij elkaar zou houden, de structuur zou beheersen en bovendien een aantal van zijn kenmerkende doelpunten zou maken. De Italiaan kon deze visie niet waarmaken omdat hij Bellingham op één punt niet vertrouwde.
Het feit is dat Jude het doet omdat hij het kan. Met andere woorden, hij heeft een enorme honger om alles te doen.
Als de bal niet zijn kant op komt, gaat hij hem zoeken. Ziet hij gevaar opdoemen, dan rent hij reactief naar de actie om de brandjes te blussen. Ziet hij een gat, of de kans om een tegenstander uit positie te slepen, dan gaat hij ervandoor en scheurt hij weg in een actie die soms een goede kans biedt, maar soms ook niet.
Alonso erft deze eigenschappen niet alleen van zijn stermiddenvelder, hij maakt zich er ook zorgen over. Hij maakt zich zorgen omdat hij koste wat kost balans, structuur en soliditeit wil opleggen en een einde wil maken aan de manier waarop Real Madrid zo gemakkelijk uit elkaar werd getrokken, waardoor er enorme ruimte tussen de linies en individuele spelers ontstond – voorbeelden hiervan zijn de wedstrijden tegen Barcelona vorig seizoen en de wedstrijd tegen Arsenal in Londen.
Teams konden hen vaak straffen op basis van het feit dat Real Madrid bij balverlies een slechte positionering had.
Totdat Madrid een werkelijk uitmuntende middenvelder kan contracteren, is Alonso vastbesloten om Bellingham te leren om iets beperkter te zijn in zijn bewegingen - of op zijn minst meer gedisciplineerd en strategisch te zijn.
Dit wordt een strijd. Een strijd, want Bellingham, nog maar 21, is in elk aspect van zijn spel wereldklasse – behalve in dit. Het zal hem frustratie opleveren, hij zal het gevoel hebben dat zijn vleugels gekortwiekt zijn, en er zal vrijwel zeker een vonk overslaan tussen hem en zijn nieuwe coach.
Alonso is een briljante communicator, extreem slim, maar hij is ook zeer vastberaden en, wanneer nodig, zeer scherp in wat hij eist en hoe hij zich uitdrukt. Het positieve is dat er zondag bij de overwinning op het Mexicaanse team Pachuca al bewijs was dat de briljante Engelsman de boodschap in ieder geval goed heeft overgebracht.
Na zijn uitstekende prestatie in een overwinning met tien man, nadat hij met 1-0 achter had gestaan en Raúl Asencio van het veld had gestuurd, zei Bellingham: "De trainer en ik praten elke dag veel. Xabi is een absolute topcoach. Hij heeft ons al laten zien dat hij een heleboel goede ideeën heeft over hoe te spelen – hoe te verdedigen en hoe aan te vallen. Dat alles zal enorm belangrijk zijn voor dit nieuwe tijdperk dat hij inluidt."
De woorden zijn goed. Ze wijzen op een synthese van gevoel en overtuiging. Ze geven blijk van het vertrouwen dat er te zijner tijd vooruitgang zal worden geboekt.
Maar niemand mag er twijfel over hebben dat dit een fundamentele mentaliteitsverandering voor Bellingham zal betekenen. Het zal niet makkelijk zijn, en er zullen hobbels op de weg liggen tussen coach en ster. Alonso heeft Bellingham meer dan alleen een sterspeler van zijn team – hij wordt een hobbyproject.
De potentiële winsten zijn gigantisch.
Als Real Madrid extra positionele intelligentie en discipline kan toevoegen aan een voetballer die al met gemak in de top 10 van de wereldranglijst staat als hij volledig fit en in vorm is, dan zijn de mogelijkheden vrijwel onbegrensd - zeker in de categorie Ballon d'Or - maar het is een bekend gegeven dat de luipaard niet zomaar van plek wisselt.
Een deel van Bellinghams schoonheid en genialiteit schuilt juist in het feit dat hij, wanneer hij een kans ziet, die grijpt. Voor de rest van ons, die niet de taak hebben om Madrid te managen, is het gewoonweg geweldig om te zien.
Maar deze coach is extreem vastberaden.
"Ik wil dat mijn team als een collectief presteert, zowel in hoe ze druk zetten als hoe we de bal uitspelen", zei Alonso voor aanvang van het toernooi. "Dit geeft ons team stabiliteit en zorgt ervoor dat onze individuele kwaliteiten het verschil kunnen maken. Ik wil dat mijn team begrijpt wat we moeten doen met en zonder de bal.
"Jude is in mijn team een middenvelder. Ik wil dat hij zo efficiënt mogelijk wordt. Hij heeft de goede leeftijd om te leren en te werken. Het mooie van een coach is om uitstekende voetballers te hebben - al het andere wordt dan mijn probleem."
Het staat er allemaal. De boodschap is duidelijk. Alonso is dol op Bellinghams kwaliteiten, maar ziet specifieke ruimte voor verbetering. Verbeteringen waarvoor hij een plan op maat heeft.
Maar er is nog een klein addertje onder het gras. Thomas Tuchel, de Engelse coach die ook moet uitvogelen hoe hij Bellingham moet inzetten, wil dat zijn briljante jonge ster "zo dicht mogelijk bij het doel" speelt.
Steve Nicol legt uit welke schade Real Madrid oploopt door het WK voor clubs te spelen in plaats van een reguliere voorbereiding op het seizoen.
De Duitser zal Bellingham zo vaak mogelijk achter de spits of als valse nummer 9 inzetten. Het is een complete verandering van rol ten opzichte van wat er nu van Bellingham op clubniveau wordt verwacht.
Wat een interessante test voor de speler. Wat een interessante ontwikkeling in zijn stijl gaan we zo zien. Maar nogmaals, het zal niet makkelijk zijn.
Het feit dat Bellingham tijdelijk uit de roulatie is terwijl zijn schouder geneest, geeft hem de kans om toe te kijken en te leren – in plaats van te leren door deel te nemen. Vergis je niet, dit is een jongeman die extreem intelligent is en enorm hongerig om te verbeteren.
Het feit dat hij het Alonso-effect observeert en er vervolgens aan bijdraagt, zou positief moeten zijn.
Maar onder dit alles schuilt het spreekwoord over de luipaard en zijn vlekken. Alonso vraagt Bellingham om enkele van zijn meest opwindende en centrale natuurlijke neigingen te beteugelen.
Zal de boodschap aankomen, en zo ja, hoe snel? Zo ja, dan worden het enorm spannende tijden voor de coach, de speler en Real Madrid.
espn
