Eerste College Football Playoff met twaalf teams leverde enorm succes op, maar gebrekkig plaatsingsmodel moet worden aangepakt

Toen het College Football Playoff-format met twaalf teams bijna vier jaar geleden werd geïntroduceerd, waren er veel tegenstanders. Zou de FBS echt meer dan vier echte nationale titelkandidaten kunnen voortbrengen? Zou het de waarde van het reguliere seizoen ondermijnen? Kan de sport een consistent aantrekkelijk naseizoen opleveren?

Na een spannend, enorm seizoen college football is het antwoord een volmondig ja. Ohio State knokte zich terug van een verwoestende nederlaag tegen Michigan en leverde een van de meest indrukwekkende reeksen van vier wedstrijden in de geschiedenis van het college football. De finale tegen Notre Dame werd spannend tot het laatste moment en legendes werden geboren.

Noch Ohio State noch Notre Dame zouden onder de vorige regels de play-offs met vier teams hebben gehaald. In plaats daarvan versloegen de twee teams elkaar in een onderlinge wedstrijd en baanden ze zich een weg naar een onbetwiste nationale titelwedstrijd die op het veld werd beslist.

En zelfs onder de teams die niet meededen aan de titelstrijd, waren de resultaten ongelooflijk. SMU, Tennessee , Boise State en Indiana wisten zich allemaal te verbeteren na een trip naar de CFP. Arizona State vestigde zijn positie als een opkomend programma door Texas tot dubbele verlenging te dwingen. Zelfs teams als South Carolina en BYU profiteerden van de vele gesprekken tijdens de doorbraakseizoenen. In een playoff-wereld met vier teams zouden al die discussies aan het einde van de competitie irrelevant zijn gebleken. In plaats daarvan kreeg Amerika een goede, serieuze blik op zo'n twee dozijn playoff-kandidaten.

Toegegeven, Ohio State en Notre Dame waren bepaald geen dappere underdogs, ondanks dat ze als 7e en 8e geplaatste teams het veld betraden.

"De enige CFP Assepoester die je ooit zult krijgen, is een Goliath die een derde kans krijgt en zich voordoet als een lager geplaatste speler", schreef Josh Pate van CBS Sports in een bericht op sociale media na de wedstrijd.

Wat het winnen van een nationaal kampioenschap betreft, heeft hij geen ongelijk – de enorme middelen van Ohio State wekken de jaloezie van de college football-wereld. Niemand denkt dat Akron volgend jaar wint (tenzij Ohio State-superfan en Akron-inwoner LeBron James bereid is om er geld voor neer te tellen!), maar de afgelopen 15 seizoenen zijn zelfs de meeste Goliaths uitgesloten van de grootste podia.

Penn State heeft sinds 1986 geen nationale titel meer gewonnen. De droogte van Notre Dame dateert van 1988. Texas heeft 19 jaar zonder titel gezeten, terwijl Ohio State er een decennium mee bezig was. Al deze vier teams hebben zich een weg gebaand naar de laatste vier van de CFP, een wedstrijd met twaalf teams. In de afgelopen drie seizoenen hebben zes unieke teams in de nationale kampioenswedstrijd gespeeld.

Maar hoewel het systeem in 2024 een fantastisch product opleverde, vallen de kleine gebreken nu net iets meer op. En één daarvan is opvallend.

Het automatisch bieden aan de vier beste conferentiekampioenen was een nobele poging om de conferentiekampioenschappen nieuw leven in te blazen, en in veel opzichten werkte het. Arizona State/Iowa State, Boise State/UNLV en Clemson/SMU waren allemaal de facto play-in wedstrijden met enorme hype. Maar toen de bracket bekend werd gemaakt en het als vierde geplaatste team het twaalfde team was in de eigen ranglijst van de commissie, werd de balans binnen de bracket drastisch verstoord.

In de tweede ronde speelde nummer 5 Texas tegen nummer 12 Arizona State, terwijl nummer 1 Oregon tegen nummer 6 Ohio State speelde. Niets kan een getalenteerd team als Ohio State echt beschermen tegen het verpesten van hun eigen plaatsing met belachelijke nederlagen in het reguliere seizoen, en Arizona State verdiende veel meer dan een nummer 12-positie na een geweldig seizoen. Maar dat is een ander verhaal.

Conferentiekampioenschappen zouden nog steeds rijkelijk beloond moeten worden, maar alleen al een plaats aan de tafel is van onschatbare waarde. Clemson toonde in de eerste ronde tegen Texas veel strijdlust en zou 2025 met serieuze hype moeten ingaan. Arizona State zorgde in de laatste minuten bijna voor een monumentale verrassing tegen de Longhorns. Het simpelweg veiligstellen van de vijf beste conferentiekampioenen is voldoende; hen als de vier hoogst geplaatste teams plaatsen is niet nodig. Het mislopen van een conferentiekampioenschap betekende ook dat Ohio State de nummers 1, 3, 5 en 7 in de ranglijst moest verslaan om een ​​kans te maken. Het is een flinke straf.

Op de lange termijn zou het niet verbazen als het deelnemersveld uitbreidt tot 16 teams, zodat elk van de acht beste teams een felbegeerde thuiswedstrijd in de play-offs krijgt. Als een bye niet mogelijk is, zou het garanderen van de vijf automatische biedingen voldoende voordeel moeten opleveren zonder manipulatie van de plaatsing.

Maar afgezien van dit ene minpuntje was het systeem een ​​daverend succes. En het is de moeite waard om te onthouden: Assepoesters worden niet gedefinieerd door het winnen van kampioenschappen, maar door het creëren van herinneringen. De vier ronden durende CFP was een van de grootste kansen om sterren te maken in de recente geschiedenis.

Arizona State running back Cam Skattebo droeg het team op zijn schouders tijdens een sensationele run in dubbele verlenging tegen Texas. Hoewel ze verloren, zullen zijn prestaties de geschiedenis ingaan. Hetzelfde geldt voor Notre Dame wide receiver Jaden Greathouse , die in zijn laatste twee wedstrijden 233 yards en drie touchdowns neerzette en de Ieren een kans gaf. Coaches als Marcus Freeman, Kenny Dillingham en Curt Cignetti zagen hun waarde allemaal exploderen dankzij het uitgebreide veld. Ryan Day veranderde zijn carrière door eindelijk de bult te overwinnen en een nationaal kampioenschap te winnen.

Penn State-quarterback Drew Allar zal 2025 ingaan met serieuze aandacht voor de NFL Draft, na een aantal rake klappen in de eerste rondes. Wide receiver TJ Moore van Clemson zal de nieuwe receivers aanvoeren naast de opkomende quarterback Cade Klubnik, die goed heeft gespeeld tegen de hooggeplaatste passing defense van Texas. En natuurlijk is er Jeremiah Smith , die zich opwerkte tot DeVonta Smith nadat hij een beslissende pass ving in de nationale finale.

Uiteindelijk koos het CFP-comité de juiste twaalf teams. Ze werden op de juiste plaatsen ingedeeld. De juiste teams gingen door en speelden competitieve wedstrijden om het nationale kampioenschap te bepalen. Sterspelers, coaches en programma's kwamen naar voren.

Er moeten nog wel wat aanpassingen worden gedaan, maar het format met 12 teams leverde ongekend succes op.