"The Good and the Sea", Kento's verhaal (en rap) over reddingsoperaties

"Hoe kun je de leugen geloven dat als deze zee van ons is, deze mensen dat niet zijn?" Zo besluit Kento's nieuwste rap, die midden in de zomer uitkwam en is opgedragen aan zijn recente missie aan boord van de Oceano Viking . Een "zeer emotionele" ervaring, zo herinnert hij zich, die in juli werd omgezet in een nummer en nu ook in een talkshow, die twee dagen geleden werd uitgebracht via de Tedex-community.

" Onze Lieve Vrouw van Tranen " is de titel van de rap; " Goed en de Zee " is de titel van de monoloog. De eerste vat in iets meer dan drie minuten de emoties en beelden samen van die dagen aan boord van het reddingsschip , wiens taak – en voor sommigen "schuld" – is om levens op zee te redden en ze in veiligheid te brengen terwijl ze proberen de Europese kusten te bereiken. De tweede ontwikkelt in 17 minuten wat niet in een rap zou passen: het is een meer gedetailleerd verhaal, waarbij de artiest op het podium, met woorden maar dit keer zonder muziek of rijm, de dagen van training en vervolgens de missie, de aankomst van de "made in Italy" patrouilleboten en de redding van bijna 50 jongeren (48 om precies te zijn) vertelt, die, nog steeds erg jong, de zee en de rigide regels van dat Europa trotseerden dat "een loos woord is, goed voor slogans zolang het mensen stopt en geen containers cocaïne ", rijmt Kento in zijn rap.

Vandaag, slechts enkele dagen na de laatste, dramatische schipbreuk van dit seizoen, richt Kento opnieuw de schijnwerpers en microfoons op een onderwerp dat de geesten en de politiek verdeelt, terwijl de Middellandse Zee vol ligt met vaak zeer jonge slachtoffers van de zee waaraan ze hun hoop en hun leven hadden toevertrouwd. De lezing, die zojuist is gepubliceerd op het Tedex-platform , blikt terug op de meest angstaanjagende, maar ook mooiste momenten van de missie waaraan Kento afgelopen november deelnam . "De Libische patrouilleboot raast met topsnelheid op ons af, het geluid van de motoren wordt steeds luider, steeds dreigender", aldus de tekst. De militieleden zijn al veel dichterbij en dus herinner ik me mijn training: niet naar ze gebaren, ze niet plagen of je stem verheffen, ze helemaal niet filmen of fotograferen, ze zelfs niet aankijken. Niets doen wat, zelfs niet per ongeluk, als een provocatie zou kunnen worden opgevat. Dus ik sla mijn blik neer en wissel een paar woorden met mijn metgezellen aan boord van de reddingsboot. Ik moet bijna glimlachen als ik eraan denk dat we op het punt staan ​​te worden onderschept door een van de schepen die Italië aan Libië heeft geleverd als onderdeel van de bilaterale overeenkomsten: gemaakt in Italië, aan de Libiërs gegeven en nu recht op me af, met volle kracht, zodat ik er niet eens naar kan kijken. De scène gaat verder met "een flits. Ik kijk instinctief omhoog en zie twee dingen: het eerste is het nummer 600 op de zijkant. Dat is geen goed nieuws; het is hetzelfde nummer dat in het voorjaar van 2021 een Siciliaanse visser neerschoot. Het tweede is de reden voor de flits: de lange lopen van de machinegeweren die op ons gericht waren."

Gelukkig kent het verhaal een goede afloop: de reddingsactie is succesvol, de schipbreukelingen worden in veiligheid gebracht en aan boord van de Ocean Viking vindt een geïmproviseerd concert plaats, waarbij zelfs degenen die hun leven op het spel hebben gezet, de microfoon pakken en dat leven vieren met muziek en zang.

Kento, jij brengt rap naar jeugdgevangenissen en aan boord van reddingsschepen. Zie jij jezelf als een militante kunstenaar?

Ik hou niet van labels, maar ik heb altijd geloofd dat muziek, poëzie en literatuur mensen kunnen helpen hun geest scherp te houden. Ik geloof dat rap in het bijzonder twee taken bewonderenswaardig vervult: het vertelt de realiteit, zelfs de hardste, met meer gevoeligheid en nabijheid dan andere vormen van verhalen vertellen. Het lezen van cijfers en nieuws is één ding, maar luisteren naar een verhaal, misschien in muziek en rijm, is iets anders. De tweede taak van rap, die tevens de magie van muziek is, is om gedrag te inspireren, om iets te laten ontstaan. Weinig communicatiemiddelen zijn zo effectief als muziek, en weinig muziekgenres zijn zo effectief als rap . Als dit militantie is, dan ja, dan ben ik een militante kunstenaar. En ik geloof dat wij muzikanten, met dit buitengewone en revolutionaire medium tot onze beschikking, veel meer kunnen en moeten doen om de maatschappij te transformeren.

Praten is ook een medium waar je je steeds meer op richt om maatschappelijke kwesties zoals gevangenis of migratie aan te kaarten. Denk je dat mensen de capaciteit en bereidheid hebben om langer dan een paar minuten naar een monoloog te luisteren?

Ja, ik ontdekte het met de podcast " Illegale ", die ik in 2023 publiceerde en die een geweldige respons kreeg. Ik geloof dat de podcast onze manier van communiceren positief heeft veranderd: we hebben de gewoonte om te luisteren herwonnen en ik heb gemerkt dat mensen willen zitten en luisteren. Daarom ben ik betrokken geraakt bij de talkshow en community van Tedex. Dit is de derde die ik met hen publiceer, en ze doen het allemaal erg goed, met meer dan honderdduizend weergaven. Op het podium staan ​​is een grote hulp, maar teamwork is ook essentieel en helpt me iets nieuws op te bouwen: een "lang" verhaal, maar toch beknopt en toegankelijk, over onderwerpen die me na aan het hart liggen en waar ik graag meer over wil zien, zoals jeugddetentie en migratie . En de talkshow stelt me ​​in staat de vreugde en opwinding van het voor publiek staan ​​te herontdekken, wat in het tijdperk van virtuele verbindingen een onbetaalbare ervaring is.

Het rapnummer "Nostra signora delle lacrime" en de talkshow "Il bene e il mare" verwijzen beide naar die novembermissie aan boord van de Ocean Viking. Waarom twee verschillende media om dezelfde ervaring te vertellen?

Het lied is aan boord geschreven en de video vertelt visueel over de missie en de reddingsactie. Alle beelden zijn authentiek, niets is in scène gezet. Het is een emotioneel verhaal, bedoeld om de luisteraar te laten afvragen hoe iemand de "leugen" kan geloven die de tekst afsluit. Het is een kreet van pijn tegen de nationale en Europese politiek , die steeds ondraaglijker grenzen stelt aan wat de belangrijkste morele verplichting zou moeten zijn: het redden van mensen.

In de lezing ontwikkel ik het onderwerp en vertel ik in ruim 15 minuten wat ik in drie minuten niet had kunnen zeggen: het persoonlijke gesprek met de uitkijkposten, de sfeer aan boord van het schip, de vertrouwelijke gesprekken met mijn metgezellen, tot aan de redding van de jongens en het concert voor en met hen. De lezing vond plaats in Reggio Calabria, op slechts een paar zeemijl van de plek waar de redding plaatsvond. Zelfs nu, terwijl ik dit schrijf, ben ik hier, op een Calabrisch strand aan de Middellandse Zee. Mijn stad, Reggio Calabria, is ontstaan ​​dankzij mensen die van de zee kwamen en die zee overstaken op zoek naar een toekomst. Voor mij is het onmogelijk om me niet verbonden te voelen met degenen die vandaag de dag zo'n vergelijkbare reis ondernemen. Voor ons, mensen van de zee, is de Middellandse Zee altijd een plek van ontmoeting en communicatie geweest, geen barrière .

Welk verband is er – indien aanwezig – tussen jeugdgevangenis en migratie, dat wil zeggen, tussen de twee maatschappelijke kwesties die u het meest bezighouden?

Sommige jongeren die ik in de gevangenis ontmoet, hebben die reis gemaakt en zitten nu belachelijke aanklachten wegens mensenhandel uit. Maar ze zijn slachtoffer van degenen die op het meest dramatische moment van de reis het roer in hun handen hebben gelegd, of van andere mogelijke bedreigingen in die situatie. Wat de jongeren van binnen en van buiten verenigt, is dat ze allemaal kansen nodig hebben. En muziek is zo'n kans: als ik ze de microfoon geef, geef ik ze een vredig instrument voor expressie, introspectie en onderzoek . En velen weten er heel goed gebruik van te maken, vooral degenen die gesloten lijken, maar die er met een microfoon in de hand, of zelfs met alleen pen en papier, in slagen hun wereld naar buiten te brengen.

Aankomende projecten?

Deze werken ga ik op tournee, samen met Sos Mediterranee . En vanaf november breng ik een verhaal over jeugdgevangenissen naar het theater, dat ik in première laat gaan in Milaan en Rome.

Nederlands Op basis van gegevens geregistreerd door het Ministerie van Binnenlandse Zaken (in het " Dagelijks Statistisch Dashboard "), landden 39.878 mensen in Italië tussen 1 januari en 21 augustus 2025: meer dan 1.500 meer dan in dezelfde periode vorig jaar (38.191). Hiervan zijn 6.985 niet-begeleide minderjarigen (in 2024 waren dat er 8.752, maar de gegevens zijn in dat geval bijgewerkt tot 31 december, terwijl ze voor het huidige jaar stoppen op 18 augustus). Tijdens de huidige maand werd een piek van 435 landingen geregistreerd op 19 augustus. Volgens de laatste update van de UNHCR (gebaseerd op gegevens van het IOM Missing Migrants-project) stierven of verdwenen 947 mensen in de Middellandse Zee in de eerste zeven maanden van 2025 (exclusief de route door Noordwest-Afrika), waarvan 662 langs de Centrale route (70%). In dezelfde periode vorig jaar vielen er 1.480 slachtoffers, waarvan 1.032 op de Centrale route.

Van januari tot juli 2025 werd 17% van de mensen gered door reddingsoperaties van NGO's in de Middellandse Zee, een lichte daling vergeleken met dezelfde periode vorig jaar (21%) .

De openingsafbeelding is afkomstig uit de videoclip voor het nummer "Our Lady of Tears"

Trefwoorden:
• jeugdgevangenis
• Lampedusa
• migraties
• niet-begeleide buitenlandse minderjarigen