Een gezonde boekhouding is goed voor alle Italianen

Rome, 25 mei 2025 – In de storm die de wereld omhult en op zijn kop zet, meest recent aangewakkerd door Donald Trumps ondoordachte stappen op het gebied van tarieven (en dat niet alleen), zou het feit dat Italië binnen enkele maanden een bevestiging krijgt van zijn "waarde" op de markten of zelfs een verbetering van zijn rating door de drie belangrijkste internationale ratingbureaus, voor iedereen een bron van tevredenheid moeten zijn. Toch moeten we ook dit keer vaststellen dat de oppositie vandaag (maar die van gisteren was daarop geen uitzondering) meer waarde hecht aan de dagelijkse propaganda en polemieken met de regering dan aan het besef van het nationale belang. Het is zeker in het belang van ons land dat analisten van Moody's, maar ook die van S&P en Fitch de afgelopen maanden, de vooruitzichten voor de Italiaanse overheidsbegroting als "positief" beschouwen gezien de manier waarop die wordt beheerd, mede dankzij wat zij definiëren als overheidsstabiliteit, en dat zij de Italiaanse banken als solide beschouwen, kennelijk vanwege de manier waarop ze worden geleid. Zeker als we kijken naar de vele negatieve passages uit de laatste decennia. Dit zijn geen vonnissen die een doel op zich zijn, of slechts medailles waar de zittende regering mee kan pronken, zoals we in andere situaties aan den lijve hebben ondervonden. Integendeel, gunstige beoordelingen betekenen een grotere betrouwbaarheid van de staat op de markten en lagere kosten van de staatsschuld. Voor ons en onze kinderen is dat "het" kernprobleem . Als we nu minder aan rente uitgeven, komen er publieke middelen vrij voor andere belangrijke uitgavenposten. Minder rente betekent meer mogelijkheden voor uitgaven aan welzijn, gezondheidszorg en de verlaging van belastingen op arbeid en bedrijfsleven. Wat heeft het dan voor zin om positieve oordelen over de stabiliteit van de overheidsfinanciën te vergelijken met de loonnoodsituatie (waaraan wij als krant met aanzienlijke en voortdurende aandacht veel aandacht besteden) en op misleidende wijze te suggereren dat laatstgenoemde het resultaat is van het "voorzichtige" beheer van de staatskas, als we heel goed weten hoeveel werknemers, gezinnen en bedrijven hebben verloren (en hoeveel offers zij hebben moeten brengen) onder "vrolijke" regeringen?