FANTASTIC FOUR: BEGINNINGS / De film die Marvel opnieuw voor hoofdpijn zorgt
De film "Fantastic Four: First Class" lijkt niet in staat het succes van Marvel Studios nieuw leven in te blazen.
In deze zomer, die de wedergeboorte van stripboekfilms had moeten markeren, Superman Warner/DC's Marvel reageert met een nieuwe poging om de Fantastic Four een waardig filmleven te geven na drie min of meer mislukte films (en een vierde die werd verwijderd omdat hij vanwege zijn lelijkheid een cultfilm was geworden).
Uit de box office-cijfers blijkt dat films van dit canonieke genre, ondanks het feit dat ze succesvoller zijn dan hun directe voorgangers, moeite hebben met het huidige publiek (dat overigens het daverende succes van de vrolijke Deadpool & Wolverine voor ogen had), ondanks de goede ontvangst door critici.
Fantastic Four: First Class laat met name zien hoe moeilijk het House of Cinematic Ideas het heeft om een nieuwe beeldtaal te bedenken waarop ze hun comeback kunnen bouwen (het is geen toeval dat ze de Avengers-kaart al spelen). Het idee achter deze reboot, geregisseerd door Matt Shakman en geschreven door Josh Friedman, Eric Pearson, Jeff Kaplan en Ian Springer, is om de film te situeren in een heden dat terugkijkt naar het verleden, naar de jaren 60, naar sitcoms zoals The Brady Bunch en tekenfilms zoals The Jetsons , om het verhaal te introduceren van de familie Richards, astrologen die na een mislukte ruimtereis op verschillende manieren verbeterd worden.
Nadat ze afgoden zijn geworden op een van de aardes van het Marvel-multiversum (namelijk Aarde 828, de geboortedag van Jack Kirby, de bedenker van het superheldenkwartet), raken de vier in de problemen wanneer Galactus, een van de meest angstaanjagende vijanden aller tijden, een almachtige planeetverslinder, eist dat ze hun ongeboren kind, Franklin, een van de machtigste wezens ooit geschapen, afstaan in ruil voor de redding van hun planeet.
Shakman en zijn schrijversteam proberen de narratieve ambities en verwijzingen naar de hedendaagse tijd te verlagen om zich te concentreren op de personages, waardoor ze geschikt worden voor de hedendaagse cinema, maar ook een knipoog geven naar de esthetiek van het verleden. Ze nemen stereotypen als uitgangspunt en bevrijden zich ervan, vooral wanneer ze geconfronteerd worden met de pijn van familiegevoelens, het verlangen naar spijt en berouw dat verbonden is met intimiteit, en die ook overgaan in de beschrijving van de Silver Surfer, heraut van Galactus en een van de mooiste Marvel-personages, die hier een nieuwe gedaante aanneemt, die beter aansluit bij de context. Net als in Superman tellen kwetsbaarheden en nederlagen zwaarder dan triomfen.
WandaVision, een Marvel-serie die speelde met de stijlelementen van sitcoms, met name die uit de jaren 50 en 60.
Fantastic Four: First Class lijkt daar te blijven steken, mist de inventiviteit van dat product, en mist zelfs het vermogen om een serie te bouwen die zijn ambities waardig is. Woorden overtreffen beelden, en beelden – bijvoorbeeld de twijfelachtige CGI van The Thing – schieten zelden tekort. De film reduceert gigantische thema's tot onopvallende gimmicks en stuurt bovendien een supercast (Pedro Pascal, Vanessa Kirby, Ebon Moss-Bachrach en Joseph Quinn, plus Julia Garner) op het verkeerde been, waardoor ze nooit de essentiële chemie voor zo'n groep vinden.
Als dit het begin van een herlancering had moeten zijn, vermoeden we dat Marvel nu met meer dan één probleem kampt.
— — — —
Wij hebben uw hulp nodig om u te kunnen blijven voorzien van kwalitatieve, onafhankelijke informatie.
İl sussidiario
