Interview met Nadia Urbinati: “Trump wil interne oorlog om dictatoriale macht te gebruiken”

Nadia Urbinati, academicus, Italiaanse politicoloog, genaturaliseerd tot Amerikaanse, hoogleraar politicologie aan de prestigieuze Columbia University in New York. De Nationale Garde, de mariniers ingezet in Los Angeles en andere grote Amerikaanse steden. Professor Urbinati, zijn dit technische tests voor de politiestaat? Zaterdag was de dag van de grote " No Kings" -mobilisatie, die samenviel met de militaire parade in Washington ter ere van het 250-jarig bestaan ​​van het Amerikaanse leger, die samenviel met Trumps verjaardag. Trump en de Republikeinse gouverneurs hebben een aanval gelanceerd op de democratische staten van de Unie en gebruiken daarbij alle middelen, zelfs illegale, zoals het infiltreren van agenten-provocateurs tussen de demonstranten, om wanorde te veroorzaken en zo de massale inzet van de ICE (de Amerikaanse Immigration and Customs Enforcement is een Amerikaanse federale instantie, onderdeel van het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid, verantwoordelijk voor grensbeveiliging en immigratiecontrole, red.) en vooral van de Nationale Garde te rechtvaardigen. Trump heeft er alle belang bij het conflict te radicaliseren. We zagen het in Californië: de actie van een minderheid van burgers die de arrestatie van immigrantenarbeiders aanvocht, vormde het voorwendsel voor het inzetten van de Nationale Garde, het leger en zelfs de mariniers. Trump wil confrontatie…

Met welk doel? Idealiter elimineert hij de oppositie. Hij wil die in de Verenigde Staten elimineren. Na Californië is New York de andere democratische staat met een hoog aantal immigranten. We kunnen een herhaling van Californië verwachten. De beledigingen en bedreigingen aan het adres van de Democratische Partij zijn dagelijks. Ten tweede heeft de tycoon de ambitie om een ​​" nieuw Amerika" te inaugureren. In de slogan " Make America Great Again" impliceert dat "opnieuw" niet een heruitgave van het verleden. Het zal een etnonationalistisch en wit-supremacistisch project zijn, verbonden met het heden en met nieuwe kenmerken. Het ontwerpen van een " nieuw Amerika" impliceert, om te slagen, het gebruik van presidentiële macht in een steeds centraliserende en absolutistische zin. En hier komt een doorslaggevende factor in het spel...

Welke, professor Urbinati? De Amerikaanse Grondwet, die de president soms een bijna dictatoriale macht verleent, doet denken aan het idee van de "prerogatieven van de monarch" waar John Locke over sprak in zijn Tweede Verhandeling over de Regering. De vraag is "wanneer" en in welke gevallen. En de interpretatie van wanneer en bij welke gelegenheden deze discretionaire macht van het presidentschap kan worden uitgeoefend, ligt in handen van de president.

Voor Donald Trump, om een ​​woordspeling te gebruiken, wanneer is dit " wanneer" ? Hij gelooft dat het "wanneer" vandaag is, vanwege wat hij de invasie noemt door vijanden zoals illegale immigranten of illegale immigranten. De invasie rechtvaardigt de verklaring van de uitzonderingsmacht en daarmee van een discretionaire interventie door de opperbevelhebber. Noodmacht is nu een gewone overheidsmacht. Trump interpreteert de "vijand" als interne immigranten en degenen die hen steunen. De vijanden bevinden zich dus "binnen". Er is nog nooit een inzet van mariniers geweest zoals recent in Californië, niet in verband met rellen, bloedvergieten of guerrillaoorlogvoering. Trump brengt oorlog binnen. Dit is wat ons zou moeten doen huiveren. Als de staat van oorlog wordt uitgeroepen, heeft de president volgens de grondwet uitzonderlijke bevoegdheden om de oorlogskwestie op te lossen. Het zal niet gemakkelijk zijn om dit kwaadaardige plan uit te voeren. Er zijn nog steeds rechtbanken die een zekere autonomie tonen en ondanks alles in evenwicht zijn. Ze hebben bijvoorbeeld de rechtmatigheid van het sturen van mariniers naar Californië niet erkend. En daarvoor hadden ze de rechtmatigheid van het uitzetten van immigranten zonder "rechtsstaat" niet erkend. Dan is er nog een andere speler die een beslissende rol kan spelen bij het beperken van Trumps macht…

Waar gaat het over? De economie, dat is het allerbelangrijkste in Amerika. Het feit dat Trump iedereen die ook maar enigszins de indruk had een immigrant te zijn, van huis tot huis heeft vervolgd, heeft de economie een week of langer op de knieën gebracht. Wie gaat er nu op het platteland werken? We hebben het over duizenden en duizenden hectares land. Activiteiten die door immigranten worden gefinancierd, vaak illegaal. En dan zijn er nog hotels, schoonmaakwerk, activiteiten die Amerikanen niet meer doen... Afgelopen vrijdag tweette Trump dat het misschien tijd is om het beleid te veranderen, omdat de economie het moeilijk heeft, terwijl hij zegt dat hij die "groter dan ooit" wil. De boerenvereniging, net als de vereniging van restauranteigenaren en andere, is gemobiliseerd om druk uit te oefenen op de Republikeinse Partij, omdat ze werknemers verliezen. Deze factoren - rechtvaardigheid, de economie - zullen de grootste invloed hebben op de mogelijkheid om de macht van deze tiran te beperken.

Tiran? Absoluut ja. Omdat hij een persoonlijke instelling heeft die typisch is voor een tiran. Hij laat anderen zelfs zijn eten proeven. Hij eet niets dat niet eerst door de "proevers" is gecontroleerd. Net als klassieke tirannen. De regels beperken hem, hoewel altijd te weinig. Maar wat hem vooral beperkt, is het economische belang dat zijn Republikeinen ook zeer dierbaar is, die bang zijn dat de grond onder hun voeten afbrokkelt. Ze willen herkozen worden, zelfs na het einde van Trumps tweede termijn. Ze hebben er alle belang bij om zich niet als postzegels aan hem vast te klampen. Ik weet niet in hoeverre hij succes zal hebben, maar we hebben een glimp opgevangen van de eerste schermutselingen; het is in ieder geval nog te weinig.

Ze doceert aan een van de meest prestigieuze universiteiten van de Verenigde Staten, Columbia University. Vóór de militarisering van het gebied waren en blijven universiteitscampussen het doelwit van de regering-Trump. Trump heeft twee vijanden: migranten en cultuur. En het is veelzeggend dat hij ze bij elkaar houdt. Beiden overschrijden grenzen, beide bestrijden de obstakels die hun vrije meningsuiting of vrije beweging beperken . Cultuur is niet ideologisch zoals het Trump of Vance lijkt. Het is geschiedenis, sociologie, antropologie, literatuur: het zijn wat wij humanistische disciplines noemen die leven van vrij onderzoek, kritische visies, pluralisme. Humanistische cultuur leeft en voedt zich met politieke, economische en juridische systemen die de vrijheid van denken en onderzoek kunnen garanderen. Cultuur gaat noodzakelijkerwijs hand in hand met immigratie. De wereld van cultuur bestaat uit immigranten, in de zin van zoekers en onderzoekers. Mensen verlaten hun eigen land om te studeren en te werken. Immigratie, in het geval van onderzoek en cultuur, betekent gaan naar waar het beter is om te werken, waar een beter cultureel klimaat is. Cultuur kent geen grenzen. Zoals mensen die een beter leven zoeken, zoals immigranten. Daarom valt Trump ze samen aan. De aanval op cultuur is ook een aanval op wat Trumpisten smalend de elite noemen. Op deze manier slaagt Trump erin dat deel van de populaire cultuur van het land te beïnvloeden dat vanaf de 18e eeuw op zijn best onverschillig, maar vooral vijandig stond tegenover meer gecultiveerde mensen, zoals afgestudeerden, enzovoort. Er was een periode in de Amerikaanse geschiedenis, beginnend in de jaren 60 met de strijd voor burgerrechten, waarin de populaire cultuur enigszins werd gezoet met dit "anticulturele" aspect. Dit kwam doordat men geloofde dat voor kinderen die uit het Midwesten of de voorsteden van grote steden kwamen, studeren hun levensomstandigheden en hun verwachtingen van sociale vooruitgang zou verbeteren. Een paar jaar lang was dit ook zo. En deze polarisatie tussen populaire cultuur en universitaire cultuur werd niet gevoeld. Vandaag de dag is dat veranderd.

Wat bedoel je? Tegenwoordig loont studeren niet meer. Daar zijn interessante gegevens over. Studeren, afstuderen, biedt niet langer de zekerheid van een beter salaris, een betere baan, een beter leven. En dus is al die haat jegens universiteiten met geweld weer opgelaaid. En Trump, samen met Vance en de oligarchen die we kennen, misbruiken dit om die delen die zij 'liberaal' noemen, wat wij definiëren als fundamentele humanistische cultuur, volledig uit te bannen. Er is een samenloop van economische belangen, van transformatie van de sociale klassen, met name de middenklasse, in deze aanval op universiteiten, die niet zal stoppen. Een praktisch voorbeeld: een paar dagen geleden nodigde de president aan mijn universiteit – omdat het wettelijk niet kan worden opgelegd – iedereen ouder dan 60 uit om met vervroegd pensioen te gaan, met een financiële prikkel. Er wordt geprobeerd een deel van hen uit te schakelen en te vervangen door anderen uit de nieuwe generaties die, om zo te zeggen, meer 'gevaccineerd' zijn voor dit Trumpiaanse project.

Dit alles gebeurt terwijl het Midden-Oosten in brand staat. Maar is Benjamin Netanyahu nog steeds een solide, betrouwbare bondgenoot voor Donald Trump, of vormt hij een obstakel voor zijn plannen in de regio, zoals een nauwere relatie met de oliemonarchieën in de Perzische Golf, met name Saoedi-Arabië? Ik geloof dat Netanyahu voor Trump altijd zijn bondgenoot en compagnon is. Aan de andere kant herpositioneert Saoedi-Arabië zich en geeft het de voorkeur aan de alliantie tussen Trump en Netanyahu boven Iran. Het is een strijd binnen de moslimwereld, een machtsstrijd vermomd als een religieuze botsing tussen sjiieten en soennieten. Iran heeft geen imperialistisch beleid, maar wel een strategisch beleid. Het wil, ten minste tot aan Egypte, dat deel van het Midden-Oosten beheersen. Om dit beleid uit te voeren, heeft het in het verleden Hezbollah, Hamas en andere sjiitische en zelfs jihadistische groeperingen ingezet. Deze machtsambitie van Iran botste met de machtsambitie van Israël, die in Gaza tegen Hamas en in Libanon tegen Hezbollah werd uitgeoefend. De Saoedische monarchie zwijgt, verandert haar beleid niet. Omdat ze er belang bij heeft de bouw van kernwapens in Iran te verzwakken, zo mogelijk te elimineren. Netanyahu ruimt het vuile werk op. En hij doet het, dit vuile werk, ook voor Trump. We moeten niet vergeten dat hij het was die in zijn eerste ambtstermijn als president een einde maakte aan de positieve monitoringrelatie die Obama met de Verenigde Naties in Iran was aangegaan. Een botsing met Iran schaadt Trump absoluut niet. Maar hij doet dat niet rechtstreeks, omdat hij interne "oorlogszucht " gescheiden moet houden van de internationale. Wat hem vandaag het meest interesseert, is het binnenlandse front, en laat de rest over aan zijn meest vertrouwde vrienden, en onder hen bevindt zich ongetwijfeld Netanyahu, een Trump-aanhanger bij uitstek in het Midden-Oosten.