Marcinelle herdenkt de gevallenen, de ceremonie begint in het Bois du Cazier

Een herdenkingsceremonie voor het bloedbad van 8 augustus 1956 begon in het Bois du Cazier in Marcinelle, ter nagedachtenis aan de tragedie waarbij 262 mijnwerkers om het leven kwamen, onder wie 136 Italianen. Deze tragedie ging de geschiedenis in als een van de ergste mijnrampen ter wereld en werd een symbool van dodelijke arbeidsongevallen en de precaire veiligheidsomstandigheden waarin veel Italiaanse emigranten na de Tweede Wereldoorlog gedwongen werden te werken.

Om 8.10 uur luidde de Maria Mater Orphanorum-klok op het plein voor de ingang van de mijn 262 tollen, één voor elk van de slachtoffers. Elke tol ging gepaard met het plechtig voorlezen van de namen van de omgekomen mijnwerkers, één voor één uitgesproken voor een publiek dat zich in emotionele stilte had verzameld. Aanwezig waren Italiaanse mijnwerkersverenigingen, talrijke families van de slachtoffers en de grote Italiaanse gemeenschap die nog steeds in de regio Charleroi aanwezig is. Namens de Italiaanse regering waren onderminister van Buitenlandse Zaken Giorgio Silli aanwezig, vergezeld door de Italiaanse ambassadeur in België, Federica Favi.

De tragedie werd veroorzaakt door een brand veroorzaakt door de verbranding van olie onder hoge druk, ontstoken door een elektrische vonk. Van de 275 arbeiders die die ochtend in de mijn aanwezig waren, overleefden er slechts dertien. Qua slachtoffers was het het op twee na ergste ongeval in de geschiedenis van de Italiaanse emigratie, alleen voorafgegaan door de bloedbaden van Monongah en Dawson, die beide in de Verenigde Staten plaatsvonden.