Marni, de regel van de geen regels

Fendi, herfst/wintercollectie 2025-26 van Silvia Venturini Fendi. Wachtwoord: Eeuwfeest.

Hoe lang duurt honderd jaar? Ze zijn net zo lang als een bontstola van een eeuw oud. Of liever gezegd, zo lang als een schouderriem van een tas die honderd jaar meegaat, want zoals Silvia Venturini Fendi opmerkt: “het merk werd geboren met de tassen, de bontjassen kwamen later”. En de eerste bontjassen zijn inderdaad stola's . Zelfs Anna (Silvia's moeder) en Paola Fendi kunnen zich dit niet meer herinneren. Honderd jaar geleden waren ze er ook niet bij, maar nu zijn ze aanwezig bij deze feestelijke show. Ze zitten naast Franco Savorelli, de graaf die hun eerste Milanese PR was.

Maar honderd jaar is nog langer. Zodanig zelfs dat Silvia Venturini Fendi opnieuw het podium op moest om hen te eren. Momenteel is zij de enige die verantwoordelijk is voor de mode van Fendi , nadat de vrouwenrol was toevertrouwd aan Kim Jones (zij is altijd accessoires en herenmode blijven volgen), die afgelopen najaar vertrok.

En zo komen we bij Fendi, opgericht in 1925 door Edoardo Fendi en Adele Casagrande, de grootouders van Silvia Venturini Fendi die, door toeval en talent, de organisatie van de honderdste verjaardag op zich nam.

“Waar moet ik beginnen? Het is moeilijk om het verhaal van honderd jaar te vertellen. En dus besloot ik bij mezelf te beginnen. Sinds ik me Fendi herinner, sinds de dag dat ik begreep wat mijn moeder voor werk deed. Ik dacht terug aan de tijd dat ik als kind over de catwalk mocht lopen voor de eerste collectie van Karl Lagerfeld. En toen herinnerde ik me dat ik voor het decor uit mijn hoofd de showroom in Rome had kunnen reconstrueren , waar na werktijd de zalen volstroomden met vrienden als Piero Tosi (de kostuumontwerper, red.) . En toen werd het een feestje. "Ik wilde de essentie van Fendi opnieuw creëren, een bedrijf waarbij de geschiedenis niet genoeg is, maar waarbij de alchemie van herinneringen en details nodig is", zegt Silvia Venturini Fendi backstage, een paar minuten voordat de modeshow voor de gemengde dames- en herencollectie begint.

Vóór de show vroeg ik haar: heb je al eens gedacht aan een jurk, een detail of iets dergelijks als eerbetoon aan Karl Lagerfeld, die 54 jaar voor Fendi heeft gewerkt? Ze antwoordt: “Van Karl heb ik niet de jurk, de snit of het detail meegenomen, maar de houding. Hij zei altijd: herhaal jezelf nooit! Ik volgde zijn advies, zijn methode, volledig op.”

Hier is dan de honderdjarige collectie. Daar is niets feestelijks aan, in de zin dat er geen kledingstukken zijn die verwijzen naar een jaar, een periode of een gebeurtenis. “Bij Fendi zijn veel generaties veranderd en ieder heeft zijn eigen codes gehanteerd.” Maar alle generaties zijn gevormd door de obsessie met kwaliteit die grootouders ook hadden met eten.

Hier is dan het werk van de ‘bontwerker’: de show opent met een schapenvachtjas die eruitziet als een sabelbont. Zelfs alle andere jassen die op bont lijken, zijn eigenlijk gemaakt van schapenvacht. Deze vacht is afkomstig van voedselresten en Fendi transformeert deze vacht in een vacht die op bont lijkt . Vrouwenkleding is het resultaat van een herinterpretatie van de codes van vrouwelijkheid, net zoals mannenkleding mannelijke houdingen opnieuw interpreteert.

En zo krijgt de mode van Fendi, die onder dezelfde leiding is samengebracht, een leesbare samenhang die de laatste jaren niet altijd is aangetroffen. En het is de samenhang van een vrouw, Silvia Venturini Fendi, die naast het orkestreren van een feestelijke collectie ook het verhaal vertelde van een vrouw en een ontwerpster die de betekenis van veerkracht kent en kan beheren.

Net als bij veel andere merken wordt er voortdurend geroddeld over de creatieve richting van Fendi. Het is op dit moment nog niet bekend of het blijven herhalen van de roddels tot resultaten zal leiden. Maar het kan niet worden uitgesloten dat een van de mogelijke uitkomsten de benoeming van Venturini Fendi als enige creatief directeur van het merk omvat. Alsof het getoonde werk nog niet genoeg is (betekent de Baguette iets voor u?), is het ook een erkenning van hun toewijding.