PLICHTEN, STRATEGIE OF WAANZIN/ Trumps politieke wapen omringt de VS met 'vijanden' en maakt Amerikanen niet rijk
Veel van de door Trump vastgestelde tarieven zijn van kracht geworden, zelfs met een punitieve logica, wat de VS niet lijkt te helpen.
De tarieven die de Europese Unie moet betalen, gaan dinsdag in. Het is zinloos om deze radicale verschuiving in het Amerikaanse handelsbeleid te bagatelliseren, vergelijkbaar met die van 1934, maar nog erger omdat de wereldeconomie toen nog niet geglobaliseerd was; de productie- en waardeketens waren nog grotendeels binnenlands. Vóór de protectionistische verschuiving werden goederen die wereldwijd circuleerden gemiddeld belast met 2-3%; vandaag de dag ligt het gemiddelde boven de 20%, net als in 1910. De omvang van Trumps klap is duidelijk.
De tarievenkaart is een puzzel waarvan de stukjes niet in elkaar passen. De zwaarste klappen werden geleden door goederen uit Brazilië (50%), Laos (40%), Myanmar (40%), Zwitserland (39%), Irak (35%) en Servië (35%). Nog eens 21 landen zijn onderworpen aan invoerrechten van meer dan 15%.
Hieronder vallen verschillende landen waarvan de Verenigde Staten sterk afhankelijk zijn voor diverse goederen, zoals Vietnam (20%), India (25%), Taiwan (20%) en Thailand (19%). Japan betaalt 15%, net als de Europese Unie, maar dat is geen klein bedrag. Toyota schat al dat het bijna 10 miljard dollar per jaar zal moeten betalen. Verrassend genoeg werd Zwitserland ook getroffen, met 39%, en Trump lijkt zich met name te richten op horloges en goud .
India wordt in het bijzonder gestraft, aangezien Trump zijn olie-aankopen uit Rusland wil bestraffen door het tarief vanaf 27 augustus te verdubbelen naar 50%. Moskou kan echter, dankzij de verkoop van ruwe olie, ook aan Europa, zijn agressieoorlog tegen Oekraïne blijven financieren. China accepteerde tarieven van 20%, maar kreeg in ruil daarvoor groen licht voor de export van strategische mineralen die van bijzonder belang zijn voor Peking.
India, 's werelds meest bevolkte land, werd door eerdere Amerikaanse presidenten beschouwd als een bevoorrechte gesprekspartner in de strategische concurrentiestrijd met China, maar wordt nu als vijand beschouwd. De kosten van de invoerrechten dreigen export naar de VS onmogelijk te maken, beweren de Indiërs. Als reactie daarop naderen ze China, waarmee ze een grens van 3380 kilometer delen en dat tot nu toe als een rivaliserende mogendheid werd beschouwd. Premier Narendra Modi zal Peking bezoeken, een duidelijke boodschap aan Donald Trump.
Goederen uit Mexico en Canada zijn vrijgesteld van invoerrechten als ze voldoen aan de vrijhandelsovereenkomst die NAFTA heeft vervangen. Anders zijn in Mexico geproduceerde goederen onderworpen aan invoerrechten van 25%, en die uit Canada aan 35%. De invoerrechten hebben Amerikaanse autofabrikanten, die allemaal fabrieken in Mexico en Canada hebben, al ongeveer 12 miljard dollar gekost, de zwaarste klap voor de sector sinds de pandemie, meldt het Wall Street Journal . En hoewel bedrijven tot nu toe slechts licht hun prijzen hebben verhoogd om de kosten te dekken, zullen ze binnenkort gedwongen worden anders te handelen.
De Amerikaanse president heeft met de Europese Unie gedaan wat hij wilde, gezien de zwakke reactie van Brussel. Hij heeft een belasting van 15% ingevoerd, en meer. De EU zal € 600 miljard in de Verenigde Staten moeten investeren en maar liefst € 750 miljard moeten uitgeven aan Amerikaans gas en olie. Dit bedrag lijkt volkomen onrealistisch; het zou betekenen dat de huidige import zou verdubbelen tegen prijzen die bijvoorbeeld niet in lijn liggen met de prijzen voor aardgas dat via pijpleidingen uit Noorwegen, Noord-Afrika en het Midden-Oosten wordt aangevoerd.
De EU koopt al 45% van het Amerikaanse gas in vloeibare vorm, voor zo'n $ 51 miljard. Zelfs als het 100% zou bereiken, zou het $ 100 miljard per jaar kunnen bedragen. Wat Amerikaanse olie betreft, zal dat in 2024 al $ 40 miljard bedragen. Hoe het totale bedrag van $ 750 miljard is bereikt, zelfs over meerdere jaren, blijft een raadsel.
Als we economische logica willen vinden, moeten we ervan uitgaan dat Trump Amerikaanse oliemaatschappijen wil redden, met name die in de sectoren schaliegas en zoutolie (gewonnen uit poreus gesteente met behulp van hydraulische vergruizing), die zwaar in de schulden zitten en waarvoor alleen een prijs van $ 90 per vat winstgevend kan zijn. Momenteel staat de prijs in West-Texas op $ 62 en in Brent-olie op $ 66 per vat.
En dat is nog niet alles. Een gezamenlijke verklaring ontbreekt nog steeds, waardoor het onduidelijk is welke goederen vrijgesteld zullen worden (er wordt gesproken over vliegtuigen en hun onderdelen, sommige chemicaliën, grondstoffen en sommige landbouwproducten, waaronder wijn), en of er een quotamechanisme gepland is om staal en aluminium te besparen, die met 50% worden belast. Bovendien is er de onbekende factor van farmaceutische producten, met de dreiging van een belasting tot 250%.
De impact van de tarieven is tot nu toe verzacht door verschillende factoren: door bedrijven opgebouwde voorraden, vooraf bestelde voorraden en de beslissing van bedrijven om de verhogingen te absorberen. De reeds gepubliceerde najaarsprijslijsten laten echter een duidelijke verslechtering zien.
Volgens Yale's Budget Lab zullen Amerikanen een gemiddelde belasting van 18,3% op geïmporteerde goederen betalen, het hoogste tarief sinds 1934. Het onafhankelijke beleidsresearchcentrum schat dat de prijzen op korte termijn met 1,8% zullen stijgen als gevolg van Trumps handelsoorlog, wat alleen al in 2025 zal resulteren in een inkomensverlies van $ 2.400 per huishouden.
De president juichte en zei dat er een stortvloed aan dollars naar Amerika stroomde. In werkelijkheid is het een belasting die importeurs doorberekenen in de uiteindelijke prijs, met name door de inflatie en de koopkracht van de consument te beïnvloeden. Als de binnenlandse vraag afneemt en de internationale vraag wordt gedrukt door Amerikaanse tarieven, is de logische conclusie dat de economie als geheel ook zal vertragen. De schattingen, waaronder die van het IMF, lopen uiteen: in mei werd dit geschat op een half procentpunt; vandaag de dag lijkt dit misplaatst optimisme.
Maar er is ook een aspect dat het geheel nog verontrustender maakt: het politieke gebruik van tarieven. In de handen van Trump wordt dit vaak een irrationeel gebruik , gebaseerd op de stemming van het moment en op een onvoorspelbare vriend-vijand logica, want de vriend van vandaag kan morgen de vijand zijn.
De enorme invoerrechten tegen Brazilië waren een straf voor Lula en een blijk van steun voor Bolsonaro, die gearresteerd is wegens een poging tot staatsgreep. Maar onder druk van grote Amerikaanse bedrijven werden vliegtuigen, brandstof, metalen en zelfs sinaasappelsap vrijgesteld. Neem Canada, dat altijd nauw verbonden is geweest met de Verenigde Staten, en nu een vijand is geworden die bestreden en geannexeerd moet worden, mogelijk met een invasie in Russische stijl.
Zit er werkelijk een methode achter deze waanzin?
— — — —
Wij hebben uw hulp nodig om u te kunnen blijven voorzien van kwalitatieve, onafhankelijke informatie.
İl sussidiario
