Beroemde chefs en gevreesde critici, in de boekwinkels 'Papille' Andrea Fassi

Een ruzie tussen illustere chefs en gevreesde critici tussen proeverijen en 'giftige kruiden'-bouillons, wraak, ontdekkingstochten in het criminele milieu en de machtsstrijd, maar bovenal zichzelf, hun beroep, de emotionele precaire situatie waarin de hoofdpersoon zijn hele leven 'zweeft'. De titel van de roman van Andrea Fassi, uitgegeven door Coda di Volpe (17,10 euro), is 'Papille'. Het boek begint met het verhaal van de glansrijke carrière van de bekende culinaire criticus Papille, die abrupt wordt afgebroken na een proeverij in het restaurant van de kleine sterrenchef Mauro Sagripanti. De bouillon die hem wordt voorgeschoteld bevat Mantegazza's berenklauw, een giftig kruid dat zijn tong verbrandt en hem zijn smaak doet verliezen.

Vastbesloten om wraak te nemen, reist Papille naar Basilicata op zoek naar bewijsmateriaal waarmee hij Sagripanti in de val kan lokken. Hier, zich voordoend als arbeider, zal hij uiteindelijk de criminele omgeving rond het bendeleiderssysteem aan den lijve ondervinden, een pad dat een kans zal blijken te zijn om in het reine te komen met zichzelf, zijn beroep en zijn menselijkheid. Zoals vermeld in de inleiding van het werk: "'Papille' is fictie. Namen, personages, instellingen, plaatsen en gebeurtenissen zijn het product van de verbeelding en mogen niet als echt worden beschouwd. Elke gelijkenis met feiten, scenario's, organisaties of mensen, levend of dood, echt of denkbeeldig, berust op louter toeval."

Het verhaal speelt zich af tussen huiselijke interieurs en het dagelijks leven, herinneringen aan het verleden en jeugdherinneringen, citaten ('Ik vecht tegen eten als modeobject, als een demon die tussen jezelf en de bevrediging van een wensdroom staat. Eten is voeding en elke betekenis die daarvan afwijkt, moet worden veroordeeld', 'Een echte culinaire criticus moet onzichtbaar zijn, stil, geen internetclown. Elegant, discreet, verstoken van sociale activiteit. Een spook dat de Italiaanse gastronomie steekt. Dit is wat een criticus moet zijn', of 'Chefs, banketbakkers, ijsmakers, creatievelingen, fooddesigners, foodfotografen, bloggers, chef-koksagenten schieten als paddenstoelen uit de grond, foodmanagers, ondernemers in de sector, food tutorial video's, gidsen, prijzen, sterren, garnalen schieten als paddenstoelen uit de grond, boeken, food influencers schieten als paddenstoelen uit de grond').

'Papille' is ook en vooral een ontdekkingstocht naar onbekende universums, naar fysieke en morele ellende, naar zichzelf, zonder ooit het eigen, onbreekbare ego te verloochenen in een intieme, stille, soms 'verslagen, boze, destructieve' confrontatie met de ander, of die nu een illustere chef-kok is of een ober in een verfijnd restaurant. "Ziet u, dokter - bekent de hoofdpersoon in het boek - mijn werk is een daad van geloof. Het is mijn manier om te reageren op leegte. Ik slik, ik slik en ik oordeel over anderen om mezelf niet te veroordelen, ik eet stukjes ego op. Maar het is een nauwgezet, baanbrekend werk. Mijn culinaire oordeel is meedogenloos, maar ook perfect."

'Papille' wordt verteld in 43 hoofdstukken, met sappige en weelderige titels die de keuken oproepen, de aroma's, de smaak en de geur ervan. ('Gebakken aardappelen met knoflook en paprika', 'Veganistische mignon, tofu, cacao en aubergine', 'Falanx van zeekrab', 'Sappige paella', 'Vleermuizensoep') Elk deel is een microverhaal met personages die de lezer kent en ontdekt tijdens de lange reis van de hoofdpersoon, een bestaan ​​tussen 'hoog en laag', kleine criminaliteit, milieu en onbetrouwbare 'vriendschappen', fascinerende en gekwelde vrouwen, de prachtige wereld, gedempt, zeer rijk, gerespecteerd. Zoals de hoofdpersoon schrijft, bekennend, in een van de laatste hoofdstukken van het boek, dat eindigt 'ondergedompeld in de geur van sint-jakobsschelpen in Marsala': 'Ik ben wat ik doe. Ik word gevreesd, gehaat en gerespecteerd om wat ik doe. Ik ben een weerspiegeling van mijn beroep.'