Families en geheimen in het nieuwe boek van Ermal Meta: "Meer vrijheid in een roman dan in een lied"

Ermal Meta is bezig aan zijn tweede roman, Le camelie invernali (La nave di Teseo, pp. 224, euro 19), het verhaal van een diep conflict tussen twee families die met elkaar verbonden zijn door een reeks geheimen die niet onthuld kunnen worden, slachtoffers van een traditie die geworteld is in een duister verleden. Het boek wordt vandaag om 18.00 uur bij Feltrinelli in Bari gepresenteerd.
Wat is het verschil tussen het schrijven van een lied en het schrijven van een roman?
"Voor mij is er een groot verschil, omdat het schrijven van een lied beperkingen kent: de maten, de metrum, het rijm; Je moet je aan een bepaalde tijd houden, anders wordt het een liedje waar geen einde aan komt en dat is waarschijnlijk nergens goed voor. Een roman daarentegen geeft je een grote vrijheid en biedt je de mogelijkheid om over dingen te praten waar je normaal gesproken niet over zou praten in liedjes. De opbouw van een lied is verticaal, terwijl het schrijven van een roman horizontaal is. Dat geeft je veel meer ruimte."
Voel je je als schrijver anders dan als singer-songwriter?
«Ik ben het nog steeds, maar het is een ander deel van mij. Als ik een liedje schrijf, ben ik een singer-songwriter. Als ik een roman schrijf, ben ik een schrijver. Ik probeer dat altijd zo goed mogelijk te doen. Maar uiteindelijk ben ik het altijd die twee verschillende vormen van expressie gebruik, maar toch verenigd word door een gemeenschappelijke passie: de wens om een verhaal te vertellen."
Wat geeft je een vrijer gevoel: liedjes schrijven of romans schrijven?
In beide gevallen is er sprake van een grote vrijheid. Als je een lied schrijft, open je een venster op een wereld, terwijl je bij het schrijven van een roman vele vensters opent, misschien op een ander panorama, misschien zelfs op vergelijkbare panorama's. Als je een roman schrijft, geldt: hoe meer vensters je opent, hoe meer je jezelf blootgeeft. Dat gebeurt misschien niet met een lied. Een lied zorgt ervoor dat je je iets beter kunt concentreren, het komt heel snel op gang, terwijl een roman een langere weg vraagt, zowel bij het schrijven als bij het lezen».
Voelt u zich wel eens beperkt door een definitie, of dat nu singer-songwriter of schrijver is?
"Ik zie mezelf graag als een vrij persoon, iemand die doet wat hij wil. Ik heb het immense voorrecht om liedjes te schrijven, te spelen, concerten te geven en romans te schrijven. Ik weet niet in hoeverre enge definities ons iets over mensen vertellen, want uiteindelijk is schrijven gewoon wat iemand doet, het zegt niet per se wie iemand is."
Gaat deze roman ook over Albanië?
Ja, het is een verhaal dat zich afspeelt tussen Albanië en Griekenland en het is het verhaal van twee jongens, vrienden, die tegen hun wil in met een familievete te maken krijgen. Één vader doodt de vader van de ander en op een gegeven moment worden ze vijanden. Dan komt de xanun in het spel, een oude wet uit Noord-Albanië met precieze regels over wraak. De twee jongens, die hun bestaan op zijn kop zien staan, worden gedwongen moeilijke keuzes te maken, bewandelen moeilijke paden en proberen, ondanks alles, hun oude vriendschap levend te houden.
Het is je in het verleden wel eens overkomen dat je stelling nam ten aanzien van actuele gebeurtenissen en politieke kwesties. Krijg je die vrijheid doordat je als kunstenaar meer vrijheid hebt om je uit te drukken, of betekent je personage juist dat je nooit terugdeinst voor wat er gebeurt?
"Ik denk dat het mijn karakter is, want ik ben al zo sinds ik klein was en zelfs voordat ik een bekend personage werd; Ik vind het moeilijk om niet te zeggen wat ik denk. En omdat ik dan een microfoon in mijn hand heb, klinken mijn woorden nog beter, maar ik heb mezelf altijd zonder omhaal van woorden kunnen uiten."
La Gazzetta del Mezzogiorno