Giuseppe Sansonna: «Een nieuwe film over het conclaaf? Corrado Guzzanti perfecte regisseur»
Giuseppe Sansonna, regisseur en auteur van Rai en tevens filmcriticus van Linus, hoe ervaart u het Conclaaf in relatie tot de categorieën van het grote scherm?
De grootste Italiaanse theoloog was Corrado Guzzanti. Toen hij Vader Pizarro speelde, legde hij aan Andrea Purgatori uit: "We laten ze eten en slapen en denken dat ze stemmen. Uiteindelijk lossen we alles op."
Na Benedictus XVI en paus Franciscus...
«Nou, Ratzinger leek op Agent Barretta, gespeeld door Robert Blake. Bergoglio was de goedhartige versie van Stan Laurel.
Terug naar het conclaaf.
«Zoals Carmelo Bene zei, is de Kerk de grote spectaculaire representatie van de Geschiedenis: op die plaats is er spanning, is er de wacht, is er rook».
Zijn er overeenkomsten tussen het huidige klimaat en de verhalen uit bepaalde films?
«Luigi Magni vertelde het het beste in Goodnight Ladies and Gentlemen , in de aflevering The Holy Throne . In de zestiende-eeuwse kerk waren de kardinalen bereid alles te doen om verkozen te worden, totdat de figuur van Felicetto verscheen, gespeeld door Nino Manfredi, die deed alsof hij stervende was toen hij werd overreden door de twee Richelieu, en uiteindelijk weer tot leven werd gewekt…».
Welke film vat de heiligheid van het leiderschap van de Katholieke Kerk het beste samen?
«Dat licht vinden we in de immense Michel Piccoli van Habemus Papam , geregisseerd door Nanni Moretti: door afstand te doen van zijn rol en een zeer menselijke tekortkoming te tonen, gaf hij vorm aan een dimensie van heiligheid. Ik herinner mij ook het publiek van Marco Ferreri, waarin hij de goedheid van Johannes XXIII beschreef. Dan is er het wachten van de jonge Enzo Iannacci totdat hij door de paus wordt ontvangen en zijn wegzinken in de kafkaëske kronkels van het Vaticaan, waar hij Vittorio Gassmann ontmoet, een variant op prins Donati, de uitdrukking van de zwarte aristocratie: de openhartigheid wordt verpletterd door de duisternis. Het sterkste beeld blijft echter dat van Piccoli, die de leegte van zijn rol voelt.
In welke context ontstond Nanni Moretti's «Habemus papa» en met welke filmliteraire missie?
«Hij wilde, voorbij het narcisme van de regisseur zelf die ervoor kiest om op te treden als psychiater van de paus, de desoriëntatie van een mens ten opzichte van de pauselijke rol vertellen, die steeds onduidelijker wordt, in een gedesintegreerde wereld, met andere gedecraliseerde leiders en die vaak grenst aan onzin... Het vragen om genade, in een vergelijkbare context, genereert een objectieve moeilijkheid bij degenen die goed willen doen voor de mensheid».
«De jonge paus» van Paolo Sorrentino?
«Daar was de extatische paus, de knappe Wojtyła, een skiër en knap. Hij begint als een pure hersteller, maar verandert en bekeert zich tot de interne vernieuwing van de Kerk. Hij is een wees, hij zoekt de vrede van de heiligheid van een bestaan dat in eenzaamheid geboren is. Het valt op te midden van de leegte van snijdende tegenstrijdigheid: jij bent het toppunt van goedheid en heiligheid, maar je bezit ook een rol van grote charme. Jude Law is in deze context echt een cool icoon."
Terwijl de commentatoren in de talkshows lijken op de herboren Maurizio Mosca in een eeuwige pauselijke versie van "Calcio-Mania", is op Sky dezer dagen de film "Conclave" te zien...
"Het is een modeproduct, het is geen geweldige film, het is een beetje nep. De pausvraag opent nieuwe grenzen voor LGBT. Het lijkt een mengeling van provocatie en overduidelijkheid."
Welke regisseur zou je graag het verhaal van het conclaaf willen vertellen?
«Martin Scorsese of Bong Joon-ho uit Parasite : de Aziatische acteur vertelt het verhaal van een niet-gepubliceerde paus, die in de kelder van het Vaticaan woont en alles coördineert. Maar als het aan mij lag, zou ik de film toevertrouwen aan Corrado Guzzanti: hij zou luchtig het verhaal vertellen van een paus die niet langer kan worden voorgesteld met een plafond vol luchtfresco's van Michelangelo. Wie er na Bergoglio komt, zal het technoliberalisme moeten bestrijden. Wij hopen dat de film hem zal helpen de tegenstellingen van onze tijd te begrijpen en de nieuwste versie van het kapitalisme, de vijand van het heilige en de Kerk, te ontmaskeren."
La Gazzetta del Mezzogiorno
