Mulas' Denemarken in zwart-wit

Over hetzelfde onderwerp:

De fascinatie voor de Baltische landen en Scandinavië explodeerde in de naoorlogse periode, met name in de badplaatsen aan de kust, waar de mythologie van de blonde en losbandige Vikingvrouw de dromen van de Italiaanse man kleurde. Een ontmoeting – vaak meer denkbeeldig dan werkelijk – die inhoud geeft aan de mythologie van de Latijnse minnaar, die nog steeds het beste tot uiting komt in L'aventure c'est l'aventure, een onvergetelijke, zeer mannelijke, figuratieve wandeling langs de kustlijn, gemaakt door de onvermoeibare Aldo Maccione. Het is dan ook bijna vanzelfsprekend dat in 1961 een aangenaam oord als Denemarken het middelpunt werd van een grote belangstelling in Italië. Italianen werden niet alleen verleid door de iconische schoonheid van de blonde Noordse vrouw, maar ook door een cultuur en maatschappij die innovatief design en een vernieuwende levensstijl voortbracht . Ook al was er minder zon, Denemarken bleek licht en dynamisch te zijn en in staat tot een moderniteit die het zeer katholieke Italië van de jaren zestig zich nauwelijks kon voorstellen. Zo ontstond het idee voor een reportage die Italianen zou vertellen over het Deense leven en de Deense gewoonten, uit de Luciferiaanse intuïtie van Livio Garzanti, destijds tevens directeur van L'Illustrazione italiana. De correspondenten zijn fotograaf Ugo Mulas en criticus en kenner van volksverhalen Giorgio Zampa. Zij vormden een hecht duo dat tussen 1959 en 1960 al had samengewerkt aan diverse reportages vanuit Duitsland.

Dat werk wordt nu gepubliceerd in de sobere editie van Humboldt Books onder de titel Denmark 1961 en geredigeerd door Dario Borso. Het centrum wordt meer dan ooit vertegenwoordigd door Mulas' foto's, ook al heeft Zampa's tekst in de loop der jaren niets van zijn glans verloren en is het nog steeds een voorbeeld van verfijnd en plezierig cultureel schrijven, zoals dat tegenwoordig steeds moeilijker te vinden is. Mulas' beelden tonen een buitengewoon evenwicht, waarin scènes uit het alledaagse leven perfect samengaan met afbeeldingen die strikt betrekking hebben op designobjecten of architectonische structuren. Mulas' blik, zoals hij zelf zei, legt het banale vast, maar onthult het ook en geeft het een leven dat de betekenis van een gemeenschap kan overbrengen, of het nu gaat om een ​​opname van een boerderij of een zeer elegant model van een theepot. Mulas onthult de essentie van een moderniteit die vandaag de dag nog steeds actueel en gewild is. Denemarken 1961 is het portret van een fotograaf die zich er al van bewust was.

Met slechts een handvol opnamen biedt Ugo Mulas al een buitengewone complexiteit en zorg voor de hoofdpersonen in zijn foto's - of het nu beroemde architecten, eenvoudige boeren of alledaagse voorwerpen zijn - wat hem tot een van de beste interpretatoren van de fotografie van de twintigste eeuw zal maken . De dialoog met Zampa is gebaseerd op een zeer vaardig en verleidelijk contrapunt, het personage van Denmark verschijnt in een tegenlicht dat balanceert op het grensvlak van verbijstering en fascinatie, en dat nooit wordt overgeslagen . Humboldts boek heeft tenslotte de niet zo voor de hand liggende intelligentie om Mulas' verslaggeving in een ijle verpakking te stoppen die de schoonheid van de beelden niet beperkt of inperkt, maar ze in plaats daarvan achterlaat in een open veld van illusies en voorbije verlangens. Een heel lieflijk zoetje.

Meer over deze onderwerpen: