Van Agnese Pini tot Teo Mammucari: de nieuwe uitgaven in de boekhandel

Daniel Lumera's nieuwste boek 'Ti lascio andare' is bij Mondadori verkrijgbaar in de boekhandel. Lumera, een internationaal gerenommeerd expert op het gebied van wellness, neemt de lezer mee op een diepgaande en transformerende reis door de ervaring van 'loslaten'. We hebben allemaal wel iets dat we niet kunnen vergeven of loslaten: een gewoonte, een lichamelijke of relationele verslaving, de behoefte aan controle, een project, een relatie die is beëindigd of ten einde is, een pijn die nooit is verwerkt, een dood die nooit is overwonnen, gedachten, oordelen, angsten, verwachtingen.

Met een aanpak die oude wijsheid en moderne wetenschap combineert, onderzoekt Lumera, in het licht van het meest recente neurowetenschappelijke onderzoek, hoe belangrijk en hoe belangrijk loslaten is voor een zinvol leven. Het voorgestelde pad start vanuit zijn ervaringen met het begeleiden van mensen aan het einde van hun leven. Dit bracht hem ertoe zich te verdiepen in het thema van afscheid nemen, niet alleen van anderen, maar ook van het eigen ego, van het verleden en van de verwachtingen voor de toekomst. ‘Loslaten’, legt Lumera uit, betekent niet opgeven, maar leren om volledig in het heden te leven, met dankbaarheid, lichtheid en geluk. Het betekent dat we onszelf bevrijden van de onzichtbare lasten die we met ons meedragen, zodat we ruimte maken voor het nieuwe en het onverwachte.

Lumera biedt met behulp van lessen, concrete voorbeelden en ervaringen uit het dagelijks leven een pad vol praktische hulpmiddelen om angsten die gepaard gaan met verlies en verandering te overwinnen en te leren de natuurlijke stroom van het leven met rust te omarmen. Dit boek is een uitnodiging om innerlijke vrijheid te herontdekken. Een onmisbare tekst voor iedereen die wil leren loslaten of anderen wil helpen die dat nodig hebben.

'Resistant Materials' (Piemme) door Marianna Aprile en Luca Telese

Het essay van journalisten Marianna Aprile en Luca Telese 'Materiali resistente. Het juiste doen in een land dat fout is. Liliana Segre, Don Ciotti, Filomena Gallo, Oliviero Toscani, Noodsituatie, jonge Italianen zonder burgerschap en zij die rechten en de Grondwet verdedigen. Een tweestemmige reis door de verhalen van hen die nog steeds geloven dat de koers van het land veranderd kan worden. "Dit boek heeft, als u het zo wilt noemen, de ambitie om een ​​antilichaam en een arsenaal aan ideeën te zijn die dezelfde geest hebben als ons televisieprogramma: hoe je heftige tijden en slechte politiek overleeft en gelukkig bent", schrijven de auteurs. 'Materiali resistente' is in feite een reis door de kleine en grote vormen van 'ijverige hoop' waarmee de twee auteurs de afgelopen jaren te maken hebben gekregen. "De waarheid", zegt Marianna Aprile, "is dat Luca en ik, toen we elkaar ontmoetten en erover vertelden, er geen moment aan hebben getwijfeld om ze te beschouwen als vormen van verzet, manieren waarop individuen, kleine groepen of gemeenschappen proberen het juiste te doen in een land dat vaak de verkeerde kant opgaat. Met andere woorden, elke keer weer zijn er scheuren in het weefsel van waarden dat het DNA van onze Grondwet vormt. Deze verhalen komen voort uit een overtuiging die vandaag de dag bijna ouderwets lijkt: dat ieder van ons, beter samen met anderen, de ruimte om ons heen kan verbeteren, hoe groot die ook is. Een prepolitieke, onpartijdige en daarom transversale overtuiging."

Van de strijd op de arbeidsmarkt of de verdediging van het Grondwettelijk Handvest tot degenen die migranten op zee redden, van de portretten van buitengewone persoonlijkheden van deze jaren tot de verhalen van helden in oorlogstijd, een boek vol verhalen van mensen die ervan overtuigd zijn dat ze niets bijzonders doen, of nooit genoeg. En dat het zich in plaats daarvan op zijn eigen manier, zoveel als het kan, zo goed als het kan, verzet.

'Kate en de vloek van Wales' (Sperling&Kupfer) van Antonio Caprarica

Spreken van een vloek die rust op de prinsen en prinsessen van Wales, lijkt in de 21e eeuw achterhaald. Zelfs de grootste sceptici zullen er hun neus voor ophalen, maar honderden jaren van tegenslagen en rampen lijken aan te tonen dat de hypothese uiteindelijk toch niet zo vergezocht is. In zijn nieuwe boek, 'Kate and the Curse of Wales', uitgegeven door Sperling&Kupfer, neemt Antonio Caprarica, naast zijn rol als de meest geliefde chroniqueur van de Engelse koninklijke familie, de rol aan van een heldere onderzoeker. Hij reist door de tijd langs de vele manifestaties van een aura van ongeluk die de houders van de Welshe titel werkelijk en voor altijd lijkt te omhullen.

De oorsprong van deze sinistere legende kan teruggaan tot het einde van de 13e eeuw, met de anathema die werd uitgesproken door de laatste heerser van Welshe afkomst, die werd verslagen en gedood door Edward I, die zo de kroon van de regio aan zijn erfgenaam overdroeg: de eerste veroveraar die de titel droeg, de eerste die een afschuwelijk en schandelijk einde onderging. En zo ging het door de eeuwen heen, langs even ellendige prinsen en prinsessen, van Catharina van Aragon en Hendrik VIII tot Diana en Karel, om uiteindelijk bij Kate Middleton uit te komen. De auteur volgt de voetsporen van de burgerlijke prinses in de familie Windsor en beschrijft haar moeilijke jaren, van het snobisme van de aristocratie, het aanvankelijke wantrouwen jegens koningin Elizabeth, het conflict met de Sussexes, met name Meghan, en ten slotte de strijd tegen kanker, zonder daarbij nepnieuws en speculaties te gebruiken. Het verhaal van Catherine is op die manier verweven met de geschiedenis die zich lijkt te keren tegen de Welsh, die, zoals de lezer kan bevestigen, bepaald geen goed leven hebben gehad. Zal zij het zijn, het meisje uit de arbeidersklasse, afstammeling van mijnwerkers, die dit lot zal omkeren en de monarchie een nieuw tijdperk zal inblazen?

'Links dat er niet is' (Rai Libri) van Fausto Bertinotti

Fausto Bertinotti, een van de invloedrijkste figuren in de Italiaanse politiek van de afgelopen decennia, vertelt in 'La sinistra che non c'è' (Rai Libri) vanuit het perspectief van een protagonist en een frontlijnobservator, de parabel van het hedendaagse links. Het begin van de neergang kan historisch worden herleid tot de ineenstorting van de Sovjet-Unie, toen – samen met het echte socialisme en de vervormingen ervan – een mythe van links verdween: de mogelijkheid van een alternatief voor het kapitalisme.

Van de revolutionaire strijd gingen we dus over op het reformistische links, dat de consolidatie van Europa op basis van marktredenen en schuldenbeperkingen begeleidde, waarbij het Marxisme (zonder hem te overwinnen) en de klassenstrijd vaarwel zei. Het neoliberalisme en de mondialisering hebben de rest gedaan, waardoor de stem van de arbeidersklasse naar de marge is verwezen. Ondertussen verdronk de politiek in Italië en elders in de wereld in spektakel en koos men ervoor om niet te spreken op basis van rechtvaardigheid en waarheid, maar vanuit de 'binnenste van het land' of door de taal van de markt over te nemen.

Niet langer een politiek van hoge idealen, maar een onderdanige en kortetermijnpolitiek: toen de progressieve partijen zich bij deze trend aansloten, verdween ook de betrokkenheid bij de eisen van de arbeiders. Wat blijft er dan nog over van links? Waar moeten we beginnen en wat kunnen we nastreven? Fausto Bertinotti probeert het ons uit te leggen in deze heldere en indringende analyse. Hij baseert zich daarbij op zijn eigen ervaringen en op de visie die hij tijdens zijn lange politieke activisme heeft ontwikkeld.

'The Fury' (Einaudi) van Alex Michaelides

'La furia' van Alex Michaelides ligt vanaf 27 mei in de boekhandel bij Einaudi. Wat een onzin is er geschreven over de gebeurtenissen van die avond. Ik ken ze uit eerste hand, de feiten. Ik was erbij. Ik ben de verteller en ik ben ook een personage in het verhaal. Maar voordat je gaat speculeren, weet dat dit niet zomaar een mysterie is waarbij de lezer wordt uitgedaagd de dader te ontdekken. Hier gaat het niet zozeer om wie, maar om waarom.

Op het privé-eiland van voormalig filmster Lana Farrar in de Cycladen is de situatie uit de hand gelopen. Zoals elk jaar was het de bedoeling van de actrice om de paasvakantie door te brengen met haar beste vriendinnen, weg van de schijnwerpers en de kou van Londen. Maar Lana onderschatte de last van wrok, spanning en gif die haar gasten met zich meebrachten. Al snel breekt er een regenbui los en de meningsverschillen monden uit in taferelen, vervolgens in heftige ruzies en uiteindelijk in een moord. Degene die ons dit verhaal over wraak en onuitsprekelijke verlangens vertelt, is scenarioschrijver Elliott Chase, Lana's beste vriend, of zo lijkt het tenminste. Iemand die woorden kent, zelfs te goed. "Fury is een meesterlijk opgebouwd verhaal vol Shakespeareaanse wendingen."

'De waarheid is een vuur' (Garzanti) van Agnese Pini

Als Agnese dertien jaar oud is, ontdekt ze dat haar vader priester was. Dat ontdekt hij toevallig, als hij onderin een la een klein rood album vindt. Op de kaft staat de naam 'Don Pini' en de foto's erin tonen een jonge priester met een verdiept gezicht. Op die dag eindigt Agnese's kindertijd en begint voor haar een nieuw leven: een leven waarin ze geconfronteerd wordt met een brandend geheim en een onmogelijk te accepteren waarheid. Zesentwintig jaar later geeft journaliste Agnese Pini in 'La verità è un fuoco' (Garzanti) uiting aan de misverstanden en de onuitsprekelijke tederheid die een vader en zijn dochter verbinden, en aan het verleden van diezelfde vader voor zijn dochter. Vandaag is het tijd voor Agnese om een ​​aantal onvermijdelijke vragen te beantwoorden: wat dreef Don Pini ertoe om alles achter te laten voor de liefde van een groen meisje genaamd Mira?

Waar haalde hij de moed vandaan om alle veroordelingen te negeren, met haar te trouwen en vervolgens de vader te worden van Agnese en haar twee broers? En bovenal, wat betekende het voor hem en Mira om jarenlang, naast de liefde die hen verenigt, een waarheid met zich mee te dragen die zo ongemakkelijk was om te delen? In deze memoires onderneemt Agnese Pini een moeizaam maar onvermoeibaar onderzoek. Ze schrijft emotionele pagina's waarin familievoorwerpen en herinneringen weer tot leven komen, de gezichten van mensen die Don Pini kenden vóór het keerpunt aan het einde van de jaren zeventig tot leven komen en het verleden de plaatsen van een heel recent en toch al verafgelegen Italië herstelt. En de verzoening van een vrouw met haar verleden en met de geliefden die haar het leven gaven, wordt bereikt.

'Onderweg' (Marsilio) van Livia Pomodoro

'In cammino' van Livia Pomodoro, voormalig voorzitter van de jeugdrechtbank van Milaan, van de rechtbank van Milaan en van de Academie van Brera, en momenteel voorzitter en artistiek directeur van het Spazio Teatro No'hma, verschijnt samen met Marsilio. De abdijen en kloosters die Italië en Europa rijk zijn, zijn niet alleen overblijfselen van een glorieus verleden. Het zijn leefruimtes, vol herinneringen en toekomst, waar de geschiedenis vruchtbare sporen heeft achtergelaten, die nog steeds voorbeelden kunnen suggereren, tot gebaren kunnen inspireren en nieuwe visies kunnen oproepen. De reis die hier beschreven wordt, is gebaseerd op deze intuïtie: een seculiere pelgrimstocht langs gebouwen en landschappen, langs symbolen en gebruiken, op zoek naar wat deze eeuwenoude elementen actueel maakt.

Onder de waardevolle leiding van Livia Pomodoro treden we in de voetsporen van reizigers die deze wonderen langs de wegen van Europa tegenkwamen: van het koor van Canterbury tot de bibliotheek van Sankt Gallen in Zwitserland, van Orval en Scourmont in België tot de twee Italiaanse kloosters van Chiaravalle, van de hortulus van Fulda in Duitsland tot de bijen van Morimondo, van Notre-Dame de Cîteaux, de bakermat van de cisterciënzers, tot Santa Maria di Follina in de heuvels van Treviso, van de "groene abdij" van Plankstetten in Beieren tot de Certosa di San Lorenzo in Padula en Cisternino in Zuid-Italië. Als we deze route vervolgen, is de ontdekking van schatten die van plundering en vernietiging zijn gered, verweven met die van de intuïties die - van de vooruitgang van de wetenschap tot levensvormen, van ambachtelijke kennis tot de overdracht van schriftelijke gedachten - gebieden hebben getransformeerd, de organisatie van werk en economie opnieuw hebben gedefinieerd en levensstijlen hebben gerevolutioneerd. Zo zullen we, verborgen in onze eigen wortels, alternatieve manieren ontdekken om vandaag de dag burger te zijn en zullen we in abdijen "een motor van bevestigingen en veranderingen in het dagelijks leven kunnen herkennen die zich als traditie gedraagt, en die het monnikendom oproept en herstelt, zonder angst, zich aanpassend aan de tijdgeest, maar deze ook buigend". Er is maar één voorwaarde: je moet bereid zijn om op reis te gaan.

'De krijger. Rafael Nadal en zijn kleikoninkrijk (Baldini+Castoldi) door Clarey Christopher

Met Baldini+Castoldi verschijnt 'The Warrior' in de winkels. Rafael Nadal en zijn heerschappij op gravel'Naar Roger Federer. De maestro en veelgeprezen internationale bestsellerschrijver Christopher Clarey, een sportjournalist die al veertig jaar over tennis schrijft in 'The New York Times' en 'International Herald Tribune', richt dit keer zijn pen en lens op Rafael Nadal, de ontembare kracht van de Spaanse natuur, een van de sterkste tennisspelers en atleten aller tijden. The Warrior reconstrueert niet alleen Nadals lange en buitengewone reis, maar gaat ook dieper in op zijn speelstijl en persoonlijkheid: allemaal elementen die hem in staat hebben gesteld om verbazingwekkende resultaten te behalen in zijn carrière van meer dan vijfentwintig jaar.

Nadal heeft veel gewonnen, vaak op alle soorten ondergronden. Hij is een van de beste spelers aller tijden en de op één na succesvolste speler met tweeëntwintig Grand Slam-titels: twee op Wimbledon op gras, vier op de US Open en twee op de Australian Open, beide op hardcourt van kunstgras. Maar gravel, de langzaamste en meest agressieve speelvloer, is Nadals favoriete baan. Hier kan hij zijn tactische vaardigheden, zijn topspin forehand en zijn geometrische, gecontroleerde en tegelijkertijd agressieve speelstijl het beste tot hun recht laten komen: kenmerken die hem vaak hebben gedefinieerd als een tennisgenie. En het is op het gravel van Roland Garros dat Nadal maar liefst veertien titels op Roland Garros heeft gewonnen, een van de meest indrukwekkende individuele sportprestaties van de 21e eeuw. In deze rijke en gepassioneerde biografie verzamelt Clarey, die Rafa al sinds zijn beginjaren als voetballer volgt, ook vele interviews die hij door de jaren heen heeft afgenomen van Nadal en zijn team, en van zijn grootste rivalen: Roger Federer en Novak Djokovic. Aan hen, de beruchte 'Grote Drie', die samen in totaal 66 Grand Slam-titels wonnen, danken we de grote renaissance van het tennis vanaf de jaren 2000 tot nu. Maar net als bij Federer is dit niet alleen een boek over tennis. The Warrior vertelt het verhaal van een kampioen, van zijn competitieve instelling en zijn successen, maar ook van de man achter en voorbij de overwinningen, van zijn loyaliteit en vrijgevigheid, van zijn benadering van het spel en van het leven.

'Nergens anders heen' (Sellerio) van Thomas Korsgaard

De wereld van Tue, een twaalfjarige jongen - de hoofdpersoon uit 'Nowhere Else to Go' (Sellerio) van Thomas Korsgaard - speelt zich af op een boerderij aan het einde van een onverharde weg. Hij woont met zijn ouders en twee broers. Op het veld rondom het huis staan ​​acht honden, koeien en kadavers van dieren. Aan het plafond boven zijn bed hangt een lichtgevende ster, vastgeplakt met kauwgom. De vader lijkt meer gehecht te zijn aan zijn honden dan aan de rest van het gezin. De moeder gokt en spreekt weinig, ook al heeft ze een mooie stem. Er is weinig geld, maar toch overleven ze door zich voort te planten, gouden tanden te verkopen en koperdraad te stelen.

Slechts een klein stukje verder dan Kopenhagen, het hart van het rijkste en meest comfortabele Europa, en alles verandert. Melancholie en verwaarlozing sluipen in het perfecte en weelderige landschap, de kinderen zijn aan zichzelf overgelaten, hun familieleden zijn afgeleid en uitgeput, de banen zijn nederig en vermoeiend. Maar in Tue's ogen, in de toon van haar verhaal, bloeien onschuld en verbazing op, een verdwaasde hoop, een vasthoudendheid die leidt tot komedie. Zelfs als er niets goed gaat, tussen misverstanden en ongelukken, en de voortdurende herinneringen aan het kantoor van de directeur, is er geen enkele vriend die echt op hem lijkt. En de explosie van een gevoel dat niet kan worden tegengehouden, waarvan de schoonheid nieuwe woorden en moed nodig heeft.

Nowhere Else to Go is een debuutalbum dat een onverwacht en groot succes was. Misschien omdat het een harde en meedogenloze roman is, maar toch met een bizarre humor, of omdat de duisternis ervan voortdurend wordt doorbroken door de onverwachte emoties van de hoofdpersoon, een tiener die op zoek is naar zichzelf en zijn plek in de wereld. Aan de rand van welzijn zijn de sociale verschillen groot en kun je er gemakkelijk in vastlopen. Alleen een jongen als Tue kan dat, vindingrijk en creatief, altijd op zoek naar zijn eigen evenwicht.

'Achter elke diepe ademhaling' (Rizzoli) van Teo Mammucari

In de boekhandel bij Rizzoli 'Achter elke diepe ademhaling' van Teo Mammucari. "Als ik over mijn leven nadenk", schrijft Mammucari, komt de uitdrukking die ik als titel voor dit boek wilde kiezen steeds weer in me op: 'Achter elke diepe ademhaling'. Wanneer zijn er momenten waarop we diep ademhalen? Wanneer we in moeilijkheden verkeren. Het is alsof er achter die ademhaling een nieuw bewustzijn schuilgaat dat bijna altijd voorbij het lijden ligt. Wanneer stoppen we en halen we diep adem? Wanneer we ons overweldigd voelen, wanneer de last van moeilijkheden ondraaglijk lijkt. Maar elke moeilijkheid verbergt een sleutel die alleen maar wacht om gevonden te worden. Hoe vaak horen we iemand zeggen: "Ik had dit probleem, maar ik heb het achtergelaten"? Het lijkt een oplossing, maar dat is het niet. Je afkeren van wat ons heeft doen lijden, betekent onder lagen stof verbergen wat we in plaats daarvan zouden kunnen leren. Het probleem is niet opgelost, het is alleen maar terzijde geschoven. Zo hebben we de sleutel achtergelaten. Het verhaal dat ik in dit boek wil vertellen, is dat van iemand die na lange tijd beseft dat alles wat hij heeft meegemaakt niet dramatisch was, maar spectaculair en mooi. Door de jaren heen is elke ervaring nuttig voor hem. Telkens als er lijden was, heeft hij geleerd het te observeren en te accepteren zoals het was, zonder er een ziekte van te maken. Zo leven verandert alles, want acceptatie en bewustzijn zijn fundamentele hulpmiddelen om het leven onder ogen te zien. Ik vraag u mijn openhartigheid in dit verhaal te vergeven. Veel leesplezier, Teo."