Varese - Vergiate - Ondersteuningservaringen voor ouders met adolescente kinderen in sociale terugtrekking - - Varese Nieuws

Sociale terugtrekking tijdens de adolescentie is een aandoening die een grote impact heeft op zowel degenen die het meemaken als degenen die het van dichtbij meemaken. Het treft niet alleen de jongen of het meisje die een periode van isolatie doormaakt, maar ook gezinnen, sociale netwerken en gemeenschappen, en veroorzaakt vaak ook een gevoel van eenzaamheid en verlatenheid bij de ouders. Om die reden heeft het Sakido-project , dat zich richt op het begrijpen en voorkomen van sociale terugtrekking bij adolescenten, ondersteuningsgroepen voor ouders opgericht, gecoördineerd door professionals uit de zorg- en onderwijssector .

De medewerkers verzamelden de stemmen van deze moeders en vaders en de reflecties die zij tijdens hun leven ontwikkelden. Het resultaat was een krachtig verhaal over kwetsbaarheid en transformatie, over eenzaamheid, maar ook over collectieve wedergeboorte.

Als de retraite sociaal is, gaat het om de kwestie van de gemeenschap

«Sociale terugtrekking is nooit een individueel probleem, zeggen professionals. Het is iets dat zich manifesteert in het leven van een jongen of een meisje, maar dat zich onmiddellijk verspreidt naar relaties, gezinssituaties en vriendschappen.» De maatschappij zelf speelt een rol: "We leven in contexten die ons vaak wegduwen , die ons niet echt uitnodigen om er te zijn", benadrukken de operators.

Dus in eerste instantie is de ervaring van de ouders er een van lijden, verwarring, stilte en het oordeel van anderen. Maar wanneer ze mensen ontmoeten die hetzelfde doormaken, opent zich een sprankje hoop: "De relatie, het vermogen om zichzelf weerspiegeld te zien in anderen, triggert eerst steun en vervolgens transformatie."

Hikikomori: als terugtrekking sociaal is, kan de oplossing niet individueel zijn

De waarde voor ouders

Angela Murgia en Valentina Satta , coördinatoren en leiders van de Vergiate-groepen, leggen uit hoe waardevol het is voor gezinnen in verschillende stadia van de reis om contact te leggen: "Degenen die net beginnen, kunnen een glimp opvangen van een mogelijke weg vooruit, terwijl degenen die al verder zijn, kunnen zien hoe ver ze al gekomen zijn. Beetje bij beetje beginnen de ouders elkaar te steunen. De groep wordt zo een levend netwerk: ze delen updates, moedigen elkaar aan en zorgen voor elkaar, zelfs buiten de bijeenkomsten om, via gesprekken en informele momenten."

"De focus ligt niet zozeer op de kinderen, maar op de ouders zelf", zeggen Sofia Gallo Galerón en Andrea Braga , coördinatoren en leiders van de Varese-groepen. "De vraag is nooit in eerste instantie: wat moet ik doen? Maar eerder: hoe gaat het met ons? Wat gebeurt er met ons, wat ervaren we? En deze perspectiefverschuiving leidt tot een innerlijke beweging die transformatie wordt."

Het meest revolutionaire aspect – volgens beide teams – is de ontsnapping aan eenzaamheid: "Gezinnen leren de vrienden of familieleden te herkennen en selecteren vervolgens de vrienden of familieleden die hen het meest kunnen begrijpen en steunen. Ook hierbij zijn kinderen, met hun stilte of hun afstandelijkheid, vaak de eersten die de weg wijzen." Groepen vormen een veilige haven voor gezinnen: een ruimte zonder oordeel waar ze openlijk kunnen praten over wat er gebeurt en hoe ze zich voelen. Veel ouders geven aan zich gestigmatiseerd te voelen in hun dagelijks leven, gezien als ongeschikt voor hun rol, "degenen die hun kind niet naar school kunnen sturen."

In de groep voelen ze zich echter erkend en welkom. Sociale terugtrekking heeft ook gevolgen voor het gezin als geheel: andere familieleden hebben vaak moeite om te begrijpen, soms zelfs om te oordelen. Ook ouders ervaren in zekere zin een terugtrekking. Ook de oudere zus van een jongen op retraite nam deel aan een groep. Haar perspectief bracht een verrassende verrijking met zich mee, waardoor de ervaringen van volwassenen nog dichter bij die van haar broer kwamen.

Als het ondersteuningsnetwerk ontbreekt

Ouderondersteuningsgroepen vormen een uitdaging en ook een transformatie voor het team: "In eerste instantie wilden we alles organiseren, uitzoeken welke onderwerpen we zouden behandelen en bepalen hoe we de sessies zouden structureren. Maar we realiseerden ons al snel dat onze rol niet zozeer was om te begeleiden of antwoorden te geven, maar eerder om een ​​gastvrije omgeving te bieden en een warme sfeer te creëren, zelfs via kleine rituelen, zoals samen een kruidenthee uitkiezen," leggen Murgia en Satta uit. "De grootste uitdaging voor ons was leren stil te zijn, de ruimte leeg te laten, zodat deze spontaan door de deelnemers kon worden gevuld."

Een reactie van de gemeenschap. De ervaring van Sakido's oudergroepen is niet bedoeld als enige vorm van ondersteuning, maar eerder als een waardevolle aanvulling op andere bronnen. Er blijft echter een open vraag over, dezelfde die vrijwel alle ouders zich aan het begin van hun traject stellen: tot wie kun je je wenden als je plotseling te maken krijgt met een geval van sociale terugtrekking? Veel ouders geven aan zich verloren te voelen, gevangen tussen urgentie en verwarring, terwijl ze zich een weg zoeken door diensten, adviescentra, artsen en privépraktijken. Sommigen hebben meer geluk gehad en bevredigende antwoorden gevonden, maar anderen niet", zeggen Gallo Galerón en Braga. "Dit benadrukt een leegte in het sociale weefsel, dat ook niet voorbereid is om onmiddellijk ervaringen op te vangen die zich afspelen op het diepe en ongrijpbare niveau van innerlijkheid. Een samenhangend en begripvol sociaal weefsel zou ongetwijfeld een cruciale basis vormen voor steun en veiligheid voor individuele gezinnen. Het is immers altijd binnen de gemeenschap dat de middelen worden gevonden om sociale problemen zoals sociale terugtrekking aan te pakken. En dankzij ervaringen als deze kunnen we ontdekken dat pijn nooit uitsluitend individueel is: het ontstaat in het collectieve en keert terug naar het collectieve. En juist in deze verwevenheid vindt het de mogelijkheid om te transformeren."

Sakido zet zich in om sociale terugtrekking onder adolescenten in de provincie Varese te bestrijden en te voorkomen. Het is een dienst die wordt aangeboden door de Sociale Coöperatie L'Aquilone, in samenwerking met de Sociale Coöperatie Totem en diverse andere lokale partners. De ondersteuningsgroepen voor ouders zijn opgezet als onderdeel van een initiatief om kinderleed aan te pakken, gepromoot en gefinancierd door de regio Lombardije met een bijdrage van ATS Insubria. Voor meer informatie: www.sakido.it .