Alzheimer: opnamekosten in een verpleeghuis worden gedekt door de National Health Service.

Sociale voorzieningen voor Alzheimerpatiënten vormen een last voor de National Health Service (NHS) omdat ze onlosmakelijk verbonden zijn met de gezondheidszorg. Elke andere oplossing zou in strijd zijn met artikel 30 van Wet nr. 730 van 1983, dat het Nationaal Gezondheidsfonds onder "de kosten van zorggerelateerde activiteiten in verband met sociale voorzieningen" plaatst, en met artikel 3, lid 3, van het besluit van de premier van 14 februari 2001 (Wet richtlijnen en coördinatie sociale en gezondheidszorg), dat voorziet in de kosteloze levering van "sociale diensten die relevant zijn voor de gezondheidszorg".

Dit werd vastgesteld door het Hof van Beroep van Milaan (arrest nr. 1644 van 2025), dat, nadat het was opgeroepen om uitspraak te doen over het verzet tegen een betalingsbevel van ruim € 26.000 voor de opname van een patiënt met de ziekte van Alzheimer in een verzorgingshuis, de zorgovereenkomst nietig verklaarde "wegens schending van dwingende bepalingen". Dit is in overeenstemming met het standpunt dat:

- de activiteit die wordt verricht ten behoeve van een persoon die ernstig aan de ziekte van Alzheimer lijdt en is opgenomen in een zorginstelling, kan worden aangemerkt als een activiteit in de gezondheidszorg, aangezien het niet mogelijk is de gedeelten voor de gezondheidszorg vast te stellen en deze af te trekken van de gedeelten voor hulpverlening, gelet op hun nauwe samenhang, waarbij de eerstgenoemde duidelijk voorrang hebben op de laatstgenoemde, aangezien zij hoe dan ook gericht zijn op de bescherming van de gezondheid van de burger (Cassatie, arrest nr. 4558 van 2012);

- farmacologische behandelingen die continu worden toegediend aan personen met ernstige chronische psychopathologie en die worden ondergebracht in instellingen die zijn uitgerust met de apparatuur en gespecialiseerd personeel dat geschikt is voor het uitvoeren van revalidatietherapieën, vallen onder de sociale en welzijnsdiensten in de gezondheidszorg (Cassatie, uitspraak nr. 2276 van 2016).

Deze benadering wordt niet unaniem gedeeld. Het volstaat om te verwijzen naar Arrest nr. 13714 van het Hof van Cassatie van 2023, waarin staat dat "de toestand van de patiënt" in aanmerking moet worden genomen bij de beoordeling van de prevalentie van de gezondheidszorgcomponent ten opzichte van de hulpverleningscomponent. Daarom, zo stelt het arrest, "is het noodzakelijk dat de gezondheidszorg nauw verbonden is met hulpverlening, gericht op het vertragen van de progressie van de ziekte en het beperken van de degeneratie ervan, met name in verder gevorderde gevallen, wat kan leiden tot zelfbeschadigend gedrag of gedrag dat mogelijk schadelijk is voor anderen." Het is ook duidelijk dat "indien wordt uitgesloten dat [...] de sociale hulpverlening onlosmakelijk verbonden is met de gezondheidszorg, het legitiem is dat een deel van de ziekenhuiskosten door de patiënt wordt betaald."