Het veiligheidsdecreet versnelt: dubbele guillotine door de meerderheid. Oppositie: “Ongehoord, schandelijk”

In het parlement breekt controverse uit over de ‘dubbele’ guillotine die de meerderheid op het veiligheidsdecreet heeft geplaatst om het proces te versnellen. Terwijl de oppositie fel protesteerde en “schande!” riep de merites en de krappe termijnen voor het beoordelen van de maatregel.

Te midden van protesten gaven de commissies Constitutionele Zaken en Justitie van de Kamer groen licht voor het mandaat van de rapporteur voor het veiligheidsdecreet. De tekst wordt maandag aan de Kamer voorgelegd en er zal waarschijnlijk een motie van wantrouwen worden ingediend.

Er werd over het mandaat van de rapporteur gestemd terwijl nog drie leden het woord hadden gevoerd. "We zullen Fontana schrijven", zei de Democratische Simona Bonafè toen ze de commissie verliet en samen met de hele oppositie commentaar gaf op wat er gebeurd was, "we staan ​​voor een absolute noviteit: de guillotine is toegepast terwijl we niet hebben gehinderd en we hebben niet alleen niet de kans gekregen om de amendementen te bestuderen , maar ook niet om in te grijpen in de stemming over een maatregel die tot stand is gekomen met een proces dat al op zichzelf is afgedwongen. Het is een onaanvaardbare dwang, zowel vanuit het oogpunt van de verdienste als de methode."

"We hebben geen enkel precedent gevonden", merkte Maria Elena Boschi (Iv) op, "voor een gebruik van de guillotine zonder obstructie. Het is een volkomen willekeurige guillotine en uitsluitend gekoppeld aan de behoefte van de meerderheid om naar huis terug te keren."

"Het is een maatregel die mensen raakt", aldus Alfonso Colucci (M5), "die vrouwen met minderjarige kinderen naar de gevangenis stuurt, illegaal bezit van onroerend goed strafbaar stelt en de wegversperring het voorzitterschap van de Raad in staat stelt terroristische organisaties op te richten: Gladio is nu gelegitimeerd, het is een zeer ernstig feit en er was een duidelijke wil van de meerderheid om ongemakkelijke onderwerpen te ontlopen. Het is echt een transitie, zowel qua vorm als inhoud, die een keerpunt markeert in de staat die steeds minder een rechtsstaat is en steeds meer een politiestaat, die afglijdt naar een democratie."

"Er is sprake van een kwalitatieve sprong", aldus Filiberto Zaratti van Avs, "want als zelfs de rechten van oppositieparlementariërs niet gegarandeerd zijn, is er sprake van een regime".